طرز رفتار با کودکان دارای لکنت زبان درنحوه تعامل اجتماعی آنها موثر است

معصومه رحمتی در گفت و گو با خبرنگار پانا، اظهار داشت: لکنت زبان یک اختلال در گفتار و تکلم است که صحبت کردن فرد را در بخش های متفاوتی مثل ابتدا، وسط یا در بازه های مختلفی در طی مکالمه را با خلل مواجه می کند که برخی موقعیت ها و شرایط از جمله در جمع بودن، صحبت کردن در برابر دیگران، با تلاش حرف زدن می تواند لکنت را بدتر کند.

وی با اشاره به اینکه اگر زمان حرف زدن با کودک یا بزرگسالی که دچار لکنت است احساس ناراحتی شود، این احساس منفی به طرف مقابل هم القا می شود، گفت: با شخصی که لکنت دارد باید به طور طبیعی صحبت شود، تصورنشود که شخص لکنت دار خجالتی، عصبی یا ناتوان است، باید به حرفا های او گوش شود و ازهول کردن آنها خودداری گردد.

کارشناس ارشد علوم تربیتی خاطر نشان کرد: هر قدر محیط خانواده حمایتی تر باشد همان اندازه کودک دارای لکنت زبان اعتماد و تمرکز لازم برای پیشرفت در تمام مهارتها و نه فقط صحبت کردن را پیدا خواهد کرد.

وی خطاب به ولدین این کودکان گفت: با کودکتان درباره مشکلاتش صادق باشید و با و در مورد مشکلش حرف بزنید تا متوجه باشد که دارای هر مشکلی هم که باشد او را دوست دارید.

رحمتی تصریح کرد: خانواده هایی که درگیر این مساله بوده اند و باید برای مواجهه با این شرایط بایدآ ببینند، خصوصا که که طرز رفتار خانواده با کودکان دارای لکنت زبان، در شکل گیری اعتماد به نفس آنها در آینده و همچنین میزان و نحوه تعامل اجتماعی شان بسیار موثر و تاثیرگذار است.