تهران (پانا) - اگر آمارهای سرمایه‌گذاری صنعتی طی چند سال اخیر مورد بررسی قرار گیرد این نتیجه‌گیری حاصل می‌شود که سرمایه‌گذاران داخلی برای شروع فعالیت صنعتی و تولیدی رغبت زیادی نداشتند؛ سرمایه‌گذاران خارجی هم برای ورود در فعالیت‌های صنعتی پا پیش نگذاشتند و آن تعدادی هم که آمدند نتوانستند فعالیت‌های خود را آن‌طور که می‌خواستند و برنامه‌ریزی کرده بودند، پیش ببرند.
برای آنکه یک کشور از جهات مختلف چون مباحث سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در مسیر توسعه قرار گیرد توجه به یک نکته اهمیت بسزایی دارد و آن هماهنگی سیاست‌های خارجی با سیاست‌های اقتصادی است. اگر به هر کدام بیش از دیگری توجه شود یا مسیر آنها متفاوت باشد به طور قطع نمی‌توان به نتیجه درستی دست یافت و در نهایت آن اقتصاد کشور است که تضعیف و معیشت مردم با چالش جدی مواجه می‌شود.
آیا تا به حال بررسی کرده‌ایم که خسارت رفتارهای سیاسی در تصمیمات اقتصادی ایران چقدر است؟ اقتصادی که اولویت اول تصمیم‌سازی در آن، سیاست‌هاست، چه هزینه‌ای را می‌پردازد و سرانجام آن چیست؟ چقدر این نوع نگرش موفق بوده و در جهان کشورهای توسعه یافته به کدام یک اولویت بیشتری می‌دهند؟
در حال نزدیک شدن به روزهای پایانی سال 1399 هستیم؛ سالی که تمام حوزه‌های اقتصادی روزهای سخت و پر از چالشی را سپری کردند.
طبق قانون اساسی متولی برنامه و بودجه کشور شخص رئیس جمهوری است تا بتواند در مسائل مربوط به برنامه و بودجه سنواتی و برنامه‌های توسعه‌ای تصمیم‌گیری کند و کشور را بر این اساس در مسیر توسعه و تعالی هدایت کند.
اقتصاد ایران برای رهایی از وضع موجود و توانمندی نیازمند یک تجدیدنظر در سیاست‌ها، قوانین و نوع نگاه سیاستگذاران و مسئولان است. اساساً لازم است که اقتصاد را به نحوی اداره کنیم که بخش خصوصی واقعی تقویت شود و بتواند اقتصاد کشور را با رقابت و کیفیت در اختیار بگیرد و دولت تنها نظاره‌گر، تسهیل کننده و البته کنترل‌کننده انحرافات از مسیر صحیح فعالیت‌ها باشد.
با قرارگرفتن لایحه بودجه 1400 در فرآیند تصویب نهایی مجلس، فرضیات مختلفی مطرح می‌شود. دراین میان باید گفت موضوع رد کلیات لایحه بودجه یک مشی سیاسی است که برخی نمایندگان با نگاه سیاسی آن را دنبال می‌کنند و بدین ترتیب ممکن است برای نخستین بار یک لایحه بودجه به‌دلیل مسائل سیاسی به تصویب نرسد.
تهران (پانا) - به‌گفته رئیس مرکز پژوهش‌های اتاق ایران «مطالعاتی در مرکز پژوهش‌های اتاق درباره وضعیت اقتصادی ایران در دهه ۹۰ انجام شد که باید گفت متأسفانه دهه ۹۰ از حیث اقتصادی، دهه ازدست‌رفته اقتصاد ایران است.»
وقتی از منافع ملی حرف می‌زنیم باید ابعاد و اضلاع موضوع را در چارچوبی تبیین کنیم که منافع و مصالح مردم و کشور اصل و درمحور همه تصمیمات و اقدامات مسئولان و برنامه‌ها و سیاست‌های نظام قرار گیرد.
تهران (پانا) - می گویند به مردم آدرس غلط ندهید، سر نخ مشکلات را که بگیری ردش را در خیابان‌های تهران حوالی میرداماد و باب همایون می‌یابید، در میشیگان و آریزونا خبری نیست که نیست.
