گزارش پانا از موافقان و مخالفان یک پیشنهاد
نفی گفتوگوی ملی؛ انکار یک واجب
تهران (پانا) - –«گفتوگوی ملی» را می‌توان، همگرایی و هم‌افزایی تمام نیروهای داخل کشور و معقتد به قانون اساسی به دور از تهمت‌زنی‌ها و صدور حکم‌های یک‌طرفه برای رسیدن به ایرانی آبادتر دانست؛ پیشنهادی که مدتی است از سوی اهالی اعتدال هر دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا مطرح می‌شود اما مخالفانی نیز دارد که به گفته بسیاری از اهالی سیاست دست به انکار یک واجب می‌زنند.
سید میلاد علوی - در دی ماه سال جاری، جرقه‌ای کوچک از سوی مخالفان دولت (به تعبیر معاون اول ریاست جمهوری) در مشهد مقدس بحرانی چند روزه برای کشور به‌وجود آورد. در این میان، جریان‌های ضد انقلاب که فرصت را مساعد یافتند بر موج نارضایتی‌های مردم سوار شدند و سعی در پیش‌برد اهداف شوم خود کردند اما هوشمندی مردم غائله را ختم کرد.
در حالی که بخش مخالف دولت اصولگرایان با بهره‌گیری از رسانه‌ها تلاش کرد مشکلات موجود و اعتراضات مردمی را در نتیجه کاستی‌های اقتصادی دولت‌های یازدهم و دوازدهم معرفی کند، رئیس‌جمهوری به آنان یادآور شد که درست است مردم ناراضی‌اند اما نه فقط از مشکلات اقتصادی، کاستی‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز در این میان نقشی اساسی دارد.
علی تاجرنیا ، فعال سیاسی اصلاح طلب پیش‌تر در همین باره با اشاره به اعتراضات شکل گرفته به پانا گفته بود: «بخشی از اعتراضات مردم در نتیجه بسته بودن فضای نقد ارگان‌های نظام است، نمی‌شود مردم فقط دولت را نقد کنند در حالی که می‌دانند بسیاری از مشکلات و گلایه‌هایشان در ارگان‌های دیگر غیر قابل نقد است.»
وی با تاکید بر هوشمندی مردم و درک بالای آنها از وضع امروز کشور، می گوید: «مردم می خواهند از قوه قضائیه سوال بپرسند، می خواهند ارگان‌های نظامی کشور در خصوص انتقاداتشان پاسخگو باشند، می‌خواهند همان‌طور که رهبری معظم انقلاب اسلامی بارها تاکید کرده اند و امام خمینی(ره) نیز بیان کردند، واقعا ولی نعمت تمام مسئولان و ارگان‌های کشور باشند. مردم می دانند تمام کاستی های امروز کشور در نتیجه اقدامات دولت نیست.»
حسن روحانی نیز در دومین نشست خبری خود در قامت رئیس دولت دوازدهم در پاسخ به سوال خبرنگار مهر که اعتراضات دی ماه را به مسائل اقتصادی منحصر کرده بود، متذکر شد که چنین نیست و نارضایتی‌ها و اعتراضات مردم از سلسله عواملی نشات گرفته که ریشه هایی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارند.
همه این موضوعات باعث شد که نخبگان سیاسی کشور فکر راه چاره باشند و با طرح پیشنهادی با مضمون برقراری و ایجاد نوعی دیالوگ میان جریان‌ها و مسئولان مختلف کشور، خواستار ایجاد اتفاق نظر برای حل و فصل مشکلات کشور شدند.
مطرح‌کنندگان این پیشنهاد که عمدتا به جریان اصلاحات و اعتدال نزدیک هستند با طرح موضوع «گفتوگوی ملی» خواستار همگرایی جریان‌های سیاسی داخل کشور و ایجاد اتفاق نظر بین آنان برای پایان دادن به تهمت زنی‌ها شدند.
« گفتوگوی ملی » به عنوان جایگزینی برای طرح « آشتی ملی » توانسته است تا حدی جایگاه خود را در گفتمان‌های سیاسی به دست آورد اما مخالفت‌ها همچنان ادامه دارد. مخالفت‌ها از هر دو طیف اصلاحات و اصولگرا شکل گرفت، برخی از اساس این گفت‌وگو را بی‌فایده دانستند و برخی دیگر با اتهام به طرف مقابل به نوعی اعلام کردند که حاضر نیستند پای میز مذاکره بنشینند.
چاره ای جز گفت‌وگو نداریم
ابوالفضل سروش، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با پانا با تاکید بر لزوم شکل‌گیری دیالوگ میان جریان‌های مختلف کشورمان، اظهار می‌کند: «ما برای رسیدن به اهداف خود در انقلاب اسلامی باید از تمام ظرفیت‌های داخل کشور استفاده کنیم، باید بتوانیم همه نیروهایی را که به قانون اساسی این کشور اعتقاد دارند کنار هم جمع کنیم تا با بهره‌گیری از خرد جمعی بتوانیم فردایی روشن‌تر بسازیم.»
وی ادامه می‌دهد: «ما امروز در وضعی قرار داریم که چاره‌ای جز گفت‌وگو با همه جریان‌های سیاسی داخل کشور برای رسیدن به اهداف والای انقلاب اسلامی نداریم.»
اما در این میان هستند افرادی که سرنوشت این گفت‌وگوها را هیچ می‌دانند، این افراد ضمن مخالفت با گفتوگوی ملی در کشور، اعتقاد دارند که در این گفت‌وگوها نظری واحد به دست نمی‌آید.
غلامحسین کرباسچی، دبیر کل کارگزاران و از چهره‌های نام آشنای اصلاحات، طی اظهاراتی در همایش کنش‌گری دانشجویی در عصر اعتدال که در دانشگاه امیرکبیر تهران برگزار شد، در پاسخ به این افراد بیان می‌کند: «لازم نیست در جریان این گفت‌وگوها ما به نظر واحد برسیم، بلکه کافیست جمع‌بندی واحدی از شرایط به دست بیاوریم.»
وی ادامه می‌دهد: «امروز حسین شریعتمداری (مدیرمسئول روزنامه کیهان) و محمدحسین صفارهرندی (عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام) که نظراتی نزدیک به هم دارند در تلویزیون می‌نشینند و صحبت می‌کنند، نام این گفت‌وگو نیست، به فرض اگر فردی مثل بهزاد نبوی که فردی دلسوز نظام است کنار آنان بنشیند و در خصوص موضوعی خاص صحبت کنند، آن زمان می‌توان گفت که گفت‌وگویی بین آنان شکل گرفته است و آن برنامه خروجی مثبت برای کشور و مخاطبان خود داشته است.»
به نظر می‌رسد آنچه چهره‌هایی چون سروش و کرباسچی به آن اشاره می‌کنند مربوط به حضور تمام جریان‌ها در کشور است حتی جریان‌ها و کسانی که به گفته حسن روحانی به اجبار از قطار انقلاب پیاده شده‌‌اند.
روحانی در مراسم 22 بهمن در میدان آزادی با اشاره به همین موضوع گفت که افرادی را از قطار انقلاب پیاده کرده‌ایم که می‌توانستیم این کار را نکنیم. او همچنین گفت که هرکسی که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را قبول دارد و بدان معتقد است، انقلابی است.
این اظهارات حسن روحانی در مقابل خط کشی‌های عده‌ای است که جامعه به خودی و غیرخودی تقسیم کرده‌اند و به این وسیله طیف قابل توجهی از جوانان، اندیشمندان، نخبگان و روشنفکران را هر روز از نظام دور و دورتر می‌کنند.
سروش در همین خصوص می‌گوید: «شما فرض کنید جوانی با عالی‌ترین مدارج در دانشگاه‌های کشورمان در حال تحصیل است، اما نظرها و عقاید و تفکرات سیاسی‌اش با برخی افراد جامعه همسو نیست، آیا این فرد ضد انقلاب است؟ خیر! قطعا چنین نیست، او صرفا خواستار آزادی در چهارچوب قانون است و اتفاقا از بسیاری از مدعیان بیشتر دل در گرو آب و خاک خود و رهبری انقلاب دارد و نه در شعار بلکه در عمل حاضر به اثبات است، پس امروز زمان آن رسیده است که نظرات شخصی خود را کنار بگذاریم و برای رسیدن به قله‌های پیشرفت، همه باهم و در کنار هم تلاش و کوشش کنیم.»
وی می افزاید: «اعتراضات مردم را دیدیم، اگر صدای اعتراضشان را نشویم قطعا سیلی خواهیم خورد. نمی‌توانیم با یک گل بهار بیاوریم، یک دست صدا ندارد، باید همه کنار هم با وجود تمام اختلاف نظرها و تفاوت سلیقه‌ها برای پیشرفت کشور و بهبود اوضاع زندگی مردم در تمام جنبه ها تلاش کنیم.»
باید به نظر مردم و جوانان احترام بگذاریم
سروش ادامه می دهد: «اگر ما فقط زمان انتخابات‌ها یا مراسم‌هایی نظیر 22 بهمن ماه دختر و پسر، پیر و جوان را بدون در نظرگیری تفکراتشان در قاب رسانه ملی نمایش دهیم و به نوع حجاب و پوشش آنها احترام بگذاریم و در مابقی موارد آنان در گروه غیرخودی‌ها قراردهیم، آنها احساس می‌کنند که از تفکرات و حضورشان سوء استفاده شده و این یعنی این حضور رفته رفته کمرنگ‌تر خواهد شد و این برخلاف منویات رهبری معظم انقلاب اسلامی و امام راحل است.»
در این بین پاره‌ای از تحلیلگران سیاسی نظیر صادق زیباکلام رفع حصر را یکی از مصادیق ایجاد گفتوگوی ملی بین جریان‌ها می‌دانند، آنان عقیده دارند با رفع حصر طیف قابل توجهی از مردم دوباره حول یک محور به اجماع می‌رسند. گروه مقابل اما با این نظر مخالفند و می‌گویند که این افراد از اساس اعتقادی به نظام و انقلاب اسلامی ندارند.
نماینده مردم تهران در همین خصوص به پانا می‌گوید: «سال‌ها از آغاز حصر می‌گذرد، امروز می‌توانیم با رفع حصر وفاق و اجماعی قابل توجه را در جامعه و کشورمان ایجاد کنیم و مردم به ویژه جوانان را حول یک محور جمع‌آوری کنیم، ما باید به نظرات مردم احترام بگذاریم تا آنها احساس نکنند که ما در حال سوء استفاده از حضورشان هستیم.»
وی با تاکید بر لزوم احترام به نظرات مردم توسط تمام مسئولان و ارکان نظام، اظهار می‌کند: «ظرفیت نقدپذیری را باید در خودمان بالا ببریم، رهبری انقلاب بیان می‌کنند که «انتقاداتی به شخص من نیز وارد است»، این یعنی تمام مسئولان باید نقد پذیر باشند، هیچ مسئولی، در هیچ جایگاهی مصون از اشتباه نیست، باید اشتباهاتمام را بپذیریم و آنان را اعلام کنیم و اگر مواردی باعث ناکامی شده است، مشکلات را با مردم در میان بگذاریم و آنان را محرم بدانیم تا فردایی روشن‌تر داشته باشیم.»
وی همچنین به پانا گفت که امروز گفتوگوی ملی در کشور ما یک امر واجب است نه مستحب، واجبی که برخی قصد انکار آن را کرده اند.
نمی‌توانیم بدون گفت‌وگو در خصوص حجاب به نتیجه برسیم
یکی از موضوعات دیگری که از نگاه اهالی سیاست می‌توان در قالب گفتوگوی ملی به آن توجه کرد، مسئله حجاب و چالش‌های اخیر در این حوزه است، معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری بیان می‌کند که در زمینه حجاب هم نیاز به گفتوگوی ملی و شنیده شدن صدای جوانان داریم.
سروش در همین رابطه با اشاره به اتفاقات اخیر رخ داده در خیابان انقلاب تهران، می‌گوید: «ما در زمینه حجاب هم باید باهم و با نسل جوان گفت‌وگو کنیم، باید توقعات و خواسته‌های آنان را به طور واضح و شفاف بشنویم و با گفت‌وگو مسائل مورد اختلاف را حل و فصل کنیم، گفتوگوی منطقی با نسل جوان به مراتب راهگشاتر از سایر راه‌حل‌های آزمایش پس داده ناموفق است.»
این نماینده مجلس همچنین می‌گوید که ما باید بدانیم که بدون گفت‌وگو با نسل جوان و درک خواسته‌های آنها در خصوص مسئله حجاب به نتیجه نمی‌رسیم.
همه این اظهارنظر‌ها نشان می‌دهد که در تک تک مواردی که امروز به نوعی در قامت یک مشکل قد علم کرده‌اند نیاز به گفت‌وگو داریم، گفت‌وگو مابین مسئولان، جریان‌های سیاسی و مردم.
مفهوم گفتوگوی ملی را می‌توان صحبت از مشکلات و اختلاف نظرها در فضایی دوستانه و همراه با حفظ احترام متقابل به جای تهمت زنی‌های یک طرفه، نه برای رسیدن به نظر واحد بلکه برای رسیدن به نتیجه و راه حلی مشخص برای پایان دادن به مشکلات و معضلات داخل کشور توصیف کرد.
با تمام این موارد و در نظرگیری اختلاف نظرهای موجود، لزوم گفت‌وگو بین جریان‌های سیاسی کشور برای به نیل به نتیجه‌ای که باعث پیشرفت کشور شود، بیش از پیش احساس می‌شود، می‌توانیم با گفتوگوی ملی و تحمل نظرات مخالف خود نه تنها نقشه‌های دشمن برای دور کردن مردم و جریان‌های سیاسی از نظام را خنثی کنیم بلکه با جذب حداکثری مردم و جوانان و جریان‌های فکری و سیاسی، کشوری متعالی‌تر به لحاظ دموکراسی را داشته باشیم، گفتوگوی ملی واجب به نظر می‌رسد اگر انکارش نکنیم.
ارسال دیدگاه