فروغ اسماعیلی*
دشواری‌های بازارسازی برای فرش ایرانی
برای گسترش صنعت فرش دستباف ایرانی در بعضی موارد سلیقه‌یابی نیز در کشور لحاظ می‌شود به عنوان مثال ما طرح‌های پژوهشی‌ای داریم که در این طرح‌های پژوهشی درباره سلیقه‌های کشورهای مختلف پژوهش می‌شود و نتایج این تحقیقات به تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش سنتی در کشور منتقل می‌شود. البته در هر صورت تحریم‌ها ممکن است در صنعت فرش کشور تاثیرگذار باشند، اما ما در کشورهای دیگری نیز می‌توانیم برای خود بازارسازی کرده و فرش دستباف ایرانی را به کشورهای دیگری معرفی کنیم.
در هر صورت آمریکا نیز روزی کشوری بوده که ما در آن بازار نداشته‌ایم و تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش ما به این کشور رفته‌اند و در آن با تکیه بر کیفیت و اصالت این کالا بازارسازی کرده‌اند و فرش ایرانی را به مخاطبان خود در آن کشور شناسانده‌اند تا بازار کشور آمریکا برای ایران بازار اول شده است. در حال حاضر نیز باید به کشورهای دیگری که در مبادله با آنها مشکلی وجود ندارد رفته و فرش ایرانی را عرضه و همین مراحل را طی کنیم، البته لازم به ذکر است که این موضوع اصولا کار سختی است.
شاید حدود بالای 100 سال طول کشیده است که آمریکا به بازار اول فرش نه تنها در ایران بلکه به بزرگترین بازار فرش در دنیا تبدیل شده است. مسلما ترک این بازار و رفتن به بازاری جدید برای فعالان این عرصه دشوار است و پیدا کردن بازار جدید برای ایران زمان‌بر است. در این مدت که به دنبال بازار جدید برای ایران هستیم ممکن است بازار ایران دچار نابسامانی نیز بشود، اما تجار اصولا راه خود را در چنین شرایطی پیدا می‌کنند و بخش خصوصی هم اکنون نیز در حال بازاریابی با روش‌های نوین در کشورهای مختلف است.
در کل بازاریابی و ساختن بازاری جدید برای فرش دستباف ایرانی سختی‌های بیشتری نسبت به فعالیت در بازار قدیم فرش را به همراه دارد. فعالان و تجار بخش خصوصی فرش دستباف ایرانی از روش‌های بازاریابی نوین نیز پیگیری و بهره‌جویی را شروع کرده‌اند، اما از آنجایی که وظیفه اصلی سیاست‌گذاری، نظارت، حمایت و برنامه‌ریزی برعهده بخش دولتی است، در صورتی که بخش خصوصی شروع به فعالیت کند از جانب بخش دولتی نیز حمایت می‌شود.
گفته می‌شود تولید فرش ایرانی توجیه اقتصادی ندارد، اما باید این موضوع را در نظر بگیریم که این موضوع تنها دلیل دلیل کمبود فعالیت در عرصه بافندگی فرش دستباف ایرانی و سنتی نیست، بلکه نوع زندگی و روش زندگی حتی در جامعه عشایری و روستایی نیز تغییر کرده و این بخش‌ها رو به شهری‌تر شدن رفته است و بسیاری از افراد در این مناطق روش‌های درآمدزایی سنتی پیشین خود را نیز رها کرده‌اند و در نتیجه نسل جوان‌تر این بخش‌ها دیگر در این مناطق قالی نمی‌بافند. البته با این وجود بیشترین تولید فرش دستباف در کشور از همین بخش روستایی و عشایری تامین می‌شود. در کل دلیل اصلی این اتفاق تغییر سبک زندگی این مردم در بخش روستایی و عشایری است.
منبع: آرمان
*معاون امور تحقیق و ترویج مرکز ملی فرش ایران
ارسال دیدگاه