پدر هسته‌ای ایران که بیشتر از سخن گفتن عمل می‌کرد

هفتم آذرماه سال ۱۳۹۹خبری تلخ و جان سوز دلمان را لرزاند. سردار دیگری خون خود را پای درخت انقلاب ریخت تا تنومندتر از همیشه در برابر بی عدالتی های جهان استوار باقی بماند. دانشمند هسته ای دیگری به نام شهید محسن فخری زاده. خبر آنقدر تکان دهنده بود که مردم ایران تا چند روز در بُهتی عمیق فرو رفته بودند و بعد از خبر شهادت شهید سلیمانی، این داغ را چگونه تاب می آوردند.

سلام بر مردی از جنس ایثار و شهادت، سلام بر تو ای شهید راه علم و پژوهش و دفاع از کشور، سلام بر مردی که در اوج گمنامی شهره دنیا شد و سلام بر تو ای دانشمندی که دلت وصل آسمان بود و زمین تاب قدم‌های پرارزش شما را نداشت.

ای سردار علم و دانش فخر ایران، دلمان برای سادگی هایت، نور چهره ات، خلوص نیتت تنگ شده، دلمان برای مردانگی ات تنگ شده، دلمان تنگ شده که با آن صدای دلنشینت بگویی: کسی شهید می شود که در زمان حیات شهید شده باشد.

چه غروب غریبانه و تلخی بود، آن غروب جمعه که خبر دادند که شما آسمانی شده‌ای پر کشیدی و رفتی و دگربار قلب ایران داغدار شد، داغی که انگار داغ حاج قاسم را تداعی می کرد برایمان گرچه در میان دوستان نشان شما گمنامی بود، اما دشمنان خوب شما را شناخته بودند؛ شما که فخر ایران بودی و دشمنان با به شهادت رساندن شما عجز و ناتوانی خود را ثابت کردند.

جنگ شما جنگ با سلاح گرم نبود لباس رزم شما علمت بود و سلاحت افتخاراتی بزرگ در سایه قدرت های بی حد و مرز و ما این را خوب می دانیم که دشمنانت حتی از همین سلاح های به ظاهر سرد ،ولی گرم ؛نمی دانستند چگونه عرقِ ترس از پیشانی خود را پاک کنند. ای سردار علم و دانش، ای پدر هسته ای ایران روحت شاد و یادت گرامی. دشمنان بدانند که در صبح جمعه ای سردار دلها را به شهادت رساندند و در عصر جمعه ای دیگر فخر ایران را به شهادت رساندند و حالا از جمعه ای دیگر بترسند که امام زمانمان می آید.

*خبرنگار