آغازی از گهواره

در پسِ این آیین، داستان دلخراش حضرت علی‌اصغر(ع) نهفته است؛ فرزندی شش‌ماهه که نشانه مظلومیت و بی‌دفاعی در مقابل ستم شد. این روایت، سال‌هاست که دل‌ها را می‌لرزاند و خانواده‌ها را بر آن داشته تا با در آغوش کشیدن نوزادان در اولین روز محرم، وفاداری به آرمان‌های حسینی را از نخستین روزهای زندگی آغاز کنند. نوزادان با سربندهایی مزین به نام‌هایی چون «یا حسین» یا «یا علی‌اصغر» و لباس‌هایی به رنگ سبز و سیاه در آغوش مادران خود وارد دنیایی می‌شوند که در آن، عدالت و ایثار سنگ‌بنای تربیت است.

آیین نوزادان حسینی، بیش از آن که یک گردهمایی مذهبی باشد، نمایشی از عشق بی‌حد مادری، امید به آینده‌ای روشن و پیوندی نمادین میان نسل فردا و ریشه‌های فرهنگی یک ملت است. در تالارها و حسینیه‌ها، مادری که فرزندش را در آغوش دارد، نه‌تنها سوگوار گذشته است بلکه معمار آینده‌ای اخلاق‌مدار نیز است.

این مراسم در سال‌های اخیر فراتر از مرزهای ایران گسترش یافته و به پدیده‌ای جهانی بدل شده است. نوزادانی از عراق و لبنان تا سوئد و کانادا در مراسم‌هایی مشابه با فرهنگ محلی خود، همین پیام را منتقل می‌کنند. نسل جدید حتی پیش از آن که زبان بگشاید، راه را از نگاه پدران و مادران خود می‌آموزد. محرم به این ترتیب، نه‌فقط یک تقویم مذهبی بلکه نقطه‌ای برای همدلی میان فرهنگ‌ها است.

در همدان با نظم دقیق و فضای دل‌نشین، صدها خانواده در حسینیه امام خمینی(ره) حضور یافته‌اند تا نوزاد خود را در این مسیر معنوی شریک کنند. برنامه‌ها با موسیقی مذهبی ملایم، لالایی‌های سنتی و حرکات نمادینی همچون حرکت دسته‌جمعی مادران اجرا می‌شود که فضایی روحانی و تأثیرگذار پدید می‌آورد.

روز اول محرم برای نوزادان، نماد یک آغاز است نه صرفاً یک روز عزاداری، بلکه لحظه‌ای نمادین برای کاشت بذر مفاهیمی چون حق‌طلبی، شجاعت و مسئولیت در دل نسلی که آینده را خواهد ساخت. چنین مراسمی، بیش از آن‌که گذشته‌نگر باشد، تجسمی از امید به نسلی آگاه، متعهد و ریشه‌دار است.