در گفت‌وگو با پانا:
انیمیشن در ایران نیازمند ریل‌گذاری تازه است
از استاپ موشن تا درام؛ روایت یک عمر دلبستگی به انیمیشن
تهران (پانا) - مهدی خرمیان از جایگاه انیمیشن در کشور گفت و تأکید کرد حمایت مسئولان فرهنگی می‌تواند مسیر این هنر را متحول کند.
مهدی خرمیان، انیماتور باسابقه کشور، در گفت‌وگو با پانا با اشاره به مسیر ورود خود به دنیای پویانمایی گفت: «متولد ۱۳۴۸ در یزد هستم. سال ۱۳۶۳ وارد هنرستان هنرهای تجسمی شدم و دیپلم گرافیک گرفتم. سپس در سال ۶۷ به دانشکده صداوسیما رفتم و کارگردانی انیمیشن خواندم و در ادامه تحصیلاتم در مقطع کارشناسی ارشد رشته گرافیک را ادامه دادم.»
وی افزود: «از دوران هنرستان با مفاهیم انیمیشن آشنا شدم و همان‌جا علاقه‌ام شکل گرفت. نخستین فیلم انیمیشنم را در سال ۱۳۶۶ ساختم و از همان زمان تصمیم گرفتم این مسیر را به‌طور جدی دنبال کنم.»
خرمیان با اشاره به تقسیم‌بندی انیمیشن در دنیا عنوان کرد: «انیمیشن به سه دسته سینمایی، تلویزیونی (سریالی) و کوتاه تقسیم می‌شود. ما در حوزه انیمیشن کوتاه و سریالی به استانداردهای بین‌المللی نزدیک شده‌ایم، اما انیمیشن سینمایی ایران هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را به دست آورد.»
این انیماتور ادامه داد: «انیمیشن در جهان از اهمیت بالایی برخوردار است. ایران نیز در این حوزه پتانسیل بالایی دارد و فیلم‌های کوتاه انیمیشن ما توانسته‌اند در سطح جهانی بدرخشند. اما برای رسیدن به سطح مطلوب، حمایت ساختاری، سوبسیدهای دولتی و تغییر نگاه سیاست‌گذاران ضروری است.»
وی با بیان اینکه تخصص مورد علاقه‌اش استاپ‌موشن است، گفت: «بیشتر آثارم در قالب انیمیشن‌های کوتاه، عروسکی و سریالی تولید شده‌اند و درام، ژانر دلخواه من در ساخت این آثار بوده است.»
خرمیان در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: «برخلاف تصور عموم، انیمیشن فقط برای کودکان ساخته نمی‌شود، اما واقعیت این است که کودکان و نوجوانان، همچنان بزرگ‌ترین مخاطبان این هنر هستند. حتی زمانی که انیمیشنی برای بزرگسالان ساخته می‌شود، باز هم بچه‌ها بیشترین بینندگان آن هستند. این نشان می‌دهد که سینمای انیمیشن با تخیل و خلاقیت کودکانه پیوندی عمیق دارد.»
وی درباره تفاوت نسل‌ها و تأثیر تکنولوژی در تولید انیمیشن گفت: «نمی‌توان تغییرات نسلی را خوب یا بد دانست، اما باید پذیرفت که فیلم‌سازی در دهه ۶۰، به‌ویژه در حوزه انیمیشن، بسیار دشوار بود.»
خرمیان افزود: «آن زمان امکانات بسیار محدود بود، در حالی که امروز با یک موبایل هم می‌توان انیمیشن ساخت. این پیشرفت از یک سو اتفاقی مثبت است چون امکان تولید برای همه فراهم شده، اما از سوی دیگر می‌تواند سطح نگاه را سطحی کند و درک عمیق‌تری از این هنر شکل نگیرد.»
وی در پایان با تأکید بر ضرورت توجه نهادهای فرهنگی به این حوزه گفت: «از مدیران فرهنگی کشور می‌خواهم انیمیشن را جدی بگیرند. این حوزه ظرفیت بالایی برای رشد فکری و فرهنگی کودکان و نوجوانان دارد و با حمایت از آن می‌توان آینده بهتری برای نسل‌های بعدی رقم زد.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه