ضرورت توجه به نیازهای روانی نسل جوان

پارمیدا راکی، دانشجوی رشته مشاوره در گفت‌وگو با خبرنگار پانا، مهم‌ترین چالش نسل جوان را آشفتگی‌ها و دگرگونی‌های پرشتاب جامعه امروز دانست و در تشریح فضای پرتنش حاکم بر زیست جوان امروز اظهار کرد: «روزگار جوانان امروز در گردباد تغییراتی می‌گذرد که پیش از آن‌که مجال معنا بیابند، فرو می‌پاشند و در هیبتی تازه از نو سر برمی‌آورند. مسیرهای شغلی، ارزش‌های اجتماعی و حتی شیوه‌های زیست، چنان درهم‌تنیده و بی‌وقفه دگرگون می‌شوند که بسیاری از جوانان، افق روشن آینده را همچون تصویری دور و محو می‌بینند و گاه توان ترسیم فردایی استوار را از کف می‌دهند.»

راکی با اشاره به نقش فشارهای پیچیده اقتصادی و اجتماعی ادامه داد: «انبوهی مشکلات معیشتی، نبودِ تکیه‌گاه‌های پایدار و رقابت‌هایی که گاه رنگ رنج‌آور به خود می‌گیرند، جوان امروز را در وضعیتی قرار داده که آرامش روانی به نعمتی دست‌نیافتنی بدل شده است؛ نعمتی که نبود آن، خستگی جان و فرسودگی روان را بر آنان تحمیل می‌کند.»

وی سپس با اشاره به نقش مسلط فضای مجازی بر ساخت هویت نسل جدید توضیح داد: «فضای مجازی امروز نه‌تنها صحنه تعامل، بلکه کارگاه ساخت معنا و هویت است؛ جایی که معیارهای زیبایی، کامیابی و حتی ارزش‌های فردی به‌گونه‌ای بی‌وقفه بازتعریف می‌شوند. بسیاری از جوانان، پیش از آن‌که به تجربه‌های زیستی خود تکیه کنند، خویشتن را در آینهٔ تصویرهایی می‌سنجند که نه ریشه در واقعیت دارند و نه قابلیت تحقق بیرونی.»

راکی در ادامه مسیر تحلیل خود را چنین بسط داد: «این تندرِ پایان‌ناپذیر محتوا، گاه همچون درنده‌ای بی‌امان بر روان جوانان می‌تازد و آنان را در ورطهٔ قیاس‌هایی می‌افکند که پی‌درپی نیروی روانی‌شان را می‌فرساید؛ قیاس‌هایی که نه راهی به رشد می‌گشایند و نه مجالی برای آرامش باقی می‌گذارند و تنها غباری از بی‌باوری و ناتوانی بر جانشان می‌نشانند.»

دانشجوی رشته مشاوره در بخش دیگری از سخنانش، مهم‌ترین نیاز روانی نسل امروز را چنین توصیف کرد: «جوان امروز بیش از هر زمان دیگر تشنه‌شنیده شدن، فهمیده شدن و دریافت حمایت عاطفی بی‌ریا است؛ پناهگاهی که در آن سخنش بی‌داوری شنیده شود و احساس کند در جامعه جایگاهی حقیقی و استوار دارد.»

راکی در ادامه با تأملی گسترده‌تر افزود: «اما جامعه، با گرفتاری‌های اقتصادی، فشارهای معیشتی و فضای رقابتیِ فزاینده، نتوانسته پاسخی بایسته به این نیاز بنیادین بدهد. در نتیجه بسیاری از جوانان، در لابه‌لای شتاب زندگی و پیچیدگی‌های زیست مدرن، با احساس تنهایی، رهاشدگی و بی‌قراری دست‌به‌گریبان‌اند.»

وی در پایان سخنانش با نگاهی امیدوارانه خاطرنشان کرد: «اگر خانواده‌ها، نهادهای آموزشی و دستگاه‌های فرهنگی با همدلی و بینش ژرف در کنار جوانان بایستند، می‌توان امید داشت که این نسل از دل آشفتگی‌ها، راهی روشن‌تر برای فردای خویش بیابد و آینده‌ای استوارتر بر پایهٔ خرد، آرامش و زیست انسانی بنا کند.»