امام جعفر صادق احیاگر مکتب تشیع بودند

به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان گیلان، بیست و پنجم شوال مصادف با شهادت امام جعفرصادق(ع) ششمین پیشوای معصوم از نسل پیامبرخاتم(ص) است.در دوران حیات پر برکت آن حضرت شرایطی فراهم آمد تا خلوص و اصالت‌های مکتب محمدی(ص) پس از یک قرن انزوا، یک بار دیگر به آستانه باور و عقیده جامعه اسلامی بازگشته و به معرفی شریعت از منبع وحی اهتمام شود.

همچنین در نتیجه تلاش مسئولانه آن حضرت بر ملازمت رهبری اجتماع با ویژگی‌های علمی و فضایل معنوی و عدالت تأکید شده و یک بار دیگر اسلام با نهایت صلابت جلوه‌گر شد. به‌گونه‌ای که دانشمندان و باورمندان هر عصری به احترام آن حضرت سر فرود آورده اند.

شیعه، گرایشی خاص در اسلام بر اساس یک رشته نظرات و تحلیلات کلامی و تاریخی است. حدیث ثقلین که توسط محدثین شیعه و سنی از پیامبر اسلام روایت شده و برخی دیگر از روایات از پیامبر اسلام ریشهٔ اصلی این گرایش را تشکیل داد و استدلالات کلامی و فلسفی و تاریخی آن را بعداً تقویت کرد. مکتب شیعه نظراتش در زمینه‌های مذهبی را اکثراً از رهنمودهای بزرگان و ائمه اهل بیت پیامبر الهام گرفته‌است.

در دوره امامت امام صادق(ع) مسلمانان بیش از گذشته نسبت به آموختن علم و دانش اندوزی گرایش یافتند و در شهرهایی از جمله مدینه، مکّه، کوفه و بصره جلسه های درس و مناظره های علمی برقرار شد.

امام صادق (ع) در ارتباط با ارزش علم می فرماید: «اگر مردم می ‏دانستند که علم چه فوایدی دارد، هر آینه در جستجوی آن بر می ‏آمدند، گرچه در راه آن خون بریزند و در ژرفای دریاها فرو روند.»

دستگاه خلافت که از نفوذ و محبوبیت ششمین پیشوای شیعیان در هراس بود، او را زیر نظر قرار داد و سرانجام با دستور منصور دوانیقی خلیفه عباسی، این امام همام در 25 شوال 148 هجری مسموم شد و به شهادت رسید.