چراغی که خاموش شد

او معلمی بود که در دنیای مدرن و پرسرعت امروز، فارغ از اقتصاد و سیاست، دغدغه فرهنگ داشت. نگرانی‌هایش از جنس فرهنگ بود و دانش‌آموزان. از جنس آینده و آینده‌سازان. مهدی بهلولی از کمبود کتاب و کتاب‌خوانی رنج می‌برد. در نقدهایش خوانده بودم که مدارس پرثمر را مدارس مجهز به کتاب و کتابخانه می‌دانست. مدارس شاد و پرشور و سرشار از زندگی ایدئالش بود. او خوب می‌دانست که راه توسعه از مدرسه و دانش‌آموز و معلمان می‌گذرد. او دیده بود و خوانده بود که در دنیا، دانش‌آموزان و فرهنگیان از برترین‌ها هستند و توجه ویژه‌ای به این قشر می‌شود. او نیک می‌دانست که اقتصادی بهینه نمی‌شود مگر آنکه زیرساخت فرهنگی‌اش مساعد شود. به همین دلیل بود که برای هر پدیده نوینی در ارتباط با دانش‌آموزان به دنبال نقد سازنده، مؤثر و راهگشا بود. راهکارهایش با تعمیق همراه بود. او برای عقایدش تلاش و ممارست می‌کرد. در فعالیت‌های صنفی بی‌دریغ بود و پرحرکت. به گفته مسئولان آموزش‌و‌پرورش، نقدهایش ارزشمند و قابل بررسی بود. او نقد می‌کرد اما عالمانه و پر از انصاف که نشان می‌داد دغدغه تعلیم و تربیت دارد.

مهدی بهلولی از معلمان اندیشمندی بود که بسیار به جوهر ادب آراسته بود. به همین دلیل آرای او به فردی طعنه نمی‌زد و به دنبال رفع مشکل بود نه تخریب افراد. او به مافیای کنکور نقد داشت و از کمبود معلم گلایه می‌کرد و از عدالت آموزشی سخن می‌گفت. او قلبش برای ایران و ایرانی می‌تپید. امثال مهدی بهلولی‌ها کم نیستند که باید تا هستند قدرشان را دانست و ارجشان نهاد. معلمانی که درد وطن و دانش‌آموز دارند. معلمانی که در رؤیای ساختن ایرانی آباد، عمر گران‌مایه خود را نه فقط صرف آموزش فرزندان ایران‌زمین می‌کنند، بلکه برای مطالبات برزمین‌مانده خانواده فرهنگیان نیز تا آخرین نفس‌ها تلاش می‌کنند و می‌کوشند. نمونه بارز چنین معلمانی مهدی بهلولی بود. اگرچه نظام آموزشی و اداری ما در برخورد با دغدغه‌های مهدی بهلولی تلاش فراوانی کرد تا حد توان آرزوهای او را محقق کند و از نگرانی‌هایش بکاهد، اما همچنان تا مدینه فاضله او فاصله بسیار است. از توانایی‌های این معلم فقید می‌توان به کتاب ارزشمند «مقاومت در برابر خصوصی‌سازی و تلاش برای نجات مدارس دولتی؛ تجربه آمریکا» که سال گذشته ترجمه و منتشر شده اشاره کرد. به‌حق می‌توان گفت او مدافع آموزش بود و دردمند فرهنگ. کرونا افراد بسیاری را از ما گرفت؛ افرادی که جزء سرمایه‌های ایران‌زمین بودند. مهدی بهلولی از آن سرمایه‌ها بود که کرونا او را از خانواده بزرگ فرهنگیان گرفت. به احترام او و مدافعان آموزش باید تمام‌قد ایستاد و سپاس گفت.

*روزنامه‌نگار
منبع: روزنامه شرق