اینجا کلاس درس نبود اما درس انسانیت نوشته شد؛جان دادن برای نجات جان

برخی نام ‌‌ها هرگز از یاد جامعه نمی‌روند؛ چرا که نه بر کاغذ بلکه بر قلب‌ها نوشته می‌شوند. نام « مهدی رستگاری  مقدم» معلم فداکار همدانی، از این دست نام‌هاست؛ معلمی که برای نجات جان دانش‌آموز  ۹ ساله‌اش  بی‌درنگ دل به آب زد و در نهایت هر دو، جان خود را در سد اکباتان از دست دادند. 

ماجرا از آنجا آغاز شد که دانش‌آموز خردسال هنگام بازی در حاشیه سد، به طور ناگهانی به داخل آب افتاد. در همان لحظه حساس، مهدی رستگاری مقدم که شاهد حادثه بود، فرصت اندیشیدن به خطر را به خود نداد و تنها به یک چیز فکر کرد: نجات شاگردش. او دل به آب زد اما عمق زیاد سد مجال رهایی نداد و این حادثه به تراژدی غم‌انگیز ختم شد.

گرچه امدادگران تلاش فراوانی کردند و پیکر دانش‌آموز را به بیمارستان بعثت همدان رساندند، اما این تلاش‌ها هم بی‌ثمر ماند  و جان هر دو پر کشید.

این حادثه، تصویری روشن از حقیقتِ « معلمی»‌ است. معلم بودن فقط تدریس در کلاس و نوشتن بر تخته نیست؛‌ معلم بودن یعنی حاضر شدن برای سپر شدن، یعنی فدا کردن آسایش و حتی جان برای شاگردانی که آینده‌ی این سرزمین هستند. مهدی رستگاری مقدم در همان لحظه‌ای که دل به آب زد، به همه ما یاد داد که « درس انسانیت» فراتر از هر کتاب و امتحان است.

از نگاه ما دانش‌آموزان، این معام همدانی، قهرمان واقعی است؛ قهرمانی که با عمل خود نشان داد عشق به شغل و دانش‌آموزان مرز نمی‌شناسد. نام او در کنار نام دانش‌آموز ۹ ساله‌اش، برای همیشه در ذهم جمعی ما خواهد ماند؛ پیوندی میان مهر معلم و معصومیت کودک.

 

امروز جامعه دانش‌آموزی، معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌ها همه سوگوارند. اما در دل همین اندوه، ژیام روشنی جا دارد: معلمی یک شغل نیست؛ معلمی تعهدی عاشقانه‌ است. « مهدی رستگاری مقدم» با ایثار خود این حقیقت را به زیباترین شکل  ممکن معنا کرد و جاودانه شد.