سینمای ایران در دهه شصت و تا نیمه های دهه هفتاد ، سینمایی مخاطب محور بود . انبوهی از فیلمهای داستان‌گو و خانوادگی تولید می شد ، سینمای کودک رونقی چشمگیر داشت و فیلمهای حادثه ای و پرهیاهو مخاطبین جوان و پیگیر سینما را را به سالنهای تاریک می کشاند . در کنار آثار متوسط و ضعیف ، سالی چند فیلم خوب هم اکران شد تا مخاطب خاص تر و جدی تر سینما هم بی نصیب نماند و خوراک فرهنگی مناسبی برای خود پیدا کند.
