مردم در چه مواقعی به روانشناس مراجعه می کنند؟

بر اساس گفته های اغلب آنها مشغله های زیاد کاری و هزینه های زیاد، مجال این کار را از آنها گرفته است ولیکن هر کدام از آنها راهی را در پیش گرفته بودند که از ابتلا به بیماری های روحی و روانی جلوگیری کنند؛ راه های جالبی را اعم از توکل به خدا، ورزش کردن با هدف فکر نکردن به مشکلات، خوشحال و بی خیال بودن را پیشنهاد دادندولی آیا این راه ها، راه های صحیحی است؟
فاطمه رجلانی ، متخصص روان شناسی در پاسخ به این سؤال گفت: مسلّماً برای هر انسانی مشاوره با روان شناس به صورت متوالی (ماهی یک بار یا دو ماه یک بار ) ضروری است اما گروه آسیب پذیری چون نوجوانان بیش از سایر اقشار جامعه نیازمند این مشاوره ها هستند. وی افزود: «اگر چه امروزه مشاورهایی در مدارس وجود دارند اما نوجوانان در صورت ابتلا به بیماری روانی باید حداقل 15 جلسه با یک متخصص و با مشارکت خانواده درمان شوند و به مشاوره با مشاورهای مدرسه بسنده نکنند زیرا اغلب آسیب های نوجوانان از سوی خانواده هایشان است و مشارکت آنها در دورۀ درمان بسیار ضروری است اما این حالت فقط در زمان تشخیص بیماری ای خاص است.»
مادری ادّعا کرد که بعضی علائم بیماری روانی همانند جویدن ناخن، گوشه گیر بودن و... در فرزند نوجوانش مشاهده کرد ولی هنوز هیچ اقدام وپیگیری در این باره انجام نداده است. فاطمه رجلانی در این باره چنین گفت: «همه نوجوانان دارای یک سری خصوصیاتی شبیه به علائم بعضی بیماری های روانی هستند اما قطعاً این ویژگی ها درسن بلوغ بسیار شایع است ولی در صورت حاد بودن، احتمال ابتلا به یک اختلال روانی وجود دارد.»
ولیکن امروزه ، تعداد اندکی از افراد در زمینۀ روان شناسی و شناخت و آگاهی از بعضی بیماری های روانی رایج مطالعه دارند و در صورتی که بعضی از علائم بیماری روانی ای را در یکی از اطرافیانشان مشاهده کنند، فقط در حالت شوخی و رفاقت حاضرند که این مسئله را با آنها در میان بگذارند اما فراموش نکنیم که این موضوع می تواند آیندۀ شخصی را به خطر بیندازد و باعث اختلال در زندگی هر فردی شود.
امید است با اطلاع رسانی و فرهنگ شازی مضاعف، همۀ افراد برخورد مناسب تری در مواجه با چنین مسئله ای از خود به نمایش بگذارند.

*ثنا نبوی، خبرنگار دانش آموز منطقه۹