با همت بنیاد علوی 300 کلاس درس برای سال تحصیلی جدید به بهره برداری می رسد

تحصیل هزاران دانش آموز ایرانی در مدارسی که از نظر استانداردهای حداقلی آموزشی نیز بی بهره هستند، امروزه به یکی از چالش های اساسی نظام آموزش و پرورش کشور بدل شده است؛ نظامی که قرار بود در طول دهه های گذشته به گسترش عدالت آموزشی کمک کند، اما ناگزیر در مسیری قرار گرفت که خروجی آن افزایش فاصله کمی و کیفی طبقات مختلف جامعه در برخورداری از امکانات است.

تحصیل در مدارسی که از نظر کیفیت خدمات و امکانات در وضع نامطلوبی قرار دارند، از چند بعد قابل توجه و نقد است. نخست اینکه این مدارس به دلیل فرسودگی و اشکالات اساسی که در وضعیت ظاهری خود دارند، روحیه نشاط و شادابی را دانش آموزان کودک و نوجوان کشور که در آنها تحصیل می کنند، می گیرد و ناخواسته زمینه کاهش کارایی آنها را رقم می زند.

دوم اینکه این مدارس به لحاظ وضع نامطلوب دسترسی به آخرین امکانات و تجهیزات آموزشی در برابر مدارسی که به آخرین سیستم های آموزشی مجهز هستند، تفاوت قابل تأملی را در نظام آموزش دانش آموزان ایجاد می کنند که جبران این فاصله و تفاوت دیگر به آسانی ممکن نخواهد شد و چه بسا استعدادهای برتری را در مقابل استعدادهای نچندان درخشان در رقابت های علمی به زانو در آورد.

سوم اینکه این مدارس به واسطه سازههای عمرانی ضعیف و بعضاً غیر استاندارد در برابر تهدیداتی چون سیل، زلزله، طوفان، آتش سوزی و... بسیار آسیب پذیر هستند و کوچکترین بلای طبیعی یا انسانی در آنها می تواند به خسارت های سنگینی تبدیل شود. دقیقاً مثل آنچه در ماجرای آتش سوزی در مدرسه شین آباد شهرستان پیرانشهر و یا زلزله غرب کرمانشاه رخ داد و خسارت های سنگینی را به جامعه دانش آموزی کشور وارد کرد.

همه دلایل و مصادیقی که به آن اشاره شد، نشان می دهد که تجهیز، بازسازی و نوسازی مدارس کشور به ویژه در مناطق محروم کشور باید در دستور کار مسئولان و متولیان نظام آموزش عالی کشور قرار بگیرد و هر چه سریعتر تلاش های موثری در راستای استقرار نظام عادلانه آموزش در همه ابعاد عملیاتی شود.

اگرچه در طول سال های گذشته وزارت آموزش و پرورش و هیأت دولت با ایجاد سازمانی مثل سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور که بودجه مستقلی را نیز برای آن تعریف کردهاند، به این مسئله ورود کرد، اما به واسطه حجم سنگین کاستیها این مجموعه تا کنون موفق رسیدن به همه اهدافی که داشته است نشده است.

بدون شک یکی از راهکارهای دیگر این مسئله برای جبران کاستی ها و تسریع در روند حل مشکلات این حوزه ورود نهادهای خیریه و مجموعههای اقتصادی فرادولتی است که میتوانند با ورود موثر خود آثار ماندگاری را در این حوزه برجای بگذارد.

در همین راستا تفاهم‌نامه‌ای ‌فی‌مابین بنیاد علوی و سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور با موضوع احداث کلاس درس در مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته در تاریخ 25/07/1394 منعقد گردیده است که خروجی های آن به لحاظ کمی و کیفی قابل تأمل است.

بر اساس این تفاهم‌نامه قرار است طی سال‌های 1394 لغایت 1398 تعداد 1300 کلاس درس در مدارس مناطق محروم جایگزین کلاس‌های غیر استاندارد خشت و گِلی شود. همچنین بر این اساس و با توجه به برنامه‌ریزی های صورت گرفته تا پایان مهرماه سال 1397 سیصد کلاس درس این تفاهم‌نامه تکمیل و به بهره‌برداری خواهید رسید.

علاوه بر آن و بر اساس رایزنی‌های صورت گرفته و در قالب تفاهم ‌نامه مذکور بنیاد علوی مقاوم‌سازی و نوسازی حدود 306 کلاس‌درس در شهرستان چالدران، 65 کلاس درس در شهرستان لنده و 100 کلاس‌درس در شهرستانهای استان تهران را در برنامه دارد که به موجب این تفاهم‌نامه، بنیاد علوی اعتباری به مبلغ 950 میلیارد ریال را برای مشارکت 50 درصدی در نوسازی و مقاوم‌سازی 1300 کلاس درس در کل کشور تأمین خواهد کرد.

انتظار می رود نگاه و رویکرد مقام ها و مسئولان ارشد کشور به این مسئله مهم با تغییرهای اساسی و عاجلی رو به رو شود و تا فرصتهای موجود به تهدید تبدیل نشده است، ضمن کاهش خسارتها فرصتهای بهتر و بیشتری را برای رشد و شکوفایی استعدادهای برتر کشور در مناطق محروم فراهم کنند.