محمد‌سعید جدگال*
خبرنگار؛ راوی فراز و نشیب‌ها با اسلحه‌ای به قدرت قلم
خبرنگار اسلحه‌ای به قدرت قلم‌ها، چشمی به وسعت دوربین‌ها دارد و از قدرتی تاثیرگذار به نعمت کلام و بیان برخوردار است.
خبرنگاری از جمله شغل‌هایی است که با ابزار «خبر» و «قلم» می‌کوشد محصولی از اندیشه، تفکر، تذکر و تامل را برداشت و با کمک آن مشکلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه را پیگیری کند.
این در حالی است که خبرنگار آن‌قدر که در زمینه پرداختن به امور جامعه و مطالبه‌گری به عنوان واسط میان مردم و مسئولان جانفشانی می‌کند، در مورد خود مطالبه‌گری نمی‌کند و همواره با درآمد اندک خبرنگاری، روزگار می‌گذراند؛ برعکس همه مشاغل که عهد و قراردادهای کاری بر اساس چیدمان حقوقی شکل می‌گیرد، حوزه خبر و خبرنگاری، شغلی است که نه تنها حقوق و دستمزد خاصی ندارد، بلکه سرما و گرما، زمان و مکان نیز نمی‌شناسد.
بر همین اساس، خبرنگاری فردی را می‌طلبد که سراپا عشق و استعداد باشد و با بی‌باکی و استقامت دوچندان در این عرصه نقش‌آفرینی کند.
خبرنگار اسلحه‌ای به قدرت قلم‌ها، چشمی به وسعت دوربین‌ها و قدرتی تاثیرگذار به نعمت کلام و بیان دارد که می‌تواند بهترین راهبردها را در جامعه اجرایی کند.
خبرنگار با گریه مردم می‌گرید، با شادی مردم می‌خندد، با درد مردم درد می‌کشد و با بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی برخی در مدیریت اجرایی زجر می‌کشد و نیشتر از قلم بر جان می‌زند.
خبرنگار در تمام طول سال سپر بلای برخوردها و تحقیرها می‌شود و شاید سالی یک بار در جایگاه تقدیرهاست و در روزی به نام روز خبرنگار لوح تقدیر دریافت و با مسئولیتی خطیر و سرنوشت‌ساز رسالت قلم را معنا می‌کند.
من معتقدم، روز خبرنگار صرفا ۱۷ مرداد نیست؛ اگرچه شهیدان صارمی و افشار و دیگر شهدای خبر و رسانه از جایگاه بالایی در اذهان و افکار عمومی و رسانه‌ای برخوردار هستند و حفظ نام و یاد آنان واجب است، اما شغل خبرنگاری عدد، روز، ماه و تاریخ نمی‌شناسد.
*دانش‌آموز خبرنگار
ارسال دیدگاه