چند راهکار برای سینمای هنری در پساکرونا

پیمان حقانی نویسنده و کارگردان درباره اینکه چگونه باید در نجات بخشی از سینمای هنری و تجربی در شرایط پساکرونا عمل کرد به پانا گفت: از آنجاکه تنها متولی اکران فیلم های مستند و کوتاه و هنری در ایران موسسه هنروتجربه است، می‌تواند از دولت بخواهد از سالن‌های که هم اکنون در حال ساخته شدن هستند یک سالن به هنروتجربه اختصاص دهند. این درخواست ممکن است باعث پویایی سالن‌ها شود چون در دوران پساکرونا مخاطب عام کمتر خواهد بود و آن حجم فیلم نیز وجود ندارد تا همه سالن‌های سینما پر شوند.
وی ادامه داد: تا زمانی که سالن‌های بیشتری برای فیلم‌های هنرو تجربه قرار نگیرد، فیلم‌ها نابود می‌شوند چرا که مخاطب به دلیل سانس‌ها و سالن‌های کم نمی‌تواند فیلم‌ها را در سینما ببینند. خود من به عنوان یکی از مخاطبان هنروتجربه نمی‌توانستم زمانم را با سانس نمایش بسیاری از فیلم‌هایی که دوست داشتم ببینم، هماهنگ کنم. برای ما و دیگر علاقه‌مندان که پیگیر این سینما هستیم افزایش سالن‌های در اختیار فیلم‌های هنروتجربه راه علاج است.
این نویسنده تاکید کرد: این حجم از سالن‌های سینما که در اختیار سینمای هنروتجربه قرار می‌گیرد، یک شوخی کودکانه با فیلمسازان این حوزه است که ممکن است باعث شود فیلمساز این حوزه برای سینمای عادی فیلم بسازد و از هنر و تجربه جدا و دور شود و به سمت سینمایی کمدی، بی خاصیت، غیرفرهنگی و مبتذل که نیازی به آن نداریم، برود.
حقانی با بیان اینکه در همه جای جهان دولت از سینمای هنری حمایت می‌کند، بیان کرد: در اروپا بخش بزرگی از سینمای هنری وابسته به کمک دولت‌ها است. در همه جای دنیا یکی از اسپانسرهای فیلم‌های هنری کارخانه‌های بزرگ مانند بنز و.. است. این قانون در کشور ما نیز وجود دارد که کارخانه های بزرگ ایران می‌توانند با کمک به صنعت فرهنگ مانند نشر کتاب، ساخت یک فیلم و... نسبت به پول پرداخت شده از مالیات معاف شوند. من می‌خواستم از این قانون استفاده کنم اما نشد. اگر دولت این قانون را اجرا کند یک پویایی در فرهنگ ایجاد می‌شود.
وی درباره وظایف دولت در این زمینه نیز مطرح کرد: دولت علاوه بر در اختیار قرار دادن سالن‌های بیشتر برای سینمای هنروتجربه می‌تواند در بحث تبلیغات این فیلم‌ها نیز ورود کند که باعث بیشتر دیده شدن فیلم‌ها می‌شود. ما نمی‌خواهیم برای دولت هزینه تراشی کنیم اما می‌تواند بیلبوردهایی را در اختیار فیلمساز قرار بدهد و یا با تلویزیون رایزنی‌هایی برای تبلیغ فیلم‌ها در باکس برنامه‌های پر مخاطب تلویزیون داشته باشد. همچنین می‌تواند یک تعداد مشخص بلیت برای علاقه‌مندان فیلم‌های هنروتجربه در سازمان‌های دولتی خریداری کند تا به تماشای فیلم‌ها بنشینند.