پژوهشگر تاریخ و جغرافیا عضو هیئت علمی دانشگاه تهران :
خلیج فارس، هویتی که باید با دانش و آگاهی زنده نگه داشت
کرج (پانا)_پژوهشگر تاریخ و جغرافیا عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت:روز ملی خلیج فارس بر ضرورت حفظ نام و هویت این آبراه استراتژیک با تکیه بر اسناد تاریخی و دیپلماسی فرهنگی تأکید کرد.

حسین جوانمردی به مناسبت روز ملی خلیج فارسی درگفتوگو با پانا عنوان کرد:«۱۰ اردیبهشت یادآور پیروزی تاریخی ایران بر استعمار پرتغال در سال ۱۳۸۴ است زمانی که امام قلیخان، سردار شاه عباس صفوی، پرتغالیها را از تنگه هرمز بیرون راند. این تاریخ نماد مقاومت در برابر تحریف هویت خلیج فارس است.»
وی ادامه داد:« اسناد تاریخی از الواح هخامنشی تا نقشههای دوره اسلامی، همگی نام «پارس» یا «فارس» را برای این آبراه ثبت کردهاند. حتی در کتابهای جغرافیای عربی قرون وسطی مانند آثار ابنحوقل، نام «خلیج فارس» بهکار رفته است. تلاش برای تغییر این نام، نه تنها تحریف تاریخ، بلکه نقض قوانین بینالمللی مانند قطعنامههای سازمان ملل میباشد.»
جوانمردی با اشاره به نقش رسانهها خاطرنشان کرد: «متأسفانه برخی رسانههای خارجی و حتی نهادهای علمی به دلایل سیاسی، از نام جعلی استفاده میکنند. پاسخ ما باید مبتنی بر دیپلماسی فرهنگی باشد؛ مانند برگزاری نمایشگاههای بینالمللی، اسناد تاریخی یا تولید محتوای علمی به زبانهای مختلف.»
این محقق اضافه کرد: «پویشهایی مانند #خلیج _همیشه_فارس یا رونمایی از نقشههای تاریخی در فضای مجازی، نقشی کلیدی داشتهاند. اما باید به سراغ آموزش در مدارس و دانشگاهها برویم. جوانان باید بدانند دفاع از خلیج فارس تنها یک شعار نیست، بلکه پاسداشت تمدنی ۲۵۰۰ ساله است.»
وی با تأکید بر نقش پژوهش ادامه داد:« نخستین گام، آشنایی با اسناد تاریخی است. مثلاً در سفرنامه نیبور، جهانگرد آلمانی، یا نقشههای بطلمیوس، نام خلیج فارس به وضوح آمده است. جوانان میتوانند با انتشار این مدارک در شبکههای اجتماعی، صدای ایران را به جهان برسانند.»
جوانمردی اظهارکرد:« ایران در سال ۲۰۱۴ پروندهای به یونسکو ارائه داد که براساس ۳۰ سند معتبر، حقانیت نام خلیج فارس را ثابت میکرد. ما نیازمند همگرایی بین نهادهای علمی، دولتی و مردمی هستیم تا این تلاشها به نتیجه برسد.»
وی در پایان گفت: «خلیج فارس تنها یک جغرافیا نیست؛ خاطره جمعی ملتی است که هرگز اجازه نخواهد داد تاریخش به فراموشی سپرده شود. ۱۰ اردیبهشت باید بهانهای برای گفتوگوی بیشتر میان پژوهشگران و عموم مردم باشد.»
ارسال دیدگاه