فرصت زندگی کردن دیگران را همراه بیمار خود به خاک نسپاریم

هر ساله این روز یادآور ایثار و گذشت کسانی‌ است که با بخشش خود، به چهره درهم تنیده دنیای همنوعانشان طرح و رنگی از زندگانی دواندند.

دکتر فاطمه نسادخت درباره اهدا عضو به پانا گفت: «فردی که دچار عارضه مرگ مغزی شده برخلاف تصور برخی از مردم هرگز مجدد به زندگی باز نخواهد گشت، بسیاری از مردم مرگ مغزی را با حالت کما اشتباه می‌گیرند و به اهدا عضو رضایت نمی‌دهند. با اهدای عضو می‌توانیم حداقل جان هشت نفر را نجات دهیم و در واقع اگر رضایت ندهیم، انگار فرصت زندگی کردن دیگران را همراه بیمار خود به خاک سپرده‌ایم.»

محمد میرزایی یک فعال اجتماعی در این رابطه گفت: «قطع به یقین به انجام این کار رضایت خواهم داد، زیرا که باعث می‌شود اشخاص دیگری با اعضای بدن نزدیکان من زندگی کنند، موفقیت‌های زیادی بدست آورند و زندگی‌های زیادی هم ببخشند.»

آمنه قدبیگی مشاور هنرستان فاطمیه آموزش و پرورش جوادآباد در این مورد گفت: «اگر شهامت و افتخار اهدای عضوی را برای زندگی بخشیدن به هم نوع خودم داشته باشم اینکار را انجام می‌دهم، چرا که معتقدم هرکسی این افتخار نصیبش نخواهد‌ شد.»

معصومه محرابی مادری خانه‌دار در رابطه با اهدا عضو عنوان کرد: «اگر بخواهیم عاقلانه و بدون در نظر گرفتن احساسات شخصی تصمیم بگیریم، درستش این است که به اهدای عضو فردی که دیگر به زندگی باز نمی‌گردد رضایت داد، اما با این حال من حاضر نیستم و تحمل اینکه اعضای بدن عزیزانم را اهدا کنم ندارم.»

مریم عطاریان دانش‌آموز دبیرستان هانیه سمائی جوادآباد در اینباره بیان کرد: «قطعا اعضا را به کسانی می‌بخشیم که به قلب یا هرکدام از اعضای بدن نیاز دارند، همچنین از نظر معنویات هم ثواب‌های بسیاری دارد، زیرا ما باعث جان دادن به چند بدن و برگشتن سلامتی به آنها هستیم.»

سالانه اعضای ۲۵۰۰ الی ۴۰۰۰ نفر از افراد مرگ مغزی، قابل اهدا است، که متاسفانه فقط حدود ۸۰۰ خانواده رضایت به اهدای عضو می دهند؛ این در حالی است که روزانه ۷ تا ۱۰ نفر از هموطنان ما به دلیل کمبود ارگان پیوند، جان خود را از دست می دهند.

به امید آنکه با فرهنگ‌سازی صحیح، هیچ نیازمند اهدای عضوی جان خود را در اثر نرسیدن عضو پیوندی از دست ندهد.

خبرنگار دانش‌آموز : زهراشرفی‌نیا