در گفتوگو با پانا:
محمد جوهری: تئاتر باید دغدغه‌مند، زیباشناسانه و جهانی باشد
تهران (پانا) - محمد جوهری، کارگردان و فعال عرصه تئاتر، با تأکید بر نقش اجتماعی این هنر، معتقد است تئاتر زمانی ماندگار می‌شود که دغدغه‌مندی و زیباشناسی را در کنار هم پیش ببرد. او همچنین از محدودیت‌ها، فشارهای اداری و نبود حمایت مسئولان می‌گوید، اما همچنان بر خلق اثر فاخر و جهانی پافشاری دارد.
تئاتر، هنری زنده و مردمی است که همواره در متن جامعه جریان داشته و با تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی پیوند خورده است. محمد جوهری، از چهره‌های پرتلاش و متعهد تئاتر شهرستانی، در گفتوگو با خبرنگار پانا از رنج‌ها و لذت‌های کار در این عرصه می‌گوید؛ از دشواری‌های بی‌حمایتی تا امید به جهانی شدن تئاتر ایران، در مطلب ذیل می‌توانید گفت‌وگوی وی را بخوانید.
آقای جوهری، با وجود دشواری‌های تئاتر، چه چیزی شما را در این مسیر نگه می‌دارد؟
فقط عشق و علاقه به خلق کردن است که می‌تواند هنرمند را در این مسیر سخت نگه دارد. اگر این عشق نباشد، ادامه دادن واقعاً دشوار می‌شود.
شما تئاتر را بیشتر یک رسانه دغدغه‌مند می‌دانید یا ابزاری برای سرگرمی و زیبایی؟
تئاتر همیشه دغدغه‌مند بوده و در طول تاریخ، مسائل اجتماعی را به چالش کشیده است. اما زیباشناسی هم در تئاتر نقش مهمی دارد. یک اثر زمانی فاخر می‌شود که دغدغه و زیبایی را با هم تلفیق کند.
با توجه به فضای مجازی و سرگرمی‌های تصویری، تئاتر چطور می‌تواند جای خود را حفظ کند؟
نمی‌شود تأثیر فضای مجازی را نادیده گرفت، اما تئاتر یک هنر تعاملی است که همیشه توانسته با جامعه و خواسته‌های مردم همگام شود. در سال‌های اخیر شاهد آثار زیادی بوده‌ایم که با بهره‌گیری از جلوه‌های بصری و خلاقیت‌های تصویری، مخاطب را جذب کرده‌اند.
در مورد سانسور و ممیزی چه نظری دارید؟
سانسور در برخی موارد باعث دور شدن مخاطب و تولیدکننده از هدف اصلی می‌شود، اما از طرفی می‌تواند تولیدکننده را وادار به خلاقیت کند. من خط قرمز اصلی‌ام کشور و قومیت‌های شریف ایران هستند و هیچ‌گاه اجازه نمی‌دهم کارهایم به آن‌ها خدشه وارد کند.
به نقش بازیگران در اجرای یک نمایش چقدر اهمیت می‌دهید؟
بازیگر، مهم‌ترین عنصر نمایش است. بازیگر حرفه‌ای می‌تواند به کارگردان برای اجرای درست نمایش کمک کند. البته ترکیب بازیگران با تجربه و تازه‌کار می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد؛ تجربه و آموزش برای تازه‌کارها و انگیزه برای حرفه‌ای‌ها.
فرایند آماده‌سازی و پیش‌تولید نمایش در گروه شما چگونه است؟
ما ماه‌ها پیش از شروع تمرین‌ها، جلسات متعدد تحقیق و تحلیل، نقد ایده‌ها، بررسی شخصیت‌ها و طراحی صحنه، لباس، گریم و نور را شروع می‌کنیم. این برنامه‌ریزی دقیق، پایه موفقیت یک اثر است.
از فشارهای مالی و اداری بگویید.
من همیشه سعی کردم با وجود فشارهای مالی، بهترین اجرا را روی صحنه ببرم. اما فشارهای اداری قابل چشم‌پوشی نیست. حتی یک بار مسئولان اداره مربوطه به تمرین یا اجرای ما سر نزدند. تنها کسی که حامی ما بود، رئیس انجمن نمایش شهرستان بود.
آیا به جهانی شدن تئاتر ایران باور دارید؟
قطعاً. من شاگرد اساتیدی هستم که تئاتر را جهانی می‌دیدند. خودم هم همیشه سعی کرده‌ام نگاه جهانی داشته باشم. با وجود محدودیت‌ها، تئاتر ایران می‌تواند بدرخشد، همان‌طور که در سال‌های اخیر درخشیده است.
اگر اختیار داشتید، چه تغییری در فضای تئاتر ایجاد می‌کردید؟
مافیای سالن‌ها را حذف می‌کردم و سالن‌های خصوصی را در اختیار هنرمندان قرار می‌دادم تا بدون دغدغه مالی، بتوانند خلق اثر کنند. هنرمند باید برای خلاقیت آزاد باشد، نه اسیر فشارهای مالی و اداری.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه