رضوان حکیم‌زاده*
تغییرات اساسی برای مهر
سخت است که بخواهیم بگوییم اول مهرهای ما تغییر داشته یا نه. در برخی از زمینه‌ها ما تغییراتی را شاهد هستیم و امکانات و فناوری‌های جدید مدارس این امکان را به وجود آورده است که ما تغییراتی را در مدارس داشته باشیم. اما به نظر می‌رسد که به‌طور کلی سال تحصیلی به صورت بنیادی تغییر خاصی نکرده است.
به‌طور مثال همچنان مراسم و صف‌های صبحگاهی با همان حال و هوا در مدارس ما برگزار می‌شوند و از این جهت تغییری نداشته‌ایم. درباره اینکه آیا می‌توان تغییر مثبتی در وضعیت ایجاد کرد باید بگویم که در سال‌های گذشته مقداری به این سمت حرکت کردیم که از قبل فضای مدرسه را برای ورود دانش‌آموزان آماده کنیم.
همچنین به این نکته توجه شده که محیط مدرسه، حداقل از جهت فیزیکی محیط خوشایندی برای دانش‌آموزان باشد. از جمله تغییرات دیگر این بوده که کلاس‌اولی‌ها و غنچه‌های‌مان(پیش‌دبستانی) را زودتر به مدارس می‌بریم تا زودتر با محیط مدرسه آشنا شوند. در سال‌های گذشته با افزایش نرخ پوشش پیش‌دبستانی تعداد بچه‌هایی که تجربه شرکت در پیش‌دبستانی دارند و بعد برای اول دبستان به مدارس می‌آیند بیشتر شده و بنابراین ما در اول مهر کمتر شاهد بچه‌هایی هستیم که به دلیل دوری از خانواده دچار بی‌تابی می‌شوند و گریه و زاری می‌کنند. البته نه اینکه اصلا دیگر کودکی نداریم که روز اول مهر بی‌تابی کند، اما تعداد آنها کاهش یافته است و این تغییراتی است که اتفاق افتاده است.
به نظر تغییر عمده‌ای که می‌تواند رخ دهد و اول مهر را اول مهری متفاوت کند، حذف عواملی است که دانش‌آموزان ما را گروه‌بندی، درجه‌بندی می‌کند و به آنها برچسب می‌زند. به همین دلیل ما دنبال این هستیم که رقابت‌زدایی کنیم در همین راستا است. شاید ما بتوانیم کاری کنیم که اول مهر کمک بیشتری به دانش‌آموزان کنیم که به سمت دوست‌یابی بروند، همکاری و کار گروهی بیشتری داشته باشند و به این صورت از بودن با یکدیگر لذت بیشتری ببرند.
نکته بسیار بسیار مهم این است که اگر ما بزرگ‌ترها که اولین کسانی هستیم که کودکان تجربه اجتماع واقعی را به جز خانواده با ما دارند، تعامل‌مان عوض شود و نگاه مهربان و عادلانه‌مان بین همه بچه‌ها توزیع شود، حتی اگر شرایط فیزیکی مدارس هم خیلی فراهم نباشد، دانش‌آموزان محیط‌گرم و دلپذیری را تجربه خواهند کرد و از این جهت می‌توانیم تغییر اساسی ایجاد کنیم که هر کودکی که وارد مدرسه می‌شود از رفتار، نگاه و نوع سلام کردن بزرگ‌ترها که شامل مدیر و معلم و مربیان است، این را دریافت کند که موجود ارزشمندی است و حتما می‌تواند موفق شود و موفقیت فقط برای عده محدودی از دانش‌آموزان نیست. من اطمینان دارم که این تغییر اساسی است که می‌تواند مدرسه را یک محیط دلپذیر کند و پیام‌های خیلی خوب بدهد و بچه‌ها را امیدوار کند.
منبع:اعتماد
*معاون ابتدایی وزارت آموزش و پرورش
ارسال دیدگاه