امام حسن عسگری، زندانی در خانه خود

قلمی در دست دارم که خون بر ورق جاری می‌کند. خونی که حالا به جای اشک‌ها از چشمان‌مان جاری شده است. در چنین امروزی، دشمنان خبیث دین، داغی بر دل اسلام و مسلمانان گذاشتند، بسان دردی که سال ها قبل در صحرای کربلا تجربه کرده بودند.

ابومحمد حسن بن علی عسکری علیه‌السّلام، یازدهمین امام شیعیان است که در سال ۲۳۲ هجری در مدینه چشم به جهان گشود و پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ به امامت رسید. 

امروز، سالروز شهادت امامی غریب از اهل بیت علیهم السلام است؛ در غم شهادت امامی به سوگ نشسته ایم که در سن ۲۸ سالگی و پس از شش سال امامت در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری در شهر سامرا و به دست معتمد عباسی به شهادت رسید.

امامی که نام و سرنوشتش با غریب مدینه  امام حسن مجتبی (ع) یکی بود. امام حسن عسگری (ع)، امامی که سالها در منزل خود زندانی بود، آن هم توسط بزدلانی که می ترسیدند امام، مردم را از ظلمی که به آنان روا داشته بودند و از بی دینی و کفر ورزیدن شان، آگاه کند.

امام را در خانه خود زندانی کردند تا از ارتباط ایشان با جماعت مسلمان جلوگیری کنند، تا بتوانند از حکومتی که بر پای ظلم و کفر اساس نهادند محافظت کنند، اما نمی دانستند که امام، فرزند همان بانویی هست که با پهلوی شکسته برای شیعیان و اسلام تلاش می کردند تا از آنها محافظت کنند. آری امام حسن عسگری اگرچه سالها در بند اسارت بودند اما هیچگاه از حال شیعیان خود بی خبر نماند.

ظالمان هر بار و در هر دوره ای نشان داده اند که برای رسیدن به هدف پست خود از هیچ دسیسه و اقدام شومی پرهیز ابا ندارند.

آنان همانگونه که روزی بر فرق مبارک امام علی (ع) ضربه زدند و یا زمانی که حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را به شهادت رسانده و اهل بیت ایشان را به اسارت بردند، امام حسن عسگری را برای منافع پست خود به شهادت رساندند.

اما نمیدانستند که امام فرزند برومندی داد که روزی از پس پرده غیبت برون می آید و تمام ستون هایی که ظالمان بنا نهاده اند، بر سرشان آوار می کند. او خواهد آمد ، و زمانی که بیاید اطمینان داریم که ظلم از دنیا رخت بر میبندد و از بین خواهد رفت .

سالروز شهادت امام حسن عسگری(ع)، آغاز امامت فرزند ایشان حضرت مهدی(عج) می باشد؛ به امید ظهور فرزند امام حسن عسگری و منتقم خون ایشان و فرزندان حضرت زهرا (س)