نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد؛
اسباب‌بازی در ایران؛ بازاری رو به رشد با مشکلات ساختاری جدی
تهران (پانا) - نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران، با بیان اینکه «سرانه مصرف اسباب‌بازی در جهان و ایران رو به افزایش است»، تأکید کرد که نبود سازوکار مشخص در برای ورود محصولات فرهنگی کودک‌ونوجوان به مدارس، بزرگ‌ترین مانع رشد این صنعت در کشور است.
در شرایطی که بازار جهانی اسباب‌بازی همچنان روند صعودی دارد، صنعت اسباب‌بازی در ایران با چالش‌های ساختاری جدی روبه‌روست. حامد تأملی، نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران، در گفت‌وگو با پانا، ضمن تشریح تأثیر محصولات غیرفرهنگی و ترندهای کوتاه‌عمر بر ذائقه کودکان، نبود سازوکار مشخص برای ورود محصولات فرهنگی به مدارس، ضعف برندینگ داخلی و بی‌توجهی به بازی‌محوری در آموزش‌وپرورش را مهم‌ترین موانع رشد این صنعت عنوان کرد.
رشد بازار اسباب‌بازی سنتی باوجود غلبۀ بازی‌های دیجیتال
حامد تأملی، نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی ایران، در گفت‌وگو با پانا با اشاره به وضعیت فعلی بازار گفت: «اگرچه بازی‌های ویدیویی سهم قابل‌توجهی از وقت و توجه کودکان و نوجوانان را گرفته‌اند، اما آمار جهانی نشان می‌دهد بازار اسباب‌بازی سنتی همچنان در حال رشد است. این رشد در مقایسه با بازی‌های دیجیتال، خطی و آرام‌تر است، اما روند کاهشی نداشته و در ایران نیز افت محسوسی مشاهده نمی‌شود.»
لزوم ارتقای سواد رسانه‌ای خانواده‌ها
تأملی با تأکید بر نقش خانواده‌ها در هدایت الگوی مصرف کودکان افزود: «خانواده‌ها باید سواد رسانه‌ای و شناخت بیشتری نسبت به اسباب‌بازی‌های غیردیجیتال پیدا کنند. با افزایش این آگاهی، مصرف محصولات فرهنگی و فیزیکی بالا می‌رود. از سوی دیگر، باید از ظرفیت‌های فرهنگی و آموزشی کشور برای ترویج بازی‌های سالم و غیردیجیتال استفاده شود.»
لبوبو اسباب‌بازی نیست؛ اکسسوری مد است
وی در توضیح رواج «لبوبو» گفت: «این محصول را نمی‌توان اسباب‌بازی دانست؛ بلکه یک اکسسوری مرتبط با مد و فشن است. شرکت سازنده روی کلکسیون‌سازی و مدل‌های فصلی سرمایه‌گذاری کرده و طبیعی است که چنین محصولی در یک مقطع زمانی ترند شود. اما احتمال ماندگاری آن مانند باربی یا لگو کم است. به‌احتمال زیاد، محصول بعدی همین شرکت ترند بعدی بازار خواهد شد.»
ضعف جدی برندینگ در صنعت اسباب‌بازی ایران
تأملی با اشاره به چالش‌های ساختاری ادامه داد: «یکی از مشکلات اصلی حوزه اسباب‌بازی در ایران ضعف شدید برندینگ است. ما برندهای پایدار و شناخته‌شده داخلی نداریم. در حالی که در جهان حدود ۲۰ درصد بازار در اختیار چند برند بزرگ و ماندگار است، اما در ایران حتی برندهای بزرگ هم با نام محصول شناخته می‌شوند نه نام برند. این ضعف در کل صنایع فرهنگی کشور مشاهده می‌شود.»
وی افزود: «البته در حوزه بازی‌های رومیزی وضعیت کمی بهتر شده و برخی برندها توانسته‌اند با طراحی حرفه‌ای و تولید مستمر، هویت مشخصی ایجاد کنند.»
نبود سازوکار برای ورود اسباب‌بازی به مدارس؛ بزرگ‌ترین مانع
وی با اشاره به چالش تعامل صنعت اسباب‌بازی با ساختار آموزشی گفت: «قوانین سخت‌گیرانه و نبود سازوکار و نظام ارزیابی مشخص، ورود اسباب‌بازی به مدارس را تقریباً ناممکن کرده است.»
وی ادامه داد: «سازمان پژوهش بخشی برای صدور مجوز تجهیزات آموزشی دارد، اما روند آن کارآمد نیست. مدارس دولتی معمولاً با محدودیت جدی مواجه‌اند و مدارس غیردولتی نیز براساس سلیقه عمل می‌کنند. بنابراین هیچ نظام مشخص و پایداری برای پذیرش محصول وجود ندارد.»
تجربه موفق استرالیا
تأملی با اشاره به نمونه‌های بین‌المللی گفت: «استرالیا تا حدود ۱۰ سال پیش جزو ۱۰ کشور اول سرانه مصرف اسباب‌بازی نبود؛ اما با ایجاد نظام صنفی قوی و آموزش‌وپرورش بازی‌محور، امروز رتبه نخست را دارد. زمانی که آموزش رسمی با فطرت کودکی و بازی‌محوری هماهنگ می‌شود، نیاز به اسباب‌بازی بالا می‌رود و صنعت نیز رشد می‌کند.»
اسباب‌بازی؛ ابزار فرهنگی اثرگذارتر از کتاب
وی اظهار کرد: «اگر مسئولان به این باور برسند که اسباب‌بازی یک ابزار فرهنگی قدرتمند است، صنعت اسباب‌بازی در کشور متحول می‌شود. از نظر من، اسباب‌بازی در ارتباط با کودک اثرگذارتر از کتاب است؛ زیرا با زیست کودک پیوند مستقیم دارد. اما هنوز این باور در میان تصمیم‌گیرندگان شکل نگرفته است.»
تأملی گفت: «با وجود برگزاری جلسات متعدد با کمیسیون فرهنگی مجلس، هنوز اقدام اجرایی جدی برای رفع مشکلات ساختاری این صنعت انجام نشده است.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه