آموزگار نابینای البرزی در گفت‌وگو با پانا:
حضور من در رشته شودان، انگیزه‌ای برای اثبات توانمندی نابینایان است
کرج (پانا) - آموزگار ورزشکار نابینای البرزی مدرسه پویا شهرستان کرج که امسال موفق به کسب مقام سوم کشوری در رشته شودان شده است، گفت حضورش در رشته شودان، انگیزه‌ای برای اثبات توانمندی نابینایان است.
عصای سفید، چنان پرچمی است که به نشان استقلال در دست نابینایان به حرکت در می‌آید و آینه‌ای است که قدرت و نعمت خدایی را به تماشای تأمل و تفکر دیگران می‌گذارد. توانمندی‌های نابینا و کم بینا و کسب رتبه های برتر علمی، فرهنگی و ورزشی نشان از استعدادهای بالقوه این افراد دارد و این خود تشویقی برای دیگر نابینایان و کم بینایان خواهد بود. در جهانی که برای بسیاری موفقیت و بی‌نقص بودن هدف زندگی است، بد نیست گاهی سراغ کسانی برویم که تلاش و کوشش را سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند. پای سخنان بانویی نشسته‌ایم که می‌گوید نابینایان، زیبایی ها را بهتر از هر بینایی می بینند و حس می کنند.
فروزان ترکاشوند آموزگار دوره ابتدایی مدرسه نابینایان پویا در شهرستان کرج است که امسال موفق شد مقام سوم کشوری در رشته شودان را کسب کند که به مناسبت هفته تربیت بدنی در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد: «بهتر است نابینا باشم و رویایی داشته باشم تا اینکه بینا باشم و هیچ رویایی نداشته باشم.»
وی اظهار کرد: «شودان یک رشته ورزشی ویژه نابینایان و معلولان بینایی است که می‌تواند جایگزین هاکی روی میز یا تنیس روی میز در جامعه نابینایان باشد. این ورزش به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت است. بازیکنان بینا نیز می‌توانند این بازی را انجام دهند٬ اما اجازه حضور در مسابقات فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های نابینایان را ندارند.»
ترکاشوند گفت: «از آنجا که رشته شودان مخصوص نابینایان و کم بینایان است، انگیزه‌ای شد با ورود به این رشته، بتوانیم جامعه نابینایان را جامعه ای توانمند در زمینه های مختلف نشان دهیم و ثابت کنیم که ما هستیم و می‌توانیم در عرصه های مختلف بدرخشیم و پرچم سه رنگ ایران را با اقتدار و افتخار بر فراز آسمان درآوریم و افتخار شهر و استان البرز شویم. پس از تلاش و حرکت فرد، خانواده و سپس جامعه و مسئولان نیز نقش موثر و به سزایی در موفقیت و راه یافتن افراد در مسیر موفقیت دارند.»
وی یکی از اساسی ترین کمبودها و مشکلات ورزش شودان را که مانع پیشرفت ورزشکاران می شود عدم وجود امکانات و تجهیزات کافی در این رشته عنوان کرد و ادامه داد: «در استان البرز برای نابینایان رشته های مختلفی وجود دارد از جمله: شودان، شطرنج، گلبان نابینایان، شنا، دو و میدانی و انواع پرتاب ها، اما به علت کمبود امکانات ورزشی همه معلولین و نابینایان نمی توانند به ورزش مورد علاقه خود بپردازند. ورزشکاران معلول البرز دارای افتخارات بسیار زیادی هستند، اما زمانی می توانند برای کشور اسلامی افتخارآفرین باشند که ارزش بیشتری به ورزش معلولین داده شود. با وجود همه این مشکلات، انسان موجودی توانمند است و اگر یک فرد نابینا یکی از حواس پنجگانه را نداشته باشد می‌تواند دیگر حواس را تقویت کند و به زندگی نگاهی مثبت داشته باشد؛ من معتقدم بهتر است انسان نابینا باشد و رویایی داشته باشد تا اینکه بینا باشد و هیچ رویایی نداشته باشد »
این ورزشکار نابینایی را دلیلی بر ناتوانی نمی داند و عنوان کرد: «در جامعه بشریت افراد مختلفی زندگی می کنند که هر کدام نقض هایی دارند اما باید در راستای تلاش و کوشش قدم بردارند تا بتوانند به موفقیت دست یابند. در جهانی که برای بسیاری موفقیت و بی‌نقص بودن هدف زندگی است، افرادی هم هستند که تلاش و کوشش را سرلوحه زندگی قرار داده‌اند.»
ترکاشوند در توصیف نقش خانواده در ترغیب فرزندان به ورزش گفت: «خانواده، نظامی پویا و فعال است و مانند هر نظام دیگر، هدف آن تعامل جویی است.»
وی مادرش را مشوق اصلی خود در جامعه به ویژه در فعالیت های ورزشی دانست و افزود: «مادرم در تمام سطوح زندگی از من حمایت کرد و باعث شد ظهور پررنگی در جامعه داشته باشم و موفقیتم را مدیون و مرهون مادرم هستم.»
این ورزشکار رفتار اطرافیان را پس از ورود به رشته شودان اینگونه توصیف کرد: «برخی افراد با تمسخر می گفتند شما نمی توانید در مسابقه شرکت کنید، اما برخی دیگر ما را تشویق و حمایت می کردند و این برای من حس زیبایی بود.»
ترکاشوند تصریح کرد: «انتظار می‌رود مسئولان کشور، با در نظر گرفتن شرایط و نیازهای روز معلولین، نسبت به اصلاح قوانین موجود، در جهت تسریع در رفع مشکلات معلولان و رسیدگی بیش از پیش به این جامعه بزرگ، تاثیرگذار، فرهیخته ولی فراموش شده، اهتمام داشته باشند تا شاهد موفقیت بانوان علاقه مند به ورزش باشیم.»
دانش‌آموز خبرنگار: مهسا رادپور
ارسال دیدگاه