پس از روز عاشورا و شهادت مظلومانه امام حسین (ع) ویاران باوفایش در کربلا، عمر بن سعد که دستور داده بود سر همه شهدا بریده شود بر کشته‌های لشکر خودش نماز خواند و آنان را دفن کرد و سپس از کربلا به سمت کوفه راه افتاد.
پس از روز عاشورا و شهادت مظلومانه امام حسین (ع) ویاران باوفایش در کربلا، عمر بن سعد که دستور داده بود سر همه شهدا بریده شود بر کشته‌های لشکر خودش نماز خواند و آنان را دفن کرد و سپس از کربلا به سمت کوفه راه افتاد.
واقعه کربلا نشانه های والایی از آیین وفاداری و صلابت عقیده را از اطیاف مختلف جامعه به نمایش گذاشت. در روز عاشورا شخصیت هایی در کنار امام حسین (ع) قرار گرفتند که با تمام وجود ولایت و امامت را درک و پذیرفته بودند و با ایمانی راسخ تا آخرین قطره خون در برابر اهل‌بیت به جانبازی پرداختند.
مزار مطهر امام حسین(ع ) همواره و در طول تاریخ مورد تعدی خلفای ظلم و جور بوده است و حکومت‌ها و سردمداران آ‌ن‌ها همواره تلاش کرده‌اند تا با نام و یاد سید سالار شهیدان مبارزه کنند. مبارزه‌ای که به تخریب مزار مطهر ایشان می‌انجامید و در دوران متوکل عباسی به اوج خود رسید و با ویران کردن مزار، زمین آن را شخم زده و آب بر آن جاری کرد.
عید، به عنوان سرمنشاء تحول و نو شدن احوال انسان و وارد شدن به روزهایی جدید برای تجربه هایی جدید از پس کوله باری از تجربه تضرع در نزد خداوند تبارک و تعالی است.
دوران زندگانی امام حسن عسکری (ع) دورانی متلاطم و سرشار از حوادث متنوع و همراه با سخت گیری های فراوان از سوی دستگاه حکومتی عباسی بود و به‌طورکلی می‌توان گفت که هر چه به زمان ولادت حضرت حجت (عج)نزدیک تر می شد، میزان سختگیری ها، نظارت ها، جاسوسی ها و فشارهای سیاسی اجتماعی از سوی دستگاه حکومت به ائمه اطهار(ع) بیشتر می شد.
هارون الرشید پس از آنکه برای نخستین بار در طول تاریخ بنی عباس و در جهت کاهش تنش های جانشینی اش اقدام به تقسیم اراضی بین فرزندانش کرد، هیچگاه تصور نمی کرد که شرایط را برای اولین برادرکشی عباسی فراهم کرده است.
وقوع نبرد عاشورا در دشت نینوا و قرار گیری در وضعیت دشوار آن زمان به دلیل عدم امکان اختیار مکان مناسب جهت دفاع از خو ، شرایط را به نحوی پیش برد که امام حسین(ع) می بایست برای مقابله با حملات ناگهانی و ترور گونه دشمنان برنامه ریزی دقیق انجام می داد.
سده چهارم هجری آغاز حرکت و انقلاب استقلال حکومتی پیروان مذهب تشیع در ایران بر علیه خلافت بنی عباس است که از مناطق مرکز ایران آغاز و تا دروازه های بغداد نیز امتداد پیدا می کند.