معلم مدرسه سروش شهرستان کوهپایه:
آرزویم برای کودکان، مهارت پرواز است نه فقط دادن ماهی
اصفهان (پانا) - معلم مدرسه سروش کوهپایه گفت: دیدن رشد کودکان به‌ویژه وقتی که خودباوری و امید را در چشمانشان می‌بینم، مانند چرخه‌ای از عشق است که انرژی مرا چند برابر می‌کند؛ دانش‌آموزی که با حمایت من اکنون معلم شده و خود حامی کودکان دیگر است و این تکامل انسانی، بزرگ‌ترین پاداش معنوی است.
سیدمصطفی بنی‌طبا، معلم مدرسه سروش کوهپایه در گفت‌وگو با خبرنگار پانا بیان کرد: «تمایل به خدمت به کودکان، ریشه در باور عمیق به عدالت آموزشی و حقوق ذاتی کودک دارد. اگرچه مشاهده محرومیت‌های تحصیلی و عاطفی در مناطق کم‌برخوردار (مانند مدارس روستایی) نقطه عطفی بود، اما آنچه این مسیر را تثبیت کرد، درک این واقعیت بود که هر کودک، جهانی از استعدادهای کشف نشده است و حتی کوچکترین کمک می‌تواند سرنوشت او را دگرگون کند.»
بنی‌طبا افزود: «اولین اقدام من تأمین کیف‌های مدرسه و لوازم‌التحریر برای دانش‌آموزان یک منطقه محروم بود. در آن لحظه، احساسی بین تکلیف اخلاقی و شادی بی‌نظیر داشتم؛ گویی نه‌تنها به آن‌ها بلکه به کودکیِ خودم نیز هدیه‌ای داده‌ام. این تجربه، مسئولیت اجتماعی من را به رسمیت شناخت.»
وی تصریح کرد: «دیدن رشد کودکان، به‌ویژه وقتی که خودباوری و امید را در چشمانشان می‌بینم، مانند چرخه‌ای از عشق است که انرژی مرا چندبرابر می‌کند. دانش‌آموزی که با حمایت من اکنون معلم شده و خود حامی کودکان دیگر است. این تکامل انسانی، بزرگ‌ترین پاداش معنوی است.»
معلم مدرسه سروش گفت: «چالش اصلی، محدودیت منابع در برابر نیازهای بی‌پایان بود اما با شبکه‌سازی با نهادهای مردمی و استفاده از رویکرد مشارکتی (مانند جلب حمایت والدین و معلمان) این محدودیت را به فرصتی برای توانمندسازی جمعی تبدیل کردیم.»
بنی‌طبا در پاسخ اینکه «آیا کودکی بوده که با حرف یا رفتارش شما را عمیقاً تحت قرار بدهد؟» بیان کرد :«بله؛ دختربچه‌ای که پس از دریافت کتاب‌های اهدایی به من گفت «این کتاب‌ها مثل پنجره‌ای هستند که من را به جایی بزرگ‌تر از این روستا بردند.» این جمله به من آموخت که کمک، تنها مادی نیست بلکه گشودن افق‌های ذهنی است.»
بنی‌طبا افزود: «تمرکز من بر مهارت‌های نرم از جلمه تفکر انتقادی (چگونه سوال کنند)، هویت‌سازی مثبت (باور به توانمندی‌های خود)، مسئولیت‌پذیری اجتماعی (کمک به دیگران حتی در حد توان) و به تعبیر پائولو فریره (آموزش واقعی، رهایی‌بخش است) است.»
وی گفت: «آرزویم این است که نه‌تنها درمانگران دردهای جامعه شوند بلکه خالقان شادی نیز باشند. آرزوی من برای آن‌ها مهارت پرواز است، نه فقط دادن ماهی؛»
معلم مدرسه سروش تصریح کرد: «انگاره‌های کوچکِ تغییر، انگیزه من است: لبخند کودکی که برای اولین بار کتاب می‌خواند یا معلمی که با الهام از کارهایم، خود وارد میدان می‌شود. این‌ها نشان می‌دهد که خیر، موجی است که گسترش می‌یابد.»
بنی‌طبا گفت: «هرگز قدرت اقدامات کوچکِ مداوم را دست کم نگیرید. حتی یک شمع می‌تواند تاریکی را بشکند. شروع کنید، آن‌گاه جهان با شما همراه می‌شود.»
معلم مدرسه سروش بیان کرد: «آرزو دارم که ایران به الگوی عدالت آموزشی تبدیل شود، جایی که هر کودک، فارغ از جغرافیا یا طبقه‌اجتماعی بتواند رویای خود را بیافریند و هر معلم، مباهات کند که سازنده این رویاها است.»
وی در پاسخ به اینکه «اگر بخواهید یک جمله روی دیوار دل بچه‌ها بنویسید، چه می‌نویسید؟» خاطرنشان کرد: «تو می‌توانی دنیا را زیباتر کنی، از همین جایی که هستی.»
ارسال دیدگاه