آگاه باشید که مرا با زهر خواهند کُشت و در سرزمین غریب دفن خواهند کرد

امام رضا (ع) در شهر مدینه  متولد شد. پدرشان امام هفتم ما، امام موسی کاظم و مادر ایشان نجمه خاتون بودند؛ برادران ایشان احمد ابن موسی (شاهچراغ)، ابراهیم، حمزه و اسحاق و خواهرانشان معصومه و حکیمه نام داشتند. امام از همان کودکی، تحت تعالیم پدر خود در رابطه با اسلام بود.  همس اما رضا خیزران و فرزندشان، جواد نام داشت.از لقب های ایشان می توان به: عالم آل محمد، ضامن آهو و غریب الغربا اشاره نمود.

پس از دوران امامت امام موسی کاظم، امام رضا امام شیعیان شد. آغاز امامت ایشان از سال ۱۸۳ قمری می باشد که همزمان با خلافت هارون عباسی، مأمون و محمد امین شد. دوره امامت امام از (۱۸۳ قمری تا ۲۰۳ قمری)، بیست سال بود.

برای شهادت امام رضا، روایات متعددی وجود دارد که برخی  از آن ها به شرح زیر است:

گفته شده است که امام رضا توسط مأمون مسموم شده و به شهادت رسیده اند؛ علت آن هم این است که وجود امام برای مأمون تهدیدی به حساب می آمده است.

 دیگری به علت انگور سمی است؛ از محمد ابن جهم نقل شده است که امام به انگور علاقه داشتند. به همبن علت مأمون مقداری انگور سمی به امام دادند و اینگونه امام شهید شده اند. شهادت امام رضا (ع) برای یاران ایشان موجب شک، اندوه و غمگینی شد. امام رضا در مشهد، یکی از مکان های زیارتی جهان، به خاک سپرده شد.

شهادت امام رضا به عنوان پایانی برای دوره ای مهم از تاریخ، نبود. بلکه نمادی برای شجاعت و مقابله با ظالمان است. هر ساله شیعیان جهان، برای شهادت امام هشتم مراسم عزاداری بزرگی برگزار می کنند.پس از شهادت ایشان، پسرشان امام جواد به امامت رسیدند.