از قرنطینه خانگی می توان برای بازسازی ساختار خانواده بهره جست

این‌روزها شاهد آن هستیم که با شیوع بیماری کرونا، در کنار مصائب و مشکلات به‌وجود آمده، فرصت انسجام دوباره و کنار هم جمع‌شدن خانواده‌ها فراهم شده و باعث شده اعضای خانواده دور هم جمع شوند و زمان زیادی را در کنار هم بگذرانند.

محمد رباطی جامعه شناس ساکن استان گلستان در پاسخ به اینکه آیا این وضعیت صرفا بحران است یا می توان به چشم فرصت هم به آن نگاه کرد عنوان کرد: تحقیقات نشان داده که در سال‌های اخیر اعضای خانواده به دلایل مختلفی از هم دورتر شده‌اند و وقت کمی را با هم می‌گذرانند؛ به طوری‌که روز به روز، زمانی‌که اعضای خانواده با هم سپری می‌کنند کم و کمتر می‌شود. بنابراین یکی از عواملی که با احساس شادی در افراد ارتباط مستقیمی دارد، داشتن ارتباط صمیمی خانوادگی است و زمانی که افراد بتوانند روابط خوب و پویا با اعضای خانواده خود داشته باشند، سلامت روان بیشتر و بهتری خواهند داشت.

او افزود: متاسفانه در دهه اخیر عدم توانایی ساماندهی جامعه، بحران‌های اقتصادی، مشکل تورم، اشتغال، بیکاری و همچنین عدم برنامه‌ریزی در حوزه‌های تعلیم و تربیت، فشار‌های هنگفتی به خانواده وارد کرده است. اما این خانواده همچنان در این سختی‌ها توانسته استحکام خود را حفظ کند. حال در این شرایط، یک بیماری ناشناخته با حاشیه‌های فراوانی که ایجاد کرده، گریبان همه را در این‌روزها گرفته و شرایط قرنطینه خانگی را به‌وجود آورده و روال عادی سبک زندگی خانواده ها را تغییر داده است.

در این وضعیت تصور کنید خانواده ای که فرزندانش به مدرسه می رفتند، مرد خانواده و احتمالا خانم که شاغل بوده‌اند، به یک‌باره به‌طور شبانه‌روز همه خانه‌نشین شده‌اند؛ اما در کنار موهبت با هم بودن، ممکن است چالش‌هایی برای آنان به‌وجود آید. از جمله اینکه افراد بیشتر در کار یکدیگر مداخله نمایند و کلافگی و سردرگمی ناشی از شرایط به‌وجود آمده بیشتر باعث برخورد کلامی شود که لازم است والدین بیش از پیش روابط خود با همسر و فرزندانشان را کنترل و مدیریت کنند. بنابراین از وضعیت پیش آمده می‌توان به‌عنوان فرصتی برای بازسازی خانواده و حرکت به‌سوی دستیابی به خانواده متعادل بهره جست.

رباطی در پاسخ به اینکه چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌دهد تا در این روزها که اعضای خانواده بیشتر در منزل در کنار یکدیگر هستند، بهترین لحظات را کنار هم داشته باشند و دچار روزمرگی و افسردگی نشوند، بیان کرد: فارغ از تماشای فیلم، پویانمایی، بازی‌های رایانه ای و مشتقات آن در روزهای ماندن در خانه، بهترین فرصت برای بازی با بچه ها همین ایام است. بازی‌های قدیمی که البته با فرهنگ آپارتمان‌نشینی نیز سازگاری دارد، می تواند تجویز خوبی برای گذران موقعیت این چنینی باشد. بازی‌های دلنشین گروهی مثل منچ و مارپله، دوز، بازی های نمایشی و سرگرمی‌هایی مانند آن که با کمی فکر و خلاقیت می‌تواند لذتی بیشتر از لذت بازی‌های آنلاین و رایانه ای به بچه ها منتقل کند و فضای شادی را در خانواده‌ها برای لحظاتی حاکم کند، از این دست از سرگرمی هاست.

او تاکید کرد: حضور پدر و مادر در کنار فرزندان و آموزش غیرمستقیم نقش ها و مسئولیت ها از طریق تقسیم کار منزل شاید رؤیایی است که همیشه در ذهن زنان خانه‌دار بوده و کمتر به محقق شدن آن فکر می‌کردند؛ اما تقسیم کار خانه به تناسب ظرفیت اعضاء و همکاری با یکدیگر در قالب بازی نیز از دیگر راهکارهای مناسب برای سپری کردن روزهای قرنطینه خانگی است و می تواند طول روز را کوتاه و در عین حال همه را سرگرم و شاد کند.

این جامعه‌شناس ادامه داد: کتاب‌خوان‌های حرفه‌ای باید قدر این روزها را بدانند؛ اما کتاب‌ناخوان ها هم می توانند در این فرصت با کتاب آشتی کنند. کتاب‌خوانی گروهی با اعضای خانواده راهکار دیگری است که می تواند ما را با دوست فراموش شده آشتی بدهد؛ به عبارت بهتر این دوره نسبتا طولانی مدت فرصتی است برای یادآوری بسیاری از مسائل. یادآوری فرصت حضور مهربانانه هریک از اعضای خانواده در کنار یکدیگر و بهرمندی از این زمان به نحو احسن که می‌تواند آسیب‌های روانی ناشی از ترس ابتلا به بیماری را کاهش داده و تهدید پیش رو را تبدیل به فرصت کند.