مستند مسابقه کارساز؛ سرگرمی در کنار آموزش کارآفرینی

در این میان در دهه 90 شمسی صدا و سیما، به عنوان تاثیرگذارترین دستگاه فرهنگی کشور، به این نتیجه رسیده است که برای رسیدن به اقتصاد غیر نفتی فرهنگ سازی نماید. ادر این مسیر برنامه های مختلفی هم تولید شده است. یکی از اولین برنامه ها برای ترویج فرهنگ اقتصاد غیر نفتی برنامه پایش بوده است که چالش های سیساسی- اقتصادی هم به همراه خود داشت. برنامه های دیگری نظیر برنامه میدان نیز در این زمینه تولید شده اند که سعی داشته اند کسب و کارهای خلاقانه ای که جوانان ایران با ایده های ناب خود راه اندازی کرده اند را به مردم نشان دهند و با ارزیابی آنها مسابقه ای جذاب را تولید کنند اما هیچ کدام از این برنامه ها روی مساله پرورش و شتاب دهنده بودن کار نکرده اند. در واقع تمام برنامه های تولید شده بر روی ایده هایی که شکل گرفته اند، تبدیل به کسب و کار شده اند و برای توسعه کسب و کار به دنبال اسپانسر و حمایت کننده مالی هستند، مانور داده اند.
در ادامه این مسیر شبکه مستند به این خلا توجه کرده است و برنامه ای تولید کرده که در واقع کلاس آموزشی پرورش ایده و یک شتاب دهنده محسوب می شود. مستند مسابقه «کارساز» از میان ایده های ارائه شده بخشی از آنها را انتخاب می کند، پرورش می دهد و آنها را به رقابت می گذارد و به مرحله ورود به بازار می رساند.
این مستند مسابقه که در واقع یک رئالیتی شو محسوب می شود مخاطبش در منزل را به سمت پرورش، طرح ریزی و جذب سرمایه و پیاده سازی ایده های درون ذهنش سوی می دهد. در واقع «مستند مسابقه کارساز» با عبور از کلیشه هایی همچون برنامه های گفتگو محور یا برنامه های صرفا آموزشی یک کلاس آموزشی پروش ایده و کارآفرینی است که مخاطب درون منزل به شدت با شرکت کنندگان درون برنامه به علت قرابت حس همذات پنداری پیدا می کند و می پذیرد که او هم میتواند ایده های درون ذهنش را پیاده سازی کند و آنها را به ثروت تبدیل کند.
مساله دیگری که «کارساز» را جذاب می کند، داوران، یا طبق نوتیشن برنامه مربی ها، این برنامه هستند. داوران در این برنامه جوان، متخصص و کارآفرین هستند. در بسیاری از برنامه ها که جنس مسابقه دارند داوران را سلبریتی ها یا افراد دولتی تشکیل می دهند اما در برنامه کارساز داروان افرادی غیر مشهور و غیر دولتی هستند و این به این معنی است که داوری این مستند مسابقه به هیچ وجه بوی نفت نمی دهد.
سرگرمی نکته ی دیگری است که این مسابقه توانسته در میان حس جدی بودن مساله کارآفرینی، ایجادش کند در این برنامه که قاعدتا از آن انتظار می رود ساختاری خشک و بی روح و بسیار جدی داشته باشد بیننده می تواند سرگرم هم شود به طوریکه با لحظه های طنزی که شرکت کنندگان می آفرینند می توان خندید و شاد بود و همچنین در شکست هایی که یک ایده پرداز با آن مواجه می شود میتوان طعم یک درام واقعی را چشید.
نکته جذاب دیگری که در مورد این مستند مسابقه وجود دارد این است که در «کارساز» هیچ موقعیت از پیش تعیین شده‌ای وجود ندارد. رخدادها واقعی است و هر فرد و گروه شرکت کننده در مسیر ایجاد کسب و کار، دوربین برنامه را در کنار خود می‌بیند. بنابراین مخاطبان خیلی راحت می‌توانند خود را جای فرد شرکت کننده بگذارند و از واکنش خود نسبت به موقعیت‌ها بگویند.
از آنجا که معمولاً همه انسان‌ها و به ویژه مردم جامعه ما همواره ایده‌هایی برای کارآفرینی در ذهنشان دارند. مستندمسابقه کارساز میتواند راهنمایی برای این موضوع باشد که با چه روشی می توان این ایده‌های خام را پرورش داد و به مرحله اجرا رساند و یک کسب و کار را روی همان ایده شخصی بنا کرد.