از پشت میز تا قلب مردم؛ این است راه کارمند

صبح که چشم باز می‌کنی، خیابان‌ها هنوز خواب‌آلودند. اما او رفته، بی‌صدا، با پرونده‌ای زیر بغل یا لیوانی چای در دست، راهی اداره‌ای شده که قرار است بخشی از چرخ زندگی مردم را بچرخاند. نه دوربین دنبالش است، نه تریبونی نامش را فریاد می‌زند. اما او هست. کارمند است.

امروز، چهارم شهریورماه، روز اوست. روز کارمند. روز کسی که در هیاهوی جامعه، سهمش بیشتر از همه «سکوت» بوده، اما اثرش بر دیوارهای این سرزمین، ماندگار است.

کارمند بودن فقط یک شغل نیست. یک سبک زندگی‌ است. یعنی اینکه با نظم نفس بکشی، با صبر لبخند بزنی و با مسئولیت بخوابی. یعنی بتوانی در دلِ گرفتاری‌های شخصی، لبخند بزنی به ارباب‌رجوع، جواب تلفن بدهی با احترام، نامه‌ای تایپ کنی بی‌اشتباه، و وقتی دستگاه قطع شد یا اینترنت رفت، باز هم خونسرد بمانی و بگویی: «بررسی می‌کنم، بهتون خبر میدم.»

کارمند یعنی همان کسی که حتی اگر دیده نشود، کارش باید بی‌نقص باشد. چون اشتباهش، ممکن است به قیمت تاخیر در کار مردم تمام شود.

امروز در بسیاری از ادارات کشور، مراسم‌های تجلیل برگزار شد. از چند کارمند نمونه تقدیر شد. لوح‌هایی اهدا شد. شاید برای لحظاتی نور سالن بر چهره‌ی آن‌ها تابید و لبخندی بر لبانشان نشست.اما حقیقت این است که تجلیل واقعی از کارمند، نه در یک قاب عکس یادگاری، بلکه در تغییر نگاه به اوست. در اینکه بدانیم کارمند، فقط یک نیروی اجرایی نیست، بلکه «مغز در حال حرکت» هر سازمان است.

کارمند یعنی یک امضای درست، یک توضیح کامل، یک پاسخ مودبانه یا یک لبخند آرام... گاهی کافی است که مسیر یک انسان تغییر کند و چه بسیارند کارمندانی که بی‌ادعا، همین‌ کارها را هر روز انجام می‌دهند، بی‌آن‌که کسی ببیند.

کارمندان در دل بحران‌ها، همچنان ایستاده‌اند و در تمام سال‌هایی که کشور با بحران‌هایی مانند کرونا، تورم، کمبود منابع یا شرایط خاص اقتصادی روبه‌رو بوده، کارمندان همیشه در میدان بوده‌اند. در بیمارستان‌ها، پشت میزها، در مراکز پاسخ‌گویی، در سامانه‌های خدماتی، در کلاس‌های درس آنلاین و حضوری، در مراجعات حضوری و تلفنی، در همه جا.با حداقل امکانات، کارهای حداکثری انجام داده‌اند و باز هم ایستاده‌اند.

بیایید روز کارمند را فقط به مراسم‌ها، گل‌ها و پیام‌های تبریک محدود نکنیم. بیایید این روز را بهانه‌ای کنیم برای دیدنِ بهتر، شنیدنِ بیشتر و قدردانیِ واقعی از آن‌ها که بی‌هیاهو، زیربنای هر سیستم و سازمانی را ساخته‌اند.کارمند، قهرمان قصه‌هایی‌ست که هیچ‌وقت چاپ نمی‌شود، ولی بی‌او هیچ داستانی نوشته نمی‌شود.

به همه کارمندان ایران، که بی‌صدا می‌سازند، بی‌ادعا می‌مانند و بی‌وقفه تلاش می‌کنند، خسته‌نباشید می‌گوییم. روزتان مبارک.