در گفتوگو با پانا:
بازی، بازوی تربیت و بازسازی جامعه است
تهران (پانا) - محمدرضا امام‌قلی، دبیر رویداد ملی «بازیستا» با تأکید بر نقش تربیتی، اقتصادی و هویتی بازی در زندگی فردی و اجتماعی، گفت بازی نه‌تنها ابزار سرگرمی، بلکه بازوی مهمی برای تربیت نسل نوجوان، خلق ثروت ملی و بازسازی ارتباطات انسانی است.
محمدرضا امام‌قلی، دبیر رویداد ملی «بازیستا»، در گفتوگو با خبرنگار پانا درباره اهمیت و ابعاد مختلف بازی در زیست فردی و اجتماعی گفت: «واژه «عجین» به‌معنای پیوند ناگسستنی دو چیز است؛ همان‌طور که بازی با زیست ما انسان‌ها عجین شده است. امروز بازی در تمام شئون زندگی ما جاری است؛ از محل کار گرفته تا تعاملات انسانی و خانوادگی. حتی ابزاری مانند کارت ورود به محل کار، می‌تواند با رویکرد بازی‌سازی طراحی شود.»
وی افزود: «بازی می‌تواند در حل تعارض‌های خانوادگی، مشکلات بین همکاران و حتی توسعه یک کشور نقش مؤثر داشته باشد. این یعنی بازی، نه‌فقط یک ابزار سرگرمی، بلکه یکی از بازوهای قدرتمند بازسازی اجتماعی است.»
امام‌قلی افزود: «یکی از نقش‌های اساسی بازی، «نقش تربیتی» آن است. بازی این امکان را فراهم می‌کند که با مشارکت فعال افراد، به تربیت یک نسل آینده‌ساز بپردازیم. از سوی دیگر، گردش مالی حوزه بازی در جهان در برخی سال‌ها تا ۸۰ برابر درآمد نفتی ایران گزارش شده است؛ بنابراین توجه به صنعت بازی می‌تواند سهم بزرگی در خلق ثروت ملی داشته باشد.»
وی با اشاره به مشارکت نوجوانان در فرآیند طراحی بازی‌ها تصریح کرد: «امروز دیگر این منِ کنشگر فرهنگی و مدیر هنری نیستم که برای نوجوانان بازی تولید می‌کنم؛ بلکه خود نوجوان‌ها برای هم‌سن‌وسالانشان بازی می‌سازند. این موضوع باعث می‌شود محتوای تولیدشده دقیق‌تر و متناسب‌تر با نیاز مخاطب باشد. در چنین شرایطی، اصل «استفاده و رضامندی» محقق شده و تأثیرگذاری بازی‌ها نیز چندبرابر می‌شود.»
دبیر «بازیستا» در ادامه به اهمیت برگزاری رویدادهایی مانند این رویداد ملی برای نوجوانان پرداخت و گفت: «نوجوانی یکی از مهم‌ترین برهه‌های زندگی برای بروز و شکوفایی استعدادهاست. چنین رویدادهایی به نوجوان فرصت می‌دهد تا توانایی‌های خود را محک بزنند و حتی اگر خروجی آن محصول موفقی نباشد، همین شناخت استعداد و تجربه کردن، بزرگ‌ترین دستاورد است.»
امام‌قلی همچنین به دشواری‌های تعامل فعالانه با مدارس و بدنه آموزش‌وپرورش اشاره کرد و گفت: «متأسفانه در حال حاضر، امکان کنشگری فرهنگی مستقل در مدارس به دلیل ساختارهای سخت‌گیرانه آموزش‌وپرورش و نگاه غیرچابک این نهاد، با محدودیت‌هایی مواجه است. البته راه‌هایی برای تعامل وجود دارد، اما باید پذیرفت که مواجهه بدنه آموزش‌وپرورش با ایده‌ها و پیشنهادهای نو، عمدتاً منفعلانه است.»
وی در پایان با قدردانی از تمام کسانی که در مسیر برگزاری این رویداد همکاری کرده‌اند، اظهار کرد: امید ما به این است که با همکاری بدنه آموزشی کشور، بتوانیم بازی را به عنوان یک ابزار تربیتی، فرهنگی و حتی اقتصادی، جدی‌تر از گذشته در مدارس و میان دانش‌آموزان توسعه دهیم.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه