˝چارلی چاپلین˝دانش آموزی پر قریحه

به گزارش پانا، چارلی چاپلین چهره شناخته شده ای برای همگان است. او را همه به عنوان یکی از مشهورترین بازیگران و کارگردانان دنیای سینما می شناسند.

چاپلین دوران دانش آموزی خود را در مدارس انگلیس سپری کرد. او دانش آموزی عادی بود که بیشتر در درس های هنری از خود موفقیت نشان می داد و از همان دوران کودکی معلمان او متوجه ذوق و قریحه خاص او در زمینه فعالیت های هنری شدند و پس از آن با حضور در گروه نمایشی مدرسه به همه نشان داد که بازیگر بسیار توانایی در تئاتر خواهد شد.

چارلی چاپلین در سن هفت سالگی

چاپلین در گروه سرود و تئاتر مدرسه

زندگینامه چارلی چاپلین

چارلی چاپلین
كمدین انگلیسی (1889 - 1977)

روز 16 آوریل 1889 میلادی (27 فروردین)، «سرچارلز اسپنسر چاپلین» معروف به چارلی چاپلین، نابغه عالم سینما در شهر لندن به دنیا آمد. چارلی در سن 5 سالگی، در صحنه تئاتر ظاهر شد و به سرعت شهرت یافت. وی در سال 1925 میلادی، فیلم «لایم لایت» را کارگردانی کرد و پس از آن، به جهانگردی پرداخت. فیلم های چاپلین آمیزه ای از هزل، اندوه، انتقادات جسورانه و عشق به انسانیت است که مشهورترین آنها جویندگان طلا، زندگی سگی و دیکتاتور بزرگ هستند.

بسیاری چارلی چاپلین را تنها یك كمدین موفق می دانند، حال آنكه او در زمینه موسیقی نیز استعداد فراوانی از خود نشان داده است. ساخت موسیقی فیلم، كار عادی وی بود و در مجموع، توانست موسیقی 23 فیلم را به پایان برساند. وی توانایی زیادی در ساخت موسیقی داشت و موسیقی فیلم «لایم لایت» ساخته چالین، در سال 1972 برنده جایزه اسكار شد.

چارلی اسپنسر چاپلین مهمترین و تاثیرگذارترین شاگرد «مك سنت» و فرزند یك نمایشگر تالارهای محلی موسیقی، كودكی خود را در صحنه های سرگرم كننده تفریحی گذرانده بود. تصویر او از جهان، همچون «چارلز دیكنز» و «د.و.گریفیث»، با هر گونه فقر و تنگدستی دوران خردسالی و جوانی رنگ آمیزی شده بود و در طول عمرش، همدردی عمیق خود را نسبت به تنگدستان نشان داد.

در 1913، هنگامی كه با دستمزد صد و پنجاه دلار در هفته، در كمپانی «كی استون» استخدام شد، یك بازیگر سیار نمایش های «وودویل» امریكایی بود. در نخستین فیلمی كه به نام «در تلاش برای معاش» (1914) برای مك سنت بازی كرد، نقش یك شیك پوش تیپیك انگلیسی به او داده شد، اما با فیلم دومش، «مخمصه غریب مبیل» (1914)، كاركتر و شكل ظاهری یك ولگرد كوچولو را معرفی كرد؛ كاركتری كه چاپلین را شهره آفاق ساخت و او را به یك نماد جهانی در عرصه سینما تبدیل كرد.

صحنه ای از فیلم «جویندگان طلا» ساخته چاپلین، تا ژوئن 1917 اعتبار زیادی كسب كرد. از این رو، قرارداد یك میلیون دلاری از سوی «فرست نشنال» به او پیشنهاد شد تا هشت فیلم به طور دلخواه برای این كمپانی بسازد. این معامله به او امكان داد تا برای خود استودیویی بنا كند و تمام فیلم هایش را تا سال 1952 در آنجا بسازد (این سالی بود كه چاپلین آمریكا را ترك كرد).

موفق ترین اقدام چارلی در فرست نشنال، كارگردانی اولین فیلم بلند او ( پسر بچه 1921) بود. این فیلم، كمدی بوده و ماجرای فرد بیكاری است كه به پسر بچه ای از محله فقیر نشین دل می بندد ( نقش پسر بچه را جكی كوگان اجرا كرد كه پنج سال بیشتر نداشت و او را به شهرت جهانی رساند). فیلم پسر بچه، غوغای زیادی در جهان به پا كرد و بیش از 2.5 میلیون دلار نصیب تهیه كنندگان آن شد.

جویندگان طلا، شاخص ترین اثر چارلی چاپلین بود كه هنوز هم مانند سال 1925 مورد علاقه مردم است. چاپلین شخصاً آن را بر دیگر فیلم هایش ترجیح می داد. در فیلم بعدی خود به نام سیرك (1928)، آن ولگرد كوچولو به فكر دلقك شدن می افتد.

فیلمی صامت با ساختاری زیبا كه در جریان ناطق شدن سینما ساخته شد و در 1929، جایزه اسكار بهترین فیلمنامه، بازیگری، كارگردانی و بهترین فیلم (تهیه كنندگی) را به خود اختصاص داد. چاپلین در جریان ساخت این فیلم، درگیر دادگاه طلاق از همسر دومش بود و از جانب اخلال گرایان مذهبی متهم به اهانت شده بود؛ چنان كه می خواست خودكشی كند.


جوایز چارلی
چاپلین در طول دوران فعالیتش دوبار موفق به كسب جایزه اسكار شد. او اولین جایزه اسكار خود را در شانزدهم می 1926 دریافت كرد. پس از آن و با ساخت فیلم «سیرك» در اسكار بعدی نامزد كسب عنوان بهترین بازیگر مرد و همچنین بهترین فیلم‌ساز كمدی شد، ولی در نهایت این جوایز به افرادی دیگر تعلق یافت. با این وجود، او جایزه «همه فن حریف بودن» را از دبیرخانه جشنواره دریافت كرد. فیلم دیگری كه چاپلین در همان سال ساخت و به خاطر آن، از جشنواره‌های گوناگون جایزه گرفت، «خواننده جاز» نام داشت. چاپلین در سال 1972 و چهل و چهار سال پس از دریافت اسكار اول، دومین اسكار خود را هم دریافت كرد. البته او در این زمان در تبعید بود و به خاطر دریافت جایزه‌اش اجازه پیدا كرد به شهر محل دبیرخانه جشنواره سفر كند.

آخرین فیلم‌های او با نام «شاهی در نیویورك»، «سوفیالورن» و «مارلون براندو» در اواخر دهه پنجاه ساخته شدند و او در این فیلم‌ها به عنوان نویسنده و كارگردان و بازیگر به هنرمندی پرداخت.