صدای «انیسا» در همدان پیچید

متن کامل این نامه به شرح زیر است:

«بسم رب شهدا و صدیقین

سلام سلام بابای خوبم منم دخترت انیسا.

بابای خوبم، بابای نازنینم! امروز نود و سه روز است که زبانم تو را صدا نکرده. بابا صدا کردنت شده حسرت روزهای من. وقت چشم‌های تو مانده در ذهنم و صدای تو در گوشم. بابا دلم تنگ شده، دوست دارم بگویم بابا و تو بگویی جان بابا.

آن وقت بدانم سرحال و خوشحالی. دلم می‌خواهد پیش من باشی و من را در آغوشت بگیری و نوازشم کنی. پ مثل پدر من هنوز مفهوم پدر را درست درک نکرده‌ام. دلم برای گفتن کلمه‌ی بابا پر می‌کشد. کاش بودی و پشتم به تو گرم بود و قلبم به صدای تو آرام می‌گرفت. کاش خدا یک فرصت دوباره می‌داد تا با تو بودن را بیشتر احساس کنم و آغوش گرمت را لمس کنم.

بابا، تو که نیستی زندگی نیست، آرامش نیست. زندگی با هیچ چیز شیرین نمی‌شود. خوش به حالت ای مدافع وطن که به جمع یاران امام حسین (ع) پیوستی و کربلایی شدی. اما حالا که اینجا ایستاده‌ام به تو افتخار می‌کنم؛ به لباس مقدست، به تمام باورهایی که داشتی، به خونی که برای امنیت ریختی تا من امروز با سربلندی و امنیت اینجا بایستم و از تو بگویم.

تو همان قهرمان تمام داستان‌های کودکی من هستی. من با افتخار می‌گویم دختر شهید والامقام سرهنگ علی سلطانی‌مرام هستم؛ مردی که در همین آب و خاک به دنیا آمد و با غیرت و مردانگی بزرگ شد و با عشق به ولایت، در راه حفاظت از ناموس و امنیت، در مبارزه با رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی جنگید و سوم تیرماه همین امسال برگزیده و روحش آسمانی شد تا نامش همواره بر قله‌های شهامت ماندگار بماند.بابای خوبم! بدان که با افتخار و غرور سرم را بالا گرفتم و به خودم می‌بالم راهت را ادامه می‌دهم.»