دبیر ادبیات فارسی هنرستان منصوره خلیلی ناحیه یک بهارستان:
شاهنامه، عاملی مؤثر جهت تقویت هویت فرهنگی و رشد اخلاقی فردی است
بهارستان یک(پانا)- دبیر ادبیات فارسی هنرستان منصوره خلیلی ناحیه یک بهارستان، شاهنامه را عاملی مؤثر جهت تقویت هویت فرهنگی و رشد اخلاقی فردی دانست.
مریم حسن‌خانی، دبیر ادبیات فارسی هنرستان منصوره خلیلی ناحیه یک بهارستان، در گفت‌وگو با پانا به مناسبت بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، به بررسی ابعاد مختلف زندگی، انگیزه و آثار این شاعر بزرگ پرداخت و بر نقش بی‌بدیل شاهنامه در پاسداشت فرهنگ و زبان فارسی تأکید کرد.
حسن‌خانی با اشاره به بخشی از زندگی‌نامه فردوسی اظهار کرد: «حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بلندآوازهٔ ایرانی، در سال ۳۲۹ هجری قمری در روستای پاژ از توابع توس خراسان دیده به جهان گشود. او از طبقه دهقانان بود؛ طبقه‌ای باسواد و علاقه‌مند به نگارش و مطالعه. همین زمینه، از کودکی فردوسی را به سوی ادبیات سوق داد و او با بهره‌گیری از دانش گسترده و مهارت بی‌نظیر خود، اثری ماندگار خلق کرد.»
وی درباره روند خلق شاهنامه افزود: «فردوسی در نوجوانی برای گردآوری اطلاعات تاریخی دربارهٔ فرهنگ ملی ایران، به شهرهای مختلف خراسان سفر کرد. حاصل تلاش‌های او سرودن شاهنامه بود؛ کتابی که با بهره‌گیری از منابع کهن، داستان‌هایی چون رستم و سهراب را به نظم کشید و به نمادهایی از دلاوری، وفاداری و انسانیت جان بخشید. این اثر بی‌نظیر به زبان‌های مختلف ترجمه شده و جایگاه جهانی یافته است.»
دبیر ادبیات فارسی هنرستان منصوره خلیلی درباره هدف فردوسی از سرودن شاهنامه تصریح کرد: «در زمانی که زبان عربی پس از حمله اعراب در ایران رایج شده بود، فردوسی برای پاسداشت زبان فارسی و احیای هویت ملی ایران دست به نگارش شاهنامه زد. او می‌خواست مردم ایران به زبان خود و گذشته پرشکوهشان افتخار کنند و آن را از یاد نبرند.»
وی درباره تأثیر شاهنامه بر ذهن مخاطب نیز بیان کرد: «شاهنامه با تأکید بر اخلاق‌مداری، دین‌محوری و تواضع، ذهن خواننده را به جهان پهلوانی و ارزش‌های انسانی سوق می‌دهد. روایت‌های حماسی آن، تخیل و تفکر مخاطب را پرورش می‌دهد و با پرداختن به اصول اخلاقی، سلامت اندیشه و رفتار را ترویج می‌کند.»
حسن‌خانی در پایان با اشاره به الگوهای اثرگذار بر زندگی فردوسی گفت: «پدر فردوسی نخستین مشوق او در علاقه‌مندی به نگارش و حفظ زبان فارسی بود. همچنین شاهنامهٔ ابومنصوری الگوی اصلی فردوسی در نگارش شاهنامه بوده است. او با وجود سختی‌های فراوان، از جمله مشکلات مالی، سی سال بی‌وقفه برای نگارش این اثر عظیم تلاش کرد. انگیزهٔ اصلی او چیزی جز عشق بی‌پایان به ایران نبود.»
ارسال دیدگاه