خبرنگاران را دریابید، حادثه خبر نمی کند

اما کو گوش شنوا، جاذبه این میدان به قدری بالا بودکه اگر می خواستیم هم گریزی از آن نبود. انگار خبرنگاری ما را انتخاب کرده بود تا ما او را.
خبر واژگونی خودروی خبرنگاران فردوس را که می خواندم، حادثه ای که آن سال ها برای خودم رخ داد در ذهنم تداعی می شد.

آن روز که بارانی سیل آسا می بارید و آسیب جدی به راه های روستایی وارد کرده بود، با تیمی همراه معاون استاندار وقت، راهی روستاهای سیل زده شدیم تا دیگران را از حال و روز سیل زدگان با خبر کنیم و حواسمان هم به دولتی ها باشد؛ باید ثبت می کردیم که معاون استاندار چه قولی به آن ها می دهد و خدمات رسان ها برایشان چه کرده اند.

به نیمه شب ساعتی باقی نمانده بود که به جاده زدیم؛ نه فقط ما، دولتی ها هم بودند، معاون استاندار و بقیه جلوتر می رفتند. ناگهان دیدم زیر آبیم. هیچ چیز جز گل و آب از شیشه جلوی ماشین پیدا نبود. خودرو به دام یک آبنما افتاده بود. دست غیب باعث شد، لحظه ای بعد خود را بیرون از چاله ابنما بیابیم.

چهره معاون استاندار را خوب به خاطر دارم. او و دیگران از خودروهایشان بیرون آمده بودند و با تعجب به ماشین ما خیره بودند. بهتشان زده بود که چطور بیرون آمدیم و چطور سلامتیم؟
از این خاطره ها در گوشه ذهن بسیاری از خبرنگاران پیدا می شود، اما چند نفرشان بیمه مناسبی دارند؟ با کدام پشتوانه به مأموریت های میدانی و خبری می روند؟ کدام رسانه در استان توان مالی پشتیبانی از خبرنگارانش را دارد؟
این خبرنگاران آسیب دیده حادثه چند روز قبل که فقط به عیادت نیاز ندارند، آن یکی که حالا در آی سی یو است، برای درمان متحمل چه هزینه هایی خواهد شد؟ این هزینه ها را چه کسی تأمین می کند؟
قاعدتا با توجه به اینکه در هفته دولت هستیم، آن ها برای گزارش خدمات دولت به مردم راهی این مأموریت شده بودند پس خوبست که مسئولان هم به جز عیادت، برای تأمین دیگر نیازهای آنان اقدامات کامل کننده ای انجام دهند و دست شان را بگیرند.
به علاوه حادثه خبر نمی کند، هر چند فرهنگ و ارشاد اسلامی اقداماتی برای بیمه خبرنگاران انجام داده اما آیا این کافی ست؟ این اتفاقات، زنگ هشداری برای همه متولیان است؛ خبرنگاران را دریابید!

کارشناس رسانه/ امروز خراسان جنوبی