انتظار برای نور جدید

وقتی درباره ایشان می‌خوانم، یک حس غریبی دارم. انگار در این دنیای پر از هیاهو، یک نفر خیلی آرام و بی‌صدا، مسیر نور را حفظ کرده و منتظر یک اتفاق بزرگ بوده. مثل یک خبرنگار که در شرایط سخت، خبر اصلی را دنبال می‌کند و اجازه نمی‌دهد حقیقت گم شود. امام عسکری (ع) در همان دوران سخت، پایه‌های امامت را محکم کردند و راه را برای امام بعد از خودشان هموار کردند.

گاهی فکر می‌کنم، چقدر خوب بود که فرصت می‌شد با ایشان مصاحبه کنم. ازشان می‌پرسیدم: “آقا، چطور در آن همه فشار، دلتان آرام بود؟” یا “چه پیامی برای ما جوان‌ها دارید که در دنیای امروز، گاهی از مسیر اصلی گم می‌شویم؟” حتماً جوابشان چیزی شبیه به صبر، توکل و دنبال کردن حقیقت بود.

خبر شهادت ایشان، مثل یک خبر ناگوار است که باید منتشر شود، اما قلبمان به خاطر این فقدان می‌سوزد.ولی می‌دانیم که این پایان نیست، بلکه آغاز یک مرحله جدید و مهم‌تر است.