معلمی که شبانه روزی کودکان بازمانده از تحصیل را به مدرسه آورد

سهیلا محمددینی خانم معلم و مدیر مدرسه ی شبانه روزی تسوج از شهری در شمال دریاچه ارومیه و در غرب استان آذربایجان شرقی و مرکز بخش تسوج از توابع شهرستان شبستر است که بعد از فارغ التحصیلی از تربیت معلم علامه طباطبایی در سال تحصیلی 71-70 اولین سال های معلمی خود را در روستای چشمه کنان تسوج با تدریس در پایه چهارم ابتدایی تجربه کرده است.

وی در سال دوم حرفه ی معلمی خود بعنوان آموزگار پایه اول مشغول تدریس شده بود و سپس به مدت 6 سال به روستای چهرگان منتقل یافته و در سمت مدیریت مدرسه دو شیفته ابتدایی و راهنمایی مشغول خدمت بوده است.

این معلم نمونه که سابقه خدمت 30 ساله را دارد از سال 81- 82 تا به امروز مدیر مدرسه شبانه روزی است و با تلاش هایی که داشته توانسته بسیاری از مشکلات تحصیلی رو حل کند و می توان او را پیشتاز عرصه پوشش تحصیلی در منطقه تسوج دانست.

مدیر دبیرستان شبانه روزی ولیعصر(عج) و نمونه دولتی فاطمه الزهرا (س) در سی امین سال خدمت خود به عنوان معلم نمونه استانی از منطقه تسوج انتخاب شده است.

دینی که متاهل بوده و دارای 3 فرزند است می گوید: « فرزندانم نه تنها مرا به عنوان یک مادر بلکه به عنوان یک دوست قبول دارند، اما تفاوتی که روش زندگی شخصی ام با شغلی ام دارد این است که در قبال دانش آموزان حقوق می گیرم و باید در تربیت آنها بیشتر حساس باشم».

وی به خاطرات اوایل مدیریتی خود برمی گردد و توضیح می دهد: « در اولین روز که ابلاغ مدیریت را برایم آوردند چون قبلا اطلاعی نداشتم قبول نکردم و گفتم که در این مورد باید با خانواده ام صحبت کنم (چون همسرم از پرسنل نیروی انتظامی بود و گاه و بیگاه در ماموریت بودند) لذا ضمن مشورت با همسرم ، با وجدان کاری و تحمل سختی های فراوان رفت و آمد بعلت سکونت در سلماس، خود را با مدیریت وفق دادم و در اولین سال خدمتم به عنوان معلم نمونه ی مدرسه انتخاب شدم».

این معلم نمونه استانی با ابراز ناراحتی نسبت به دانش آموزانی که به خاطر باورهای غلط از تحصیل بازمانده اند، تصریح کرد: « بهترین خاطرات دوران معلمی من بازگشت دانش آموزان بازمانده از تحصیل به مدرسه بوده است چرا که مدارس شبانه روزی ظرفیت خوبی برای پذیرش این عزیزان داشت و من با صحبت هایی که در جلسات شوراهای روستاها داشتم توانستم 9 روستا را پوشش دهم حتی رئیس شورای الماس نیز با ترک جلسه فرزند خود را که 3 سال پیش ترک تحصیل کرده بود در مدرسه ثبت نام کرد».

وی ادامه می دهد: « در اولین روزها چون مدرسه فاقد امکانات اولیه بود که با پیگیری و سماجت بنده تدریجا بعد از 15 روز رفت و برگشت روزانه ی دانش آموزان به خانه هایشان، پانسیون مدرسه راه اندازی شد و امکانات اولیه همچون آب و برق و تلفن را وصل کردند و معلمی هم جز خودم در مدرسه نبود برای اینکه دانش آموزان مدرسه را ترک نکنند به تدریس دروسی که مسلط بودم پرداختم و خوشبختانه رئیس منطقه که به صورت سرزده به مدرسه آمده بود با این صحنه مواجه شد و با دستور ایشان چند دبیر آموزشی برای مدرسه معرفی کردند و برخی لوازم التحریر اولیه برای دانش آموزان تهیه شد».

محمد دینی یادی نیز از همکاران تلاشکر خود خانم رحیملو و مهدی زاده کولایی و حسینی که جزء اولین های مدرسه بودند و شب ها نیز در مدرسه همراهش بودند می کند و ادامه می دهد: «بدترین خاطره من بر می گردد به سو استفاده یکی از روسا از امکاناتی که برای مدرسه خود ایجاد کرده بودم و می گوید: چون مدرسه من به حیات خلوت اداره تبدیل شده بود بسیار رنج می بردم و در برابر این اقدام مطابق با قوانین بسیار مقاومت کردم».

وی از کم لطفی هایی که در دادن گروه های تشویقی برخی نهاد ها به وی شده بود گلایه کرد و گفت: « بیشتر همکاران و مدیران مدارس شبانه روزی تلاش می کنند و گرفتن حق آنها هرچند یک تشویق خشک و خالی به دور از انصاف است».

او می گوید: « ساعت کاری برای من در مدرسه معنی ندارد و همیشه با وجدان کاری و کمک گرفتن از تمامی ابواب جمعی مدرسه از قبیل معاونین، دبیران، انجمن اولیا و خیرین برای پیشبرد اهداف آموزش و پرورش مدرسه تلاش کرده ام تا توانستم مدرسه ای نمونه در منطقه ایجاد کنم».

وی در خصوص رتبه ها و مقام هایی که کسب کرده گفت: « در اولین سال خدمت معلم نمونه مدرسه شده ام و در سال 82_83 بعنوان معلم نمونه منطقه انتخاب شدم.همچنین در جشنواره خوارزمی مقام سوم استان، در جشنواره پایان سال رتبه اول استان و در مسابقات فرهنگی_هنری در رشته های مختلف از جمله مفاهیم_ نهج البلاغه_ صحیفه سجادیه_ انشاء نماز_ چندین سال رتبه دوم و سوم استان را کسب کرده ام».

وی که علاقه خود به معلمی را از زمان کودکی می داند، مهم ترین چالش ها و مسائل معلمان در ارتباط با دانش آموزان در حوزه تربیت و پرورش را تربیت دینی، برقراری روابط صحیح اجتماعی در دانش آموزان، مسئولیت پذیر بارآوردن آنها، تقویت باورهای دینی (اقامه نماز جماعت، مراسم ختم قرآن در مناسبتهای مختلف، مراسم ختم صلوات)، آموزش مهارت نه گفتن، الگو بودن برای دانش آموزان، پرورش روحیه معنوی و نشاط در دانش آموزان، استفاده صحیح از فضای مجازی، مقابله با تأثیر رفتارهای بد اجتماعی، ارتباط تنگاتنگ خانه و مدرسه بر می شمارد.

دینی اذعان دارد: « بیشترین خواسته ای که یک معلم از مسئولان دارد سرزدن به مدارس و دیدن کاستی ها و موفقیت آنها که این امر در منطقه ما اتفاق افتاده است، تشویق به موقع حتی زبانی و دادن لوح تقدیر به همکاران در جمع وشرکت در جلسات شورای دبیران و شنیدن مشکلات آنها عنوان می کند».

وی در بخش دیگری از گفت و گو در خصوص نوع رفتار با دانش آموزان هنجارشکن گفت: «در رابطه با دانش آموزان هنجارشکن ابتدا به تنهایی و دوستانه خودم صحبت می کنم و سعی می کنم که مشکل را خودم حل کنم و اگر نتوانستم حل کنم موضوع را با خانواده در میان گذاشته و با همکاری پدر و مادرش حل می نمایم».

این معلم نمونه استانی در پایان در خصوص حوزه مطالعاتی و برنامه های آتی خود افزود: « بیشتر مجلات رشد مدیر را مطالعه می نمایم و اگر وقت کردم روی مجلات فردا و معلم تمرکز می نمایم و در برنامه های آتی اگر عمر باقی باشد؛ چون پانسیون در داخل مدرسه است می خواهم با کمک اداره کل، اداره آموزش و پرورش منطقه و خیرین ساختمان پانسیون ایجاد نمایم».

گفت و گو از علی صالحی