باید پازل ها را کنار هم قرار داد

محدثه پورعلی دانش آموز پایه نهم مدرسه شهید علیپور ناحیه ۳ تبریز و نویسنده کتب "داستان زندگی من" و پازل" در گفت و گو با خبرنگار پانا بیان می کند: اولین کتابی که نوشتم مجموعه 4 داستان کوتاه با عنوان " داستان زندگی من" است که در سال 96 وقتی که پایه هفتم بودم با تیراژ 50 جلد به چاپ رسید.

او در مورد نحوه ایجاد انگیزه در خویش برای نویسندگی بیان می کند: وقتی پنجم ابتدایی را می خواندم یک روز خانم ناهید مصطفایی در نمازخانه مدرسه برایمان صحبت کردند و از ما خواستند داستان کوتاه بنویسیم که از داستان کوتاه من خوششان آمد و مرا به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دعوت کرد تا حرفه ای تر این کار را ادامه دهم.

این دانش آموز نویسنده ادامه می دهد: دو سال روی مجموعه 4 داستان کوتاه " داستان زندگی من" کار کردم تا این که در پایه هفتم، شخصی به نام خانم نامدار که در مدرسه نمایشگاه داشتند گفتند که ناشر هستم و می توانم برای چاپ کتاب کمکت کنم و پس از ویرایش و طی مراحلی، کتاب را با هزینه 300 هزار تومان به چاپ رساندم (البته ایشان کمی مراعات حال مرا کردند) که با استقبال خوبی نیز همراه شد که پیش بینی نمی کردم.

پورعلی در ادامه با بیان این که سال بعد یعنی در پایه هشتم، شروع به نوشتن کتاب"پازل" کردم، می افزاید: در این کتاب مخاطبینم دانش آموزان و معلمان هستند و معلم ادبیاتمان نیز از این کتاب استقبال کرده است. هدفم در نوشتن کتاب "پازل" این بود که بتوانم خاطره هایم را ثبت کنم و به خوانندگان بگویم که از لحظه ها باید استفاده کرد.

او اضافه می کند: کتاب پازل را نیز امسال با تیراژ 50 جلد و هزینه 12 میلیون ریال به چاپ رساندم.

"آن روز بارانی" یک داستان از کتاب پازل است که کاملا واقعی است و در یک روز بارانی در مدرسه برای من اتفاق افتاد ولی داستان "وصال شیرین" کاملا تخیلی است، این را این دانش آموز نویسنده می گوید و ادامه می دهد: پدرم الگوی اصلی من در زندگی ام است، وقتی یک روز با پدرم پیاده روی می کردیم در صحبت هاییش گفت که باید پازل ها را کنار هم قرار دهیم و من نام کتاب را از صحبت ها پدرم گرفتم.

پورعلی بیان می کند: به تئاتر و بازیگری نیز علاقه دارم و نمایشنامه " از نگاه کودکی" با موضوع اجتماعی و خانوادگی را برای اجرای صحنه ای در آموزشگاهی که مشغول هستم نوشته ام که به اجرا درآمد. هرچند که پدرم کمی با فعالیت در حرفه بازیگری مخالفت می کند ولی دوست دارم دنبال استعداد و علایقم بروم تا در آینده پشیمان نشوم.

او می گوید: سعی می کنم این فعالیت های هنری لطمه ای به درسم نزند و خوشبختانه معدلم نیز خوب و 18 است و دوست دارم در آینده رشته دندان پزشکی را ادامه دهم.