چگونه از شریک زندگی خود انتقاد کنیم

به گزارش پانا، هنگامی كه دو نفر به عنوان "همسر" زندگی مشترك را آغاز می كنند، پس از ازدواج به علت سوابق رشدی و شخصیتی و منش های ویژه ای كه دارند دچار تعارضاتی می شوند. این تعارضات ممكن است در هرگونه از زندگی مشترك مانند دو دانشجودر خوابگاه، دو برادر و خواهر در یك اتاق و... به وجود بیاید. این تعارض ها در اثر نارضایتی ها، نا امیدی ها، یا كشمكش ها و عدم توافق ها ایجاد می شوند و برای رفع آنها باید برای هر فرد بر اساس تحصیلات، فرهنگ، هوش، توانایی های خاص و...جلسات مشاوره برگزار شود و ارتباط و مشاوره آن فرد باید بر اساس هوشمندی های او طرح ریزی شود تا انگیز ه ای برای تغییر در او بوجود بیاید.

تعارضات زندگی زناشویی در سه سطح بوجود می آیند. در اولین سطح، عوامل شخصی كه شامل رابطه جنسی، عشق و علاقه، افكار و احساسات است. سطح دوم عوامل اجتماعی است كه شامل باورها و رسوم و پیچیدگی ها و غیر شخصی سازی جامعه در حال توسعه می شود كه از معضلات آن می باشد و سطح سوم، عوامل رابطه ای كه به بررسی تعاملات زن و شوهر در درون یك بافت اجتماعی- فرهنگی وسیع تر می پردازد.

در تحولات زندگی مشترك، انتقاد به جا در زمان مناسب همیشه سازنده است، اما جبهه گیری و سكوت طولانی هر دو ضربه زننده اند و دوام چندانی نخواهد داشت. جبهه گیری زندگی را به صحنه نبردی پر تلاطم تبدیل می كند. سكوت، پیش آگهی جنگی سرد و طولانی است. زندگی سرشار از بحران طلب می كند كه همسران دور از چشم فرزندان در جلسات متعدد هفتگی و در زمان های آرامش و مناسب اعتراضات خود را بیان كنند و پاسخ منطقی آن را بگیرند

اگر شروع زندگی بر اساس منطق باشد این گونه اعتراضات از عناصر سازنده زندگی مشترك هستند و الزاما مخرب نیستند و تاثیر آنها تنها به شخصیت طرف مقابل بر می گردد كه تا چه حد انتقاد پذیر است. ما باید دلایل طرف مقابل را نیز بشنویم. این یكی از الزامات مطرح كردن خواسته های خود به طور مستقیم است.

در این گونه موارد باید كوشش كرد كه اختلافات را در خدمت ازدواج در آورد و روش های اصولی حل اختلاف را فرا گرفت. حق قانونی هر یك از زوجین است كه هرگونه كه دوست دارند بیندیشند و احساس كنند. زن و شوهر باید به حرف های یكدیگر گوش دهند و منظور یكدیگر را درك كنند، اختلافات را دقیق و روشن كرده در مورد آنها توافق كنند.

زندگی مشترك باید همراه با تفاهم و گذشت باشد. چون اساسا در شروع هر زندگی مشترك با فردی كاملا غریب كه شخصیتی و یژه و شاید متفاوت از ما دارد و برخاسته از خانواده ای كاملا متفاوت است، حتما خواسته هایی وجود دارند كه به طور كامل برآورده نمی شوند به این دلیل سنگ زیرین آسیاب بودن خود نوعی فداكاری محسوب می شود و باید خواسته ها را آنچنان تنزل داد تا زندگی مشترك پایدارتر بماند و این بستگی به بلوغ فكری و شخصیتی طرف مقابل دارد كه از این پدیده سو استفاده نكند و باعث توقعات غیر عادی درآینده نشود. انتقاد از همسر باید هنرمندانه و با ظرافت همراه باشد و در موقعیت مناسب بیان گردد.

تعریف دیگر زندگی مشترك، توافق جهت تحمل یكدیگر و فداكاری و گذشت است. تحمل مسیری ناهموار، مسیری پر از ابهام و فراز و نشیب، مسیری مملو از بدست آوردن و از دست دادن، مسیری از میان ناملایمات انتظارات ارتباطات، قبول مسئولیت ها، شناسایی احساسات و برخورد فرهنگ هاست.

تحمل و فداكاری زاییده زندگی انسانی است و تا زمانی كه تداوم زندگی مشترك طلب می كند، هیچ گاه نباید از این دو پدیده دریغ كرد. هر دو پدیده حتما رضایت روحی و روانی زوجین را برآورده خواهند كرد. به شرطی كه دوطرف این رابطه دو انسان فهیم باشند. اگر معایب و مشكلات گریبانگیر هر دو طرف در زندگی مشترك باشد،هر دو یكسان آسیب می بینند. لذا باید هر دو یكسان در جهت رفع آن آگاهانه تلاش كنند. البته می توانند آن را تحمل هم كنند، ولی در صورتی كه این معایب و مشكلات زاییده یك طرف مخاصمه باشد و هیچ گونه تلاشی در جهت بهسازی و رفع آن مشاهده نشود، كنار آمدن با آن سخت می شود و تحمل هم حد و میزان خاصی دارد.

منبع:مهر