دلتنگی‌های دم عید

هرسال این موقع همه مردم با خرید شیرینی و آجیل و چیدن سفره هفت سین و سفر رفتن در تعطیلات نوروزی سعی داشتند تعطیلاتی به یادماندنی برای خانواده هایشان رقم بزنند ولی حالا تعطیلات نوروزی نچسب ترین تعطیلاتی است که همه ما تجربه اش کردیم و خواهیم کرد.

این روزها حال و هوای نزدیک شدن به عید و سال جدید، دیگر مثل سال‌های قبل نیست. عیدی که هیچ شباهتی با نوروزِ سال های قبل و رنگ و بوی هرساله را ندارد. امروز دلم یادش بخیرهایی طلبید و دست به قلم شدم.

چه زیبا بودند روزهایی که در خیابان ها مردم را بدون ماسک می‌دیدیم. چه جنب و جوشی داشتند برای خانه تکانی. چه ذوقی داشتیم برای خرید لباس نو برای سالی نو.

یاد دورهمی های چهارشنبه سوری سال های قبل بخیر. همچنین روزهایی همه در تدارک جشنی بودیم از جنس سرور و آتش و چه انرژی و نشاطی داشت پریدن از روی آتش و خواندن شعر زردی من از تو و سرخی تو از من.

یاد پیک های نوروزی آخر سال بخیر

یاد خوابیدن با لباس نو برای آماده بودن لحظه سال تحویل و رفتن به دید و بازدیدها بخیر. یاد بوسه‌‎های گرم پدربزرگ و مادربزرگ و روبوسی های بعد از تحویل سال بخیر.

یاد جدا کردن پسته های آجیل موقع بازدید از خانه اقوام بخیر. یاد عیدی و پول های خشک وسط قرآن پدربزرگ بخیر. یاد خودنمایی و چندین بار سلام کردن به بزرگان برای عیدی گرفتن بخیر.

یاد دید و بازدیدهای سریع، از این خانه به آن خانه و دیدن تکراری اقوام در یک روز و خوردن شیرینی و آجیل تکراری بخیر. یاد تفریح با فامیل و اقوام و دعا دعا کردن برای آفتابی بودن سیزده بدر بخیر. دل همه ما برای دوران قبل از کرونا تنگ شده است.

برای روزهای بدون دلهره‌ای که ساعت ها آزادانه و بدون ماسک و هیچ محلول ضد عفونی کننده‌ای در خیابان‌ها قدم می‌زدیم و برای سال نو خرید می‌کردیم.

این روزها با تمام خوبی ها و بدی ها، دیر یا زود می‌گذرد و به استقبال بهار خواهیم رفت و برای گذر از این بحران باید عمل کنیم به درخانه ماندن و عید را در خانه بمانیم تا سلامتی عزیزانمان حفظ شود.

* دانش‌آموز خبرنگار پایه نهم