دلداری یا عیادت دردی را دوا نمی کند، زندگی من بدون هدفم امکانپذیر نیست

فاطمه قهرمانپور، متولد دی ماه 1382، زاده بوشهر و اهل دشتستان و محصل در رشته تربیت بدنی است که از کودکی پا به عرصه ورزش گذاشته است و کارنامه درخشانی را به خود اختصاص داده است.

پانا با او گفتگویی داشته است تا از گذر فعالیت ها و درخشش او آگاه شویم.

او در گفت و گو با پانا عنوان کرد: از 6 سالگی پا به عرصه ورزش گذاشتم و رشته شنا نقطه آغاز فعالیت های من بود. در7 سالگی در رشته تکواندو به ادامه فعالیت های خود پرداختم و از 10 سالگی سنگنوردی را که هم اکنون رشته تخصصی من است شروع کردم.

او در خصوص موفقیت های کسب شده خود می گوید: نخستین موفقیتی که به خود اختصاص داده ام در سال 94 و نائب قهرمانی کشوری رشته سنگنوردی بود، بعد از آن با جدیت و هدفمندی بیشتر ادامه دادم و در سال 95مجدد موفق به کسب نائب قهرمانی و منتخب برای تیم ملی شدم. در گذر این سالها و برگزاری مسابقات بسیار استانی سنگنوردی، پی در پی حائز مقام اول شدم. تا اینکه در سال 2015 دعوت به تیم ملی و در 2016 در مسابقات آسیایی شرکت کردم که با وجود رقابت دشواری که موجود بود، دو مدال طلای آسیایی برنده شدم. در سال 1397 عضویت اردوی استعداد پروری، مقام سوم مسابقات خلیج فارس، نائب قهرمانی استانی پرتاب نیزه و مقام اول تیمی دو و میدانی استانی را به خود اختصاص دادم. هنگامی که اولین مدال را گرفتم حس بسیار شیرینی داشت و نمی شود آن لحظه را وصف کرد.

او در مورد هدف از انتخاب این رشته و آشنایی با محیط سنگنوردی می گوید: پدرم در رشته کوهنوردی فعالیت می‌کرد و در بازه زمانی که تکواندو کار می کردم به دلیل اینکه سالن سنگنوردی در کنار سالن تمرین تکواندو بود و من بعد از تمریناتم به تماشای تمرینات سنگنوردی می پرداختم که به صورت کاملا اتفاقی دعوت به این فعالیت شدم و خودم را در این رشته محک زدم که کم کم زمان تمرینات تکواندو را با سنگنوردی تقسیم کردم و به دلیل استعداد و علاقه بسیارم رفته رفته تکواندو را کنار گذاشتم و سنگنوردی را حرفه ای شروع کردم.

قهرمانپور در ادامه می گوید: در حرفه ورزشی شکست ها، موانع، کم و کاستی و نبودن های بسیاری وجود دارد. از نبود امکانات و تجهیزات گرفته تا نرسیدن به هدف و رضایتمندی خود ورزشکار، اما انسان برای هر خواسته ای که دارد صددرصد باید بسیار تلاش کند و چشم خود را بر تمام موانع، ناامیدی ها را ببندد و فقط به افق های روشن و جلو تمرکز کند. زندگی من بدون هدفم امکانپذیر نیست، حتی تصور هم نمی کنم روزی من دست از تلاش و جنگیدن برداشته باشم. از آنجایی که شخصیت جنگجویی دارم هر شکستی باعـث شده قوی تر از پیش و مصمم تر از قبل بشوم و خودم را به یک جایگاه و مرحله والاتری برسانم.

سنگنورد موفق دشتستانی، به آینده خود و اهدافش اشاره می کند و می گوید: آینده روشنی برای خود متصور می شوم چون وقتی برای چیزی می جنگی و باور داری قطعا به هدف خود می رسی. شاید از دیدگاه دیگران فردی بلندپرواز باشم، اما فکر می کنم باید بلند پرواز بود تا به خواسته خود برسی. هدف ارزشمند و بزرگی باید مشخص کنی تا بتوانی برای آن تلاش کنی.

او ادامه می دهد: یک ورزشکار حرفه ای بیشتر تایم های خود را باید صرف رسیدن به هدفش کند و از دل و جان مایه بگذارد. یک ورزشکار رژیم های غذایی سخت، زدن از تایم های آزاد و زندگی و سختی های بسیار را تحمل می کند.

او از آسیب شدید خود اینگونه تعریف می کند: در اسفند 98 بعد از تمرین باشگاهی به سالن سنگوردی جهت تمرینات سنگنوردی رفتم و ربع ساعت اخر تمریناتم بود که دو مسیر صعود را زدم و 15 کیلو نیز وزنه به همراه داشتم. در ارتفاع 8 متری بود که میله را رها کردم و دیگر نمی دانم چه اتفاقی افتاد و تجربه ای شدیدا تلخ بود. برای فردی که در اوج بود و روز به روز رو به پیشرفت، واقعا سخت بود که نتواند حتی بر روی پاهای خود بایستد یا یک لیوان را بلند کند. واقعا روزهای دردناک و سختی بود برای کسی که تمام زندگی اش ورزش بود. من هم اکنون وارد یک دنیای جدید از ورزش شده ام. اما با همت خودم و خانواده ام و مربی ام جناب اقای انگالی الان تمریناتم را از سر گرفتم و شاید از خیلی ها و حتی بیشتر از قبل از آسیب دیدگی خود بهتر شده باشم. من آگاهی ام نسبت به ورزش دگرگون شد. در ابتدا فقط دنبال راهی بودم که فقط بتوانم راه بروم، اما با کمک مربی ام توانستم روز به روز بهتر شوم و تمریناتم را از سر بگیرم.

او تاکید می کند: هنگامی که یک ورزشکار و کسی که مقام آور بوده است دچار بحران و آسیبی می شود صرفا نیازمند دلداری و یا عیادت مسئولین نیست، بلکه باید حمایت شود و کمک کرد تا از شرایط موجود خلاص شود. وعده دادن هایی از قبیل، شما خوب شو و ما شما را حمایت می کنیم دردی را دوا نخواهد کرد. انسان سالم نیازمند کمک نیست و باید در زمان آسیب و بحرانها به کمک آنها رفت و کمک کرد که ورزشکار از وضع موجود رهایی پیدا کند و به زندگی طبیعی خود برگردد.

این ورزشکار جوان نقاط قوت و ضعف خود را اینگونه شرح می دهد: نقطه قوت من که موجب شده به جایگاه اکنون برسم اراده و علاقه بسیار به هدفم بوده است. در این حرفه هرگز به کم قانع نبودم و نقاط ضعفم نیز این بود زمانی که موفق به بدست آوردن هدفم نمی شدم، باعث می شد خودم را باور نداشته باشم که هم اکنون این موضوع رفع شده است. نبود امکانات و تجهیزات و مسیرهای مناسب باعث می شود که بسیاری از ورزشکاران ،خود را باور نکنند و ناامید شوند.

او در آخرین سخنان خود می گوید: ورزشکاران در مواجهه با ناکامی ها خود را متوقف نکنند و جنگجوتر از قبل برای خواسته خود تلاش کنند. سنگنوردان استان بوشهر و شهرستان دشتستان بسیار نیازمند حمایت هستند. من تشکر می کنم از خانواده و دوستانم که شرایط سخت من را تحمل کردند. از مربی ام جناب آقای انگالی و جناب اقدسی و اولین مربی من سرکار خانم معصومه واحدی نیز کمال تشکر و قدردانی را می کنم.