عکس یادگاری همکلاسی من کلاس ۵۰۲ دبستان دخترانه عفاف الشتر

همکلاسی های من: مهدیا امامی، فاطمه وفاطیما کوهزادی ،آیناز محمدی ،رعنا ندری ،مهرانا مهدی پور ،نیایش عزیزپور فرد،آنیکا ابراهیمی ،نگار ابوالفتحی،پانیا میرزاپور، حلما مهرنژاد ،مهشید حسنوند

تابستان، با پیراهن‌های رنگینش، جای خود را به پاییز هزار رنگ داد و با آمدنش، بوی ماه مهر، عطر دل‌انگیز کتاب‌های نو و نوای دلنشین زنگ مدرسه، دوباره در هوا پیچید. این آغاز، برای ما دانش‌آموزان، نه فقط شروع یک سال تحصیلی، که سرآغازی برای سفری دوباره در کهکشان علم و دانایی بود.

یادش بخیر، آن روزهای نخست مهر، که پیراهن‌های فرم، تازه از اتو درآمده، و کیف‌هایمان، سنگین از کتاب‌های نخوانده، گویی بار امانتی بزرگ را بر دوش می‌کشیدند. چه شور و اشتیاقی بود در نگاه‌هایمان، آنگاه که قدم در حیاط مدرسه می‌گذاشتیم و لبخندهایی که بر لبانمان شکوفا می‌شد، نه فقط از سر دیدار دوباره‌ی دوستان، که از حس عمیق رفاقت بود؛ رفاقتی که می‌دانستیم ستون فقرات لحظاتمان خواهد بود.

در راهروهای پرهیاهوی مدرسه، هر قدم، گامی بود به سوی پله‌های ترقی. در آن میان، لحظه‌ای در خاطرم، چون نگینی درخشان، حک شده است. آن روز پاییزی را به یاد می‌آورم که معلم علوم، با نگاهی پر از حکمت، از عظمت کهکشان‌ها و پیچیدگی‌های جهان هستی سخن می‌گفت. ناگهان، حلما مهرنژاد با نگاهی کنجکاوانه، پرسشی چنان عمیق مطرح کرد که حتی معلم نیز لحظه‌ای درنگ نمود. پاسخ معلم، چنان جامع و الهام‌بخش بود که گویی پرده از رازی بزرگ برداشته شد و شور علم‌آموزی، با تمام وجودمان درآمیخت. در آن لحظه، حس کردم نه تنها من، بلکه تمام دوستانم، به معنای واقعی کلمه، تشنه دانستن بودیم. آن پرسش و پاسخ، بذر دانایی و کنجکاوی را در دل هر یک از ما کاشت و آن روز، برای همیشه، به عنوان نمادی از کشف و شوق بی‌انتهای آموختن در ذهنمان ماندگار شد.

این مدارس، نه فقط محلی برای انباشت اطلاعات، بلکه بستری برای پرورش اخلاق و شکوفایی استعدادهای نهفته‌اند تا با هدفی روشن، مسیر علم و دانش را ادامه دهیم و برای میهنمان، سربلندی بیافرینیم.

با آرزوی سلامتی، سربلندی، موفقیت و بهروزی برای تمام دانش‌آموزان سرزمینم