پای درس ایثار؛
روایتی از تداوم حماسه‌سازی اصفهانی‌ها پس از ۲۵ آبان
مادر شهیدی که پس از شهادت فرزند با مدرسه‌سازی به ایثارش ادامه داد
تهران (پانا) - مدرسه‌سازی، عالی‌ترین جلوهٔ نیکوکاری است چراکه نه‌تنها نیکوکاری بنا می‌شود که ترویج نیکوکاری را هم به دنبال دارد. اندک‌شمارند آنان که بدانند بر روی صحنه زندگی از برای چه آمده و وارسته و بند گسسته از خویشتن خویش در گستره‌ای از کردارهای نیک، همگان را به انسانیتی اصیل رهنمون کرده باشند. خیّر بلندهمت، سرکار خانم طلعت ارباب‌زاده جلفایی، ساکن شهر شهیدپرور اصفهان از جرگه نیک‌اندیشانی است که نمی‌توان نگفت و ننوشت از عهده‌داری پژواک مهرورزی‌شان. وی جوانه‌های کوچک انسانیت را بی‌خستگی پاسدار شده است.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش؛ مدرسه‌سازی عالی‌ترین جلوهٔ نیکوکاری است چراکه نه‌تنها نیکوکاری بنا می‌شود که ترویج نیکوکاری را هم به دنبال دارد.
اندک‌شمارند آنان که بدانند بر روی صحنه زندگی از برای چه آمده و وارسته و بند گسسته از خویشتن خویش در گستره‌ای از کردارهای نیک، همگان را به انسانیتی اصیل رهنمون کرده باشند.
خیّر بلندهمت، سرکار خانم طلعت ارباب‌زاده جلفایی، ساکن شهر شهیدپرور اصفهان از جرگه نیک‌اندیشانی است که نمی‌توان نگفت و ننوشت از عهده‌داری پژواک مهرورزی‌شان. وی جوانه‌های کوچک انسانیت را بی‌خستگی پاسدار شده است.
او از خانواده‌های معظم شهدا است که نه‌تنها به‌خاطر این درجه از ایثارشان منتی بر مردم ندارد بلکه هنوز هم به دنبال گذرگاهی است تا با مال و جانش به عهدی که با خداوند تعالی بسته، عمل کند.
این بانوی نیک‌اندیش، مادر ایثارگر و نیکوکاری است که فرزند و پاره تنش «مهرداد صالحی» مدال پُرافتخار شهادت را در بیست‌وپنجمین روز از سال ۱۳۶۷ و در زمان جنگ تحمیلی به گردن آویخته است.
خانم ارباب‌زاده معتقد است همان‌طور که خداوند به انسان، مال می‌دهد از او انتظاراتی دارد که در راه او و برای بندگانش آن را صَرف کند.
وی می‌گوید: من همان‌طور که به فرزندان دیگرم مال داده بودم، تصمیم گرفتم برای فرزند شهیدم نیز سهمی را جدا کرده و بنای ماندگاری را برای او بر پا کنم.
مادر شهید مهرداد صالحی ادامه می‌دهد: از مال شخصی خودم، مدرسه‌ای را در محله جلوان به نام مدرسه شهید مهرداد صالحی بنا کردم تا آیندگان بدانند فرزند شهیدم جان و مال خود را در راه آسایش و ترقی مردم کشورش فدا کرد.
این مادر شهید بیان می‌کند: وقتی صبح‌ها از جلوی مدرسه می‌گذرم و نغمه جانبخش قرآن را از مدرسه می‌شنوم، آن‌قدر شادمان می‌شوم که صدها بار خدا را شکر می‌گویم که با دست خودم در زمان حیاتم توفیق یافتم این مدرسه را بنا کنم.
خانم ارباب‌زاده در پاسخ به این سؤال که چرا مدرسه‌سازی را انتخاب کردید؟ خاطرنشان می‌کند: از آنجا که بچه‌هایی که شهید شدند، جوان‌های ممتازی بودند. مال آن‌ها هم باید صَرف اموری ممتاز شود و من مدرسه‌سازی را کاری بسیار ارزشمند و زیبنده نام شهیدان عزیز دانستم و آن را برگزیدم.
کار نیکوی انفاق و کمک به عزیزان موهبتی است که خداوند بزرگ هر کسی را نصیب نخواهد کرد. آنان که باروح بلند و مناعت طبع با دل پرمحبت و دستانی گشاده و بخشنده، همنوعان خود را چون خود دوست دارند و شیرینی و طعم خوش زندگی را برای دیگران نیز آرزو دارند. اینان به‌یقین در پیشگاه حق‌تعالی عزیز و گرامی‌اند و از بهترین پاداش برخوردارند.
ارسال دیدگاه