یادگاری که در بیت المقدس جا ماند

دفاع مقدس، سرشار از اسرار ناگفته ای است که باید روزی روایت شوند.

بهار سال ۱۳۶۱، خورشید در حال اوج‌گیری بود و در دل رزمندگان اسلام، امید فتح و پیروزی زبانه می‌کشید. پس از ماه‌ها برنامه‌ریزی و آماده‌سازی، لحظه‌ی موعود فرا رسید. عملیات بیت‌المقدس، با هدف آزادسازی خرمشهر، نگین خوزستان و نماد مقاومت، در دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ با رمز مقدس "یا علی ابن ابی‌طالب (ع)" آغاز شد.

آغاز عملیات، با هجومی همه‌جانبه از سوی نیروهای ایرانی همراه بود. رزمندگان با عبور از موانع و استحکامات دشمن، خطوط اولیه را درهم شکستند. نبرد، نبردی نابرابر بود. دشمن با برخورداری از تجهیزات پیشرفته و استحکامات مستحکم، سعی در مقاومت داشت، اما ایمان و اراده‌ی پولادین رزمندگان، سدی نفوذناپذیر در برابرشان ایجاد کرده بود.

شب‌های عملیات، مملو از رشادت‌ها و ازخودگذشتگی‌های بی‌نظیر بود. رزمندگان با تکیه بر ایمان و شجاعت، جان بر کف نهاده و برای دفاع از خاک وطن و بیرون راندن دشمن متجاوز، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کردند. صدای تکبیرها و ندای "یا حسین (ع)" در آسمان منطقه طنین‌انداز بود و دل‌ها را به لرزه می‌انداخت.

عملیات بیت‌المقدس، تنها یک عملیات نظامی نبود، بلکه یک حماسه‌ی ملی و مذهبی بود. در این عملیات، اقشار مختلف مردم ایران، از پیر و جوان، زن و مرد، به یاری رزمندگان شتافتند. کمک‌های مردمی، روحیه رزمندگان را مضاعف می‌کرد و عزم آن‌ها را برای پیروزی جزم‌تر می‌ساخت.

روزهای نخست عملیات، با پیشروی‌های چشمگیر نیروهای ایرانی همراه بود. دشمن که غافلگیر شده بود، سعی در بازپس‌گیری مناطق از دست رفته داشت، اما مقاومت جانانه‌ی رزمندگان، مانع از پیشروی آن‌ها می‌شد.

آغاز عملیات بیت‌المقدس، نویدبخش فتح و پیروزی بود. رزمندگان با عزمی راسخ و ایمانی استوار، گام در راهی نهاده بودند که پایان آن، آزادسازی خرمشهر و سربلندی ایران اسلامی بود. این آغاز، سرآغاز حماسه‌ای شد که تا ابد در تاریخ این سرزمین ماندگار خواهد ماند.

خبرنگار دانش آموز: زهرا شاه محمدی