روانشناس عمومی در گفتوگو با پانا:
احتیاط، آموزش مهارتهای زندگی و ارتباط موثر؛سه ضلع طلایی پیشگیری از رفتارهای پرخطر دانشآموزان هستند
کرج(پانا)-کارشناس حوزه مشاوره و روان شناسی تربیتی با تأکید بر نقش حیاتی مشاوران متخصص در مدارس بر لزوم آموزش مهارتهای زندگی ایجاد فضای امن عاطفی در خانواده و مدرسه و تقویت ارتباط مؤثر با دانشآموزان برای کاهش رفتارهای پرخطر تأکید کرد.
فاطمه مرادینسب در گفتوگو با پانا اعتمادسازی میان والدین، مشاوران و دانشآموزان را نخستین گام در پیشگیری از رفتارهای پرخطر دانست و افزود: «وقتی نوجوان احساس کند که مورد اعتماد است، برای خود و اطرافیانش ارزش قائل میشود و کمتر به سمت رفتارهای آسیبزا کشیده میشود.»
وی ادامه داد: «نصیحتهای مکرر، بازجوییهای پیدرپی و کنترلهای افراطی نهتنها مؤثر نیستند، بلکه باعث حساسیت بیشتر نوجوانان و کاهش اعتماد آنها به والدین و مشاوران میشود.در مقابل، ایجاد حس امنیت، محبت و عشق در خانواده و مدرسه، زمینهساز رشد سالم روانی و رفتاری دانشآموزان است.»
مرادینسب بیان کرد: «یکی از مهمترین وظایف مشاوران در مدارس، ایجاد رابطهای دوستانه و صمیمی با دانشآموزان است تا بتوانند نشانههای رفتارهای پرخطر را در گفتار و رفتار آنها شناسایی کنند. در صورت مشاهده چنین نشانههایی، باید با خانوادهها ارتباط برقرار کرده و در صورت لزوم، دانشآموز را به مراکز تخصصی ارجاع دهند.»
این مشاور و روانشناس تأکید کرد: «متأسفانه در بسیاری از مدارس، مشاوران متخصص حضور ندارند یا وظایف مشاورهای به افراد غیرمتخصص مانند معلمان واگذار شده است. این مسئله باعث میشود فرآیند شناسایی و مداخله در رفتارهای پرخطر با چالشهای جدی مواجه شود.»
مرادینسب تصریح کرد: «آموزش مهارتهای زندگی از سنین پایین، بهویژه مهارتهایی مانند خودآگاهی و خودتنظیمی، نقش کلیدی در پیشگیری از آسیبهای روانی و رفتاری دارد.کودک باید از همان سالهای ابتدایی زندگی بیاموزد که چگونه احساسات خود را بشناسد، از بدن خود محافظت کند و در برابر خطرات آگاهانه تصمیم بگیرد.»
وی اظهار کرد: «آموزش مستقیم و عملی به کودکان درباره خطرات موادمخدر، سوءاستفاده جنسی، خشونت و سایر آسیبها باید از خانه آغاز شود و در مدرسه ادامه یابد. والدین باید با زبان کودکانه و از طریق مثالهای ملموس، این مفاهیم را به فرزندان خود منتقل کنند.
مشاور و روانشناس عمومی عنوان کرد: «محیط خانواده و مدرسه باید از تنش، خشونت و تحقیر دور باشد.استفاده از کلمات محبتآمیز، آغوش گرفتن، بوسیدن و تشویقهای کلامی مانند «آفرین» و «تو میتوانی» تأثیر بسزایی در کاهش اضطراب و افزایش اعتمادبهنفس دانشآموزان دارد زیرا رفتار پرخاشگرانه بسیاری از دانشآموزان، ریشه در برخوردهای نادرست پرسنل مدرسه دارد.استفاده از زبان تند، تحقیر و فریاد زدن توسط معلمان و مدیران، باعث انتقال خشونت به رفتار دانشآموزان میشود.»
وی با بیان اینکه برای کاهش پرخاشگری، باید محیط مدرسه را آرام، مهربان و کرد افزود: « کارهای گروهی، اردوهای تفریحی، فعالیتهای عملی، نمایش فیلمهای آموزشی و طنز، و مسئولیتدادن به دانشآموزان میتواند جایگزین مناسبی برای تنبیه و جداسازی باشد بنابراین دانشآموزان باید یاد بگیرند چگونه ارتباط مؤثر برقرار کنند.آموزش مهارتهای ارتباطی از خانه آغاز میشود و در مدرسه تقویت میگردد اگر کودک یاد بگیرد چگونه احساساتش را بیان کند، کمتر به رفتارهای پرخطر پناه میبرد.»
مرادینسب در پایان گفت: «ارزیابی مستمر دانشآموزان، بهویژه آنهایی که پرخاشگر یا بیش از حد ساکت هستند، باید بهصورت هفتگی توسط مشاوران متخصص انجام شود.این ارزیابیها میتواند از بروز آسیبهای جدی جلوگیری کند و فرصت مداخله بهموقع را فراهم آورد.»
ارسال دیدگاه