«نوار نیوخ»؛ تلاشی ستودنی برای بازگشت کمدی به صحنه تبریز
تبریز (پانا) - پس از دورهای طولانی از سکوت در کمدی صحنهای تبریز، نمایش «نوار نیوخ» به کارگردانی و نویسندگی محسن خدابنده که از خبرگزاری پانا دعوت ویژه کرده بود به روی صحنه رفت تا ثابت کند پتانسیل خنده و نقد اجتماعی در این شهر هرگز خاموش نشده است.

این اثر که در قالب سه اپیزود مجزا طراحی شده بود، از همان ابتدا با متون قوی و بازیهای پرانرژی، توجه مخاطب را به خود جلب کرد. «نوار نیوخ» نه فقط یک اجرا، بلکه اعلام حضور دوباره کمدی در آذربایجان شرقی بود.
اسکلتبندی مستحکم، با نقدپذیری عمیق
نقطه قوت غیرقابل انکار «نوار نیوخ»، کیفیت متون بود. نویسنده این نمایش توانستهاند با هوشمندی، سوژههای اجتماعی روز را با ظرافت و طنز تلخ درآمیزند. ساختار سه اپیزودی به نویسنده اجازه داده بود تا با زوایای دید متفاوت به معضلات بپردازد، و مهمتر از آن، هر اپیزود به یک نتیجهگیری مشخص و اخلاقی ختم میشد که عمق فکری اثر را نشان میداد؛ خصوصیتی که غالباً در آثار صرفاً کمدی و سطحی دیده نمیشود.
علاوه بر این، حضور متناوب مجری برنامه بین اپیزودها و طرح پرسشهای بیپرده از تماشاگران درباره بخش قبلی، یک لایه تعامل پویای دوسویه ایجاد کرده بود. این مکثهای هوشمندانه، تماشاگر را از صرفاً بیننده بودن خارج کرده و به یک داور و منتقد لحظهای تبدیل میکرد.
اکتها، انرژی صحنه و ستارههایی که میدرخشیدند
درخشش بازیگران در اجرای نقشها، تحسینبرانگیز بود. اکت بازیگران عالی بود و نشان از استعدادهای پرانرژی و تازه نفس داشت که با تمام وجود خود را وقف کمدی کرده بودند.
مرز باریک نمایش و جنگ شادی
جدیترین نقد و البته مهمترین بخش تحلیلی این گزارش، به قالب کلی اجرا برمیگردد. با وجود متون عالی، نتیجهگیریهای عمیق و بازیهای قدرتمند، شکل کلی ارائه اثر متأسفانه بیشتر به «جنگ شادی» شباهت پیدا کرده بود تا یک «نمایش کمدی تئاتری».
تفاوت در چیست؟ یک نمایش کمدی بر خط سیر روایی، پیوستگی صحنهها، کارگردانی منسجم و دوری از بداههپردازیهای بیهدف استوار است، در حالی که جنگ شادی بیشتر بر پایه آیتمهای کوتاه، موسیقی، مسابقه و ارتباط مستقیم و غیر نمایشی با مخاطب شکل میگیرد. در «نوار نیوخ»، انتقال سریع بین آیتمها، حضور بیش از حد مجری یا شاید نوع انرژیای که بر صحنه حاکم بود، باعث شده بود تا ساختار مستحکم متون در زیر سایه فوران انرژی یک برنامه رویدادی قرار گیرد.
«نوار نیوخ» یک هشدار است و یک نوید. هشدار به اهالی هنر تبریز که دیگر نباید در عرصه کمدی صحنه، این شهر را تنها گذاشت؛ و نوید یک آینده روشن برای تئاتر کمدی تبریز، به شرطی که استعدادهای درخشان خود را با دقت و پشتکار حرفهای، صیقل دهند. این نمایش را باید دید، نقد کرد و از آن حمایت کرد؛ چرا که «نوار نیوخ» اثری است که راه را برای کمدی حرفهایتر در این دیار باز خواهد کرد.
ارسال دیدگاه