معلمان مشق جهاد و فداکاری

نسل امروز به شدت نیازمند آن است تا با مولفه های تربیت دینی آن رادمردان آشنا شود . سیره ی شهیدان این سرزمین در هشت سال اگر هنرمندانه تدوین شود پاسخی راهگشا به مخاطبان و مشتاقان این عرصه است.

خانواده شهید به ویژه پدر و مادر و همسر شهید همسان آن شهید دارای جایگاه و منزلت هم در پیشگاه خداوند و هم در جامعه اسلامی است.

دلیل این موضوع پر واضح است. پدر و مادری که با جان و دل فرزندی را تربیت و بزرگ می ­کنند و طبیعتا علاقه وافری به او دارند و او را از جان خود بیشتر دوست دارند. آنان با دست خود این فرزند را در راه خدا و برای اعتلای کلمه حق روانه صحنه ­های دفاع و جهاد می­ کنند. بنابراین هر اجر و پاداشی که برای آن فرزند در نظر گرفته میشود و هر جایگاه و مقامی که او در نزد خدا می رسد والدین او نیز شریک هستند.

همسر شهید و ایثارگر نیز که افتخار همزیستی و همراهی با شهید و ایثارگر را داشته و در موقع جنگ و جهاد علاوه بر تحمل دوری و فراق بار مسئولیت زندگی را بر دوش کشیده به طریق اولی در ثواب و اجر شهید و ایثارگر شریک خواهد بود. همسری که شریک زندگی و پشتیبان و سرپرست خود را به ظاهر از دست داده و بار نگهداری و تربیت فرزندان شهید و مسئولیت حفظ کرامت و عظمت شهید را در جامعه به دوش گرفته، پر واضح است که به همراه فرزندان شهید به عنوان یادگاران شهید که نزدیکترین نسبت و انتساب را به او دارند، منزلت و جایگاه برجسته ­ای نزد خداوند، مردم و جامعه دارند.

امام خمینی(ره) درباره جایگاه و منزلت خانواده شهید میفرماید: «سلام و درود بر شما پدران و مادران، همسران، فرزندان و بازماندگان شهدا که از بهترین عزیزان خود، در راه بهترین هدف که اسلام عزیز است، بزرگوارانه گذشته­ اید و در امر دفاع از دین خدا، آنچنان صبر و مقاومت نشان داده ­اید که رشادت و استقامت یاران سید شهیدان حضرت امام حسین(ع) را در خاطره جهانیان تجدید می­ کردید»

رهبر معظم انقلاب نیز درباره مقام و جایگاه خانواده شهید به ویژه مادر و همسر شهید می فرماید: « از اول انقلاب، زنان یکی از برجسته‌ترین نقش­ ها را در این انقلاب ایفا کردند. هم در خود حادثه بزرگ انقلاب، هم در حادثه بسیار بزرگ هشت سال دفاع مقدس، نقش مادران، نقش همسران، از نقش مجاهدان، اگر سنگین‌تر و دردناک‌تر و تحمل‌طلب‌تر نبود، یقیناً کمتر نبود. مادری که جوان خودش را، عزیز خودش را، دسته‌گل خودش را هجده سال، بیست سال، کمتر، بیشتر پرورش داده، با آن محبت مادرانه او را به ثمر رسانده، حالا او را به‌طرف میدان جنگ می‌فرستد که معلوم نیست حتّی جسد او هم برخواهد گشت یا نه. این کجا، رفتن خود این جوان کجا؟ کار این مادر، از کار آن جوان اگر بزرگ‌تر نباشد، کوچک‌تر نیست. بعد هم که جسد او را برمی‌گردانند، افتخار می‌کند که بچه من شهید شده. این، حرکت زنانه، حرکت زینب‌گون در انقلاب ما بود.»

در جایی دیگر مقام معظم رهبری در خصوص همسران شهدا و ایثارگران می­ فرماید: «همسران صبور شهدا، زنهای جوان، شوهران جوانِ خودشان را در آغاز زندگی شیرین خانوادگىِ مورد آرزو از دست بدهند. اولاً راضی بشوند این شوهر جوان بلند شود برود جائی که ممکن است برنگردد؛ بعد هم شهادت او را تحمل کنند؛ بعد هم افتخار کنند، سرشان را بالا بگیرند. اینها آن نقش­ های بی­ بدیل است. بعد آنچه که تا امروز ادامه دارد، همسری با جانبازان است. خانم­ هائی رفتند همسر جانبازان شدند. یک مرد ناقصِ معیوبِ احیاناً بداخلاقِ به خاطر وضع جسمی یا اختلالات ناشی از موج‌گرفتگی و غیره را انسان به عنوان یک متعهد و یک مسئول، داوطلبانه و بدون هیچ اجباری برود پذیرائی­اش را به عهده بگیرد، خیلی فداکاری کرده است. یک وقت شما می­ گوئید من می­آیم روزی دو ساعت از شما پذیرائی می­کنم. خب، هر روزی که شما می­روید، او از شما تشکر می ­کند. یک وقت هست که نخیر، شما خودتان را به عنوان همسر او توی خانه‌ی او می­ گذارید؛ شدید بدهکار! یعنی طبیعت کار این است که باید شما این کار را بکنید. اینها این فداکاری را کردند. اصلاً نمی­شود نقش زنان را محاسبه کرد».

طبق آماری که سال 1386 منتشر شده تعداد والدین شهدا 247 هزار و 106 نفر (تعداد مادران شهید حدود نصف این میزان است) و تعداد همسران شهدا 61 هزار و 52 نفر بوده است. همچنین تعداد والدین جانبازان 71 هزار و 372 نفر، تعداد همسران جانبازان 317 هزار و 193 نفر، تعداد والدین آزادگان 13 هزار و 82 نفر و تعداد همسران آزادگان 41 هزار و 76 نفر بوده است. از این روست که می‌توان مدعی بود به غیر از دختران شهدا، جانبازان و آزادگان، حدود 550 هزار نفر از زنان ایرانی با صبر و تحمل فقدان همسر در صورت شهادت یا اسارت یا مجروحیت و معلولیت او در حماسه دفاع مقدس نقش داشته‌اند.

بی تردید چنین ویژگی­ ها و اوصاف در مادران و همسران شهدا تأسی آنها از مادران و همسران شهدا در طول تاریخ اسلام همچون ام البنین (س) است. حضرت ام البنین (س) بانوی ایثارگری که اگر چه خود در دشت کربلا حضور نداشت، اما عطر ایمان، نگاه ولایتمدار، تفکر حسینی و شجاعت ایثارگری یک مسلمان معتقد را قطره قطره در کام فرزندانش نشاند و آنان را چنان تربیت کرد که تاریخ بشریت در برابر شکوه و عظمت آنان به ویژه قمر بنی هاشم سر تعظیم فرود می آورد.

تکریم و احترام چنین مادران و همسران شهدایی حقیقتا تکریم ارزشها و نمادهای معنوی جامعه است که اینها از فرهنگ اصیل و سبک زندگی اسلامی برخاسته است. رواج این فرهنگ اصیل علاوه بر ترویج روحیه ایثارگری و از جان گذشتگی، نقش واقعی مادرانه و همسرانه را در جامعه گسترش و تحکیم می­­کند.