حکیمِ سخن، نگهبانِ هویت ایرانی
تربت حیدریه (پانا) - ۲۵ اردیبهشتماه، روزی است برخاسته از ژرفای تاریخ و اندیشه؛ روز بزرگداشت مردی که نهتنها سخن را به اوج رساند که با سرودن «شاهنامه» به ایران، جانی دوباره بخشید. حکیم ابوالقاسم فردوسی، نامی است آشنا بر هر دلِ فرهنگدوست و هر جانِ ایرانی که در طنین واژگانش، عزت و شکوه یک تمدن ریشهدار جاری است.

فردوسی، فراتر از یک شاعر، یک اسطوره است؛ نگهبان زبان پارسی و برافرازنده پرچم فرهنگ ایرانی در روزگاری که تندباد فراموشی، زبان مادریمان را تهدید میکرد. او با همت و ایمان، بیش از سی سال از عمر خویش را وقف نگارش شاهنامه کرد؛ اثری حماسی که نهفقط مجموعهای از داستانهای پهلوانی که تجلیگاه ارزشهای انسانی، خرد، میهندوستی و نجابت است.
شاهنامه، تنها یک کتاب نیست؛ آیینه تمامنمای روحِ ایرانیست. در دل هر واژهاش، خروش رستم، نجابت سیاوش، دادِ انوشیروان و شکوه زال نهفته است. فردوسی نهفقط به ما تاریخ آموخت که افتخار بخشید؛ افتخار سخن گفتن به زبانی که هویت ما است، حافظه ما است و فردای ما خواهد بود.
امروز در روز بزرگداشت این حکیم بیهمتا باید بیش از هر زمان، قدردان واژهها باشیم و پاسدار فرهنگی که بهواسطه او زنده مانده است. امروز باید اندیشه فردوسی را نه در کتاب که در کردارمان بجوییم؛ در پاسداشت زبان، در گسترش ادب و در تقویت پیوندهای هویتی نسلها؛
این روز را به همه دوستداران زبان و فرهنگ پارسی، به ادیبان، فرهیختگان و معلمانِ اندیشه تبریک میگوییم و بر روان پاکِ حکیم توس، درود و احترام بیپایان نثار میکنیم.
ارسال دیدگاه