روزی به یاد کودکان مظلوم جهان

امروز، روز جهانی کودک است. روزی که نام کودکان بر تارک تقویم می‌درخشد؛ ای کودک، ای نوجوان، ای آینده‌ در حال شکفتن، می‌دانم که در پشت چشمان کنجکاو و لبخندهای رنگارنگ مان، گاهی ابرهایی از نگرانی و سوالاتی بزرگ‌تر از قامتمان جا خوش کرده است.

دنیای امروز من و تو با دنیای دیروز پدر و مادرهایمان فرق دارد. دنیای آنها پر بود از بازی‌هایی که در کوچه‌ پایانی نداشت، از انتظار برای برنامه‌ی مورد علاقه در تلویزیون و از رازهایی که تنها در دفتر خاطراتشان جا می‌شد. اما دنیای ما بی‌کران، پیچیده و پرسرعت است.

ما در اقیانوسی از اطلاعات شناوریم، بی‌آنکه گاهی جوابی برای سوالهای سخت پیدا کنیم؛ سوالاتی درباره جنگ، تغییرات اقلیمی، فشارهای زندگی مدرن و تنهایی‌های عجیب در میان شلوغی شبکه‌های اجتماعی. ما بیشتر می‌بینیم، بیشتر می‌فهمیم و بیشتر می‌دانیم. ذهنمان با سرعتی حیرت‌انگیز می‌تپد و جهان را می‌کاود.

اما این بیشتر فهمیدنو بیشتر دانستن، بار سنگینی بر دوش‌هایمان گذاشته است. چون ما زیاد می‌فهمیم، بزرگترها گاهی فراموش می‌کنند که ما هنوز یک کودک یا نوجوان هستیم. از ما توقع دارند همیشه قوی باشیم، تصمیم‌های درستی بگیریم، مانند یک بزرگسال تحلیل کنیم و در مسابقه ی بی‌پایان موفقیت، همیشه پیشتاز باشیم. این توقعات، کوله‌باری از استرس و اضطراب بر دوشمان می‌گذارد؛ ترسی پنهان از اینکه شاید من به اندازه‌ی کافی خوب نباشم

 گاهی احساس می‌کنیم کسی صدایمان را واقعاً نمی‌شنود. احساس می‌کنیم در دنیایی بزرگ‌تر از خودمان گم شده‌ایم و کسی عمق نگرانی‌ها و رؤیاهایمان را درک نمی‌کند. این احساس تنهایی، گاهی سنگین‌ترین بار است.

اما در این روز، می‌خواهم فریاد بزنم که این احساسات واقعی و قابل درک هستند. اشکالی ندارد اگر گاهی سردرگم باشی، اگر گاهی بترسی یا اگر از بار مسئولیت‌هایت خسته شوی. ما حق داریم که دنیایمان را با سرعت خودمان کشف کنیم، حتی اگر این سرعت از نسل قبل کمتر یا بیشتر باشد.

پس در میان این همه انتظار و فشار، لحظه‌ای درنگ کن. نفس عمیقی بکش و به خودت یادآوری کنی که تو، فقط به خاطر بودنت فوق‌العاده‌ای. تو نه باید کامل باشی، نه باید همه چیز را بدانی. تو فقط باید خودت باشی؛ با تمام شک‌ها، شادی‌ها، ترس‌ها و رؤیاهای منحصربه‌فردت.

امروز و هر روز، مال توست. جهانی را که به ارث خواهی برد، شجاعانه‌تر و مهربان‌تر از آنچه تحویل گرفته‌ای، بساز. اما هرگز فراموش نکن که پیش از هر چیزی، حق داری که یک کودک یا نوجوان باشی؛ با حق طبیعی برای شادی، بازی و رشد در سایه‌ی امنیت و درک شدن.

یاد و خاطره کودکان مظلوم غزه را که تحت ستم ظالمان صهیونیست قرار دارند و از تنهایی، بی غذایی و ناامنی رنج می برند، گرامی میداریم.

قدم‌هایت استوار و آینده‌ات پر از نور باد.