سخنی با قلم

ن و القلم و ما یسطرون. قداستت همین بس که خدای مهربان در قرآن به تو یاد کرده و به تو ارج نهاده است. چین و چروکهایروی پیشانیت روایتگر تاریخی از فراز و نشیب‌های روزگار و دریایی پر تلاطم از رویدادها و اتفاقات تلخ و شیرین انسان‌هایی است که در زمان خود تاختند و خاطره‌ها به جای گذاشتند.

خاطراتی از انسان‌های بزرگ و با خرد که با خردورزی خود، لبخند و شادی به ارمغان آوردند؛ که چه‌ساختند و چه به جای گذاشتند و چه با خود بردند، خاطراتی از انسان‌های کوچک و بی خرد که با بی خردی خود، غصه و افسوس به بار آوردند؛ که چهتخریب کردند و چه ریختند و چه با خود بردند.

تو راوی حماسه های شورآفرینان و شاهد خلق زمانه دیگری، تو راوی نامه‌های فراق از یاری و وصلت در سرای دیگری، تو شاهد شادی‌ها و اشک‌ها، لبخندها و تلخی‌های مردم روزگار بوده و هستی و خواهی بود.

می‌توانم اشک‌هایت را روی گونه‌هایت تصور کنم آن گاه که راوی خشم و خشونت‌ها و ظلم و ستم‌هابودی، می‌توانم صورت بشاشت را تصور کنم آن گاه که با غرور و افتخار راوی حماسه‌ها و رشادت‌ها و جانفشانی‌های شور افرینان و غرورآفرینان تاریخ بشر بودی.

تو امانت دار سنت و احادیث بزرگان دین، پیام رسان نامه‌هاو وصیتنامه‌هایشهدا، آموزگار خرد و کلان، کلام بی صدای انسان و امضای سندهای عمرآن و ندای صلح جهانی. تو نسل‌های گذشته را دیدی و نسل حال را می‌بینی، سلام ما را به نسل‌های آینده برسان و بگو آن گونه زندگی می‌کنیم تا مسیر زندگی هموار شود نه ناهموار.

آن گونه زندگی می‌کنیم تا تجربه‌های شیرین به دستان شما برسانیم نه تلخ، بگو ما به اندازه سهم خود زندگی می‌کنیم و سهم شما آیندگان را به وسعت سهم خود نمی‌افزاییم، بگو ما حافظ و امانتدار گنجینه محیط زیست و منابعی هستیم که به شما هم تعلق دارد.

ای قلم! بر روی سنگ صبورت؛ کاغذ، پیام نسل ما را برای آیندگان بنویس. روزت مبارک ای قلم.