وفادارترین بازیکنان دنیای فوتبال که «قهرمان» زادگاهشان شدند

به گزارش ایرنا، 90 دقیقه در گزارش خود می نویسد: اغلب گفته می شود که در دنیای مدرن و وابسته به پول فوتبال، شکاف و فاصله بین بازیکنان و هواداران هرگز تا به این حد نبوده است؛ و حالا پرسشی که مطرح می شود این است که با این حجم از ثروت، مزایا و تسهیلاتی که برای بازیکنان تیم های فوتبال فراهم می شود، هواداران چگونه با آنان ارتباط داده شده یا احساساتشان را درک می کنند؟!

و این همان چیزی است که موجب می شود مفهوم رویایی و احساسی «قهرمان شهر»، پس از گذشت سال ها همچنان به قوت خود باقی بماند؛ یادآوری بازیکنی که از دل مردم یک شهر بیرون می آید و بیم و امیدهای هوادار بودن را با تمام وجود حس می کند، دلپذیرترین مرهم برای روزهای رفته است.

در این گزارش، به شش بازیکنی اشاره شده که حتی پس از تبدیل شدن به بازیکنی با کلاس جهانی، به ریشه هایشان وفادار ماندند.

استیون جررارد

جررارد که متولد شهر ویستون است، دوران کودکی خود را به عشق لیورپول و به عنوان هوادار این تیم سپری کرد و در سن 9 سالگی به آکادمی جوانان قرمزها پیوست؛ پس از نخستین بازی برای تیم اول لیورپول در سال 1998، جررارد به یکباره اوج گرفت و 2 سال بعد یعنی در سال 2000 نخستین بازی خود را برای تیم ملی انگلیس انجام داد و در ادامه راه و در سال 2001 به همراه لیورپول سه عنوان معتبر را تصاحب کرد.

فاصله بین سال های 2000 تا 2009 زمانی بود که او به معنای واقعی کلمه خود را به عنوان مرد افسانه ای لیورپول تثبیت کرد، در واقع بازگشت تکرار نشدنی لیورپولی ها مقابل آ. ث میلان در فینال لیگ قهرمانان سال 2005 که یک سال بعد با دو گل او در فینال جام اتحادیه انگلیس مقابل وستهم همراه شد، جررارد را جاودان کرد.

اگرچه کاپیتان اسبق لیورپول هرگز موفق به فتح عنوان قهرمانی لیگ برتر جزیره نشد اما حضور الهام بخش او در آنفیلد و تعصبش به زادگاه خود بدین معنا است که به عنوان یکی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ لیورپول، تا ابد در قلب هواداران جاودان خواهد شد.

کارلوس پویول

پویول در کاتالونیا متولد شد و تمام دوران فوتبالی خود را همان جا و در باشگاه بارسلونا سپری کرد، اما سرنوشت می توانست برای او به گونه دیگری رقم بخورد.

آبی اناری ها در سال 1998 با پیشنهاد باشگاه مالاگا برای انتقال پویول موافقت کردند اما کاپیتان تمام نشدنی کاتالان ها پس از تماشای نخستین بازی تیمش در تیم اول بارسلونا، با این تصمیم مخالفت کرد.

پافشاری پویول نتیجه داد و او موفق شد تا خودش را با 593 بازی در 15 سال بازی برای کاتالان ها، به عنوان یکی از بزرگ ترین مدافعان آن نسل اسپانیا اثبات کند.

پویول در سال 2004 بازو بند کاپیتانی را به بازو بست و به عنوان یک الگو در یکی از موفق ترین دوره های باشگاه بارسلونا، این تیم را هدایت کرد.

گنجینه افتخارات پویول زمانی که از فوتبال خداحافظی کرد شش عنوان قهرمانی لالیگا، سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و 11 افتخار رنگارنگ دیگر را در عرصه باشگاهی شامل می شد، افتخاراتی بزرگ که تصمیم وی را برای ماندن در نیوکمپ به خوبی توجیه کرد.

فرانچسکو توتی

توتی دوران کودکی خود را با الگو گرفتن از بازیکنان تیم آ.اس رم سپری کرد اما او هم همانند پویول به راحتی می توانست سرنوشت متفاوتی داشته باشد، در واقع تیم جوانان رم با انعقاد قراردادی تصمیم به انتقال وی به آکادمی جوانان لاتزیو گرفت اما «گیلدو جیانینی» سمربی تیم جوانان رم والدین وی را متقاعد کرد که بودن در جمع گرگ ها بهترین جا برای توتی است.

و حق با جیانینی بود، توتی با بیشترین گل زده و بیشترین بازی، به عنوان بزرگ ترین بازیکن تاریخ رم خود را اثبات کرد و به رغم افتخارات کم با این تیم، پیشنهادهای زیادی را از سوی باشگاه های بزرگ تر و موفق تر رد کرد تا جایگاه اسطوره وارش تضمین شود.

توتی سرانجام در سال 2017 پس از 784 بازی برای رم، کفش هایش را آویخت و بر خلاف تمام بازیکنان که پیراهن آخرین بازی شان را قاب می گیرند، آخرین نسخه از پیراهن توتی که در بازی مقابل جنوا به تن داشت، به پاس خدمات بازیکنی که غالبا فرازمینی بازی می کرد، توسط موشک وگا به فضا فرستاده شد.

آلن شیرر

اگرچه شیرر به عنوان یک هوادار نیوکاسل در شهر تاینساید پرورش یافت اما از مسیری مارپیچ تبدیل به «قهرمان شهر» نیوکاسل شد.
او دوران حرفه ای خود را در سوی دیگر کشور و با باشگاه ساوتهمپتون آغاز کرد، در سال 1992 به بلکبرن رفت و سه سال بعد به همراه این تیم عنوان قهرمانی لیگ برتر جزیره را تصاحب کرد.

شیرر در سال 1996 در دو راهی پیوستن به نیوکاسل و رقیب آن در کورس قهرمانی یعنی منچستریونایتد، اولین گزینه را برگزید و پس از بیش از یک دهه بازی کردن برای این تیم، به اسطوره باشگاه دوران کودکی اش تبدیل شد. او با به ثمر رساندن 206 گل، رکورد «جکی میلبرن» برترین گلزن نیوکاسل را شکست تا به آقای گل تاریخ این تیم تبدیل شود.

اگر شیرر گزینه دوم را انتخاب می کرد، در آن صورت گنجینه افتخارات و عناوینش جای سوزن انداختن هم نداشت اما او در تمامی مصاحبه هایش از حسرت نخوردن بابت این انتخاب می گوید و البته جای تعجب هم ندارد اگر شما هم جای او بودید و احترام مجموعه ای از پر شورترین هواداران یکی از باشگاه های انگلیسی را می دیدید، همین گزینه را انتخاب می کردید.

باستین شواین اشتایگر

متولد شهر باواریایی کولبرمور، طبیعتا باید به تیم بایرن مونیخی که تنها یک ساعت با شمال آلمان فاصله دارد، کشش داشته باشد!
او پیش از تولد 14 سالگیش به تیم جوانان بایرن ملحق شد و در 18 سالگی برای نخستین بار پیراهن تیم اول باواریایی ها را به تن کرد.

او در عرض یک سال به مهره ثابت ترکیب این تیم و قهرمانی بوندسلیگا تبدیل شد و در ادامه دوران درخشان فوتبالیش هفت بار دیگر لیگ برتر آلمان را فتح کرد و به تنها بازیکن تاریخ بایرن تبدیل شد که در فتح سه گانه فصل 2012 - 2013 (بوندسلیگا، جام حذفی، لیگ قهرمانان اروپا) در تمام بازی ها در ترکیب اصلی به میدان رفت.

شواین اشتایگر در 23 مه 2015 در آخرین بازی خود برای بایرن مقابل مانتس گلزنی کرد و پس از سپری کردن دوره ای در منچستریونایتد به شیکاگو فایر آمریکا پیوست و هنوز در 34 سالگی قصدی برای آویختن کفش هایش ندارد.

پل اسکولز

اسکولز که در شهر سالفورد واقع در یک مایلی (تقریبا 1.5 کیلومتری) غرب منچستر متولد شد در خردسالی طرفدار تیم اولدهام اتلتیک بود اما مشخصا سرنوشت برای او جایگاهی بزرگ تر از اولدهام فراهم کرده بود؛ اسکولز در اوایل دهه 1990 به همراه چند استعداد دیگر که بعدها در مستند «کلاس 92» به آنان پرداخته شد، به آکادمی جوانان یونایتد ملحق شد.

کاپیتان اسبق شیاطین شرخ اغلب به واسطه پشتکار و سبک بازی عاقلانه و ساده اش شناخته می شود اما در عین حال قابلیت های تکنیکیش در بین بهترین های یونایتد بود و او این قابلیت ها را زمانی که خاطره انگیزترین گل خود را در نیمه نهایی لیگ قهرمانان 2008 اروپا مقابل بارسلونا به ثمر رساند، به رخ همگان کشید.

اسکولز پس از کسب 10 عنوان قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و 2 قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، در سال 2011 اعلام بازنشستگی کرد اما شش ماه بعد بار دیگر بازگشت و هنوز هم یک سر و گردن بالاتر از اطرافیان خود بود؛ پس از این بازگشت اسکولز طعم یک قهرمانی دیگر را با شیاطین سرخ «سر الکس فرگوسن» چشید و در سال 2013 سرانجام از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و نام خود را به عنوان یکی از بزرگ ترین هافبک های تاریخ لیگ برتر انگلیس در ذهن هواداران و فوتبال دوستان سرتاسر جهان حک کرد.